Διαπρέπει στις Η.Π.Α. γιος αρχινονού

03:25 2/10/2011 - Πηγή: OnSports

Το 2000 ο πατέρας και ο παππούς του Βασίλη Γρηγοράκου δολοφονήθηκαν στην Αθήνα και η μητέρα του αποφάσισε να μετακομίσει, με το εξάχρονο παιδί της, στις Ηνωμένες Πολιτείες 1.5 χρόνο αργότερα.Μάλιστα, οι παραπάνω δολοφονίες θεωρήθηκαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ νονών της νύχτας, όπως είχε αναφέρει τότε η ελληνική αστυνομία. Επίσης, το 2003, η αδερφή του βρέθηκε νεκρή το 2003 μέσα στο αυτοκίνητο της στο Μπραχάμι, αλλά η επίθεση σε βάρος της οικογένειας του δεν εμπόδισαν την αθλητική του δραστηριοποίηση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.Ο

16χρονος, πλέον, συμμετέχει στην σχολική ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου, Massapequa Chiefs. Ο Γρηγοράκος μίλησε στο «Πρώτο Θέμα της Κυριακής» για όλα τα παραπάνω, αλλά και για την υποσχόμενη καριέρα του υπογραμμίζοντας την ελληνική του καταγωγή:«Μερικές φορές σκέφτομαι να έρθω στην Ελλάδα, αφού είμαι Έλληνας. Για την ώρα, όμως, προτεραιότητα μου αποτελεί το σχολείο και το φούτμπολ. Θέλω να διατηρήσω ψηλά τους βαθμούς μου και να είμαι απολύτως έτοιμος για το κολέγιο. Ήδη παίρνω προπαρασκευαστικά μαθήματα στη Διοίκηση Επιχειρήσεων που θα ήθελα να σπουδάσω. Προσεύχομαι στον Θεό να συνεχίσω υγιής και χωρίς τραυματισμούς στις προπονήσεις και στους αγώνες και θα δω πού θα οδηγήσει το ταξίδι αυτό με το φούτμπολ».Εξήγησε γιατί προτίμησε το φούτμπολ, αφού αρχικά είχε ενταχθεί στην ομάδα του μπέιζμπολ:«Στην αρχή ασχολήθηκα με το μπέιζμπολ και μπήκα στη σχολική ομάδα της Α’ γυμνασίου. Μετά μπήκε στη ζωή το φούτμπολ και άλλαξαν όλα. Το λάτρεψα από την αρχή και μέχρι τώρα αυτό το διάβασμα είναι τα πράγματα τα οποία απασχολούν όλο μου τον χρόνο».Ο αμερικανικός Τύπος εκθειάζει ήδη τις δυνατότητες του, αλλά το NFL είναι ακόμα αρκετά μακριά, κάτι που γνωρίζει ο ανήλικος running back:«Όλα αυτά που λέγονται για τις επιδόσεις μου στο φούτμπολ αποτελούν κίνητρο για να προσπαθήσω ακόμα πιο σκληρά. Είμαι αφοσιωμένος στο διάβασμα και τις προπονήσεις. Προσέχω τη διατροφή μου, πηγαίνω για ύπνο νωρίς, για να έχω ενέργεια την επόμενη μέρα. Δουλεύω με περηφάνια και με στόχο να αποκτήσω κι άλλον σεβασμό, πρώτα ως άνθρωπος και μετά ως αθλητής».Φανέρωσε την ωριμότητα του, όταν μίλησε για τον πατέρα του:«Βλέπω τον πατέρα μου στον εαυτό μου. Ήταν καλός αθλητής, πυγμάχος. Ήθελε πάντα να είναι νικητής και νιώθω ότι είμαι η σκιά του. Ξέρω ότι είναι παντού και με παρακολουθεί γεμάτος περηφάνια. Είναι συνέχεια στη σκέψη μου, στην καρδιά μου και στην ψυχή μου κι εγώ είμαι εδώ προσπαθώντας κάθε μέρα να τον κάνω περήφανο».Και κατέληξε στις αναμνήσεις του από την Ελλάδα, στα οποία έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του:«Είμαι Έλληνας και μεγάλωσα έτσι, παρά το ότι η μισή μου καταγωγή είναι ιταλική, από την πλευρά της μητέρας μου. Δεν θέλησα ποτέ ν’ αλλάξω τ’ όνομα μου και πάντα όλοι εδώ στην Αμερική με αποκαλούν Βασίλη. Δυστυχώς ξέχασα τα ελληνικά μου, γιατί δεν τα εξάσκησα αρκετά, αλλά ξέρω ότι αν ασχοληθώ λίγο θα τα θυμηθώ. Μου έρχονται πάντα εικόνες από τα χρόνια στην Ελλάδα. Θυμάμαι τον εαυτό μου, 3 χρονών, να κάνω μότο κρος στην αυλή στο σπίτι ή να βουτά