Ευτυχώς, αποκλείστηκε!

08:00 3/8/2011 - Πηγή: OnSports

 Αν είχε κάποιος οπαδός του Παναθηναϊκού το… κουράγιο να σκεφτεί λογικά και δεν… βούιζε το κεφάλι του μετά την ασύλληπτης έντασης ευρωπαϊκή σφαλιάρα που δέχτηκε η ομάδα του από την Οντένσε, η πρώτη λέξη που θα έβγαινε από το στόμα του για τον αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ θα ήταν η λέξη «ευτυχώς». Ευτυχώς, που ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε νωρίς, γιατί αν προχωρούσε στα play

off, μπορεί ο χθεσινοβραδινός διασυρμός να έμοιαζε με… πταίσμα μπροστά σ’ αυτά που ενδεχομένως να βίωνε στη συνέχεια.Ο αποκλεισμός από την Οντένσε δεν είναι οδυνηρός επειδή σημειώθηκε από μια ομάδα «ξυλοκόπων» και «ψαράδων» που  υπό φυσιολογικές συνθήκες σε αλλοτινές εποχές, ο Παναθηναϊκός θα την είχε για… κολατσιό.Είναι οδυνηρός λόγω του τρόπου που συντελέστηκε με τον Παναθηναϊκό να επιτυγχάνει παρά την αρχική ψυχρολουσία από το γκολ των Δανών να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του και ενώ του αρκούσε να κάνει απλώς τα βασικά και αυτονόητα για να πάρει την πρόκριση, οδηγήθηκε τελικά εξαιτίας της αγωνιστικής συμπεριφοράς του στον αποκλεισμό και μάλιστα με συντριβή, δεχόμενος τέσσερα γκολ εντός έδρας από μια ομάδα που δεν την λες και... Μπαρτσελόνα!Κι αν στον πρώτο αγώνα η απόπειρα αυτοκτονίας παρέμεινε απόπειρα, στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ στέφθηκε από απόλυτη… επιτυχία. Το «πράσινο» καρδιογράφημα έδειξε μια ευθεία γραμμή, αποδεικνύοντας ότι ο Παναθηναϊκός έχει μικρύνει δραματικά σαν ομάδα και έχει χάσει ολοκληρωτικά την ευρωπαϊκή του στόφα…Η… αύρα του Τζιμπρίλ Σισέ που παρακολουθούσε από τα επίσημα του ΟΑΚΑ την ομάδα που πρόλαβε να αγαπήσει μέσα σε δύο μόλις χρόνια, δεν αρκούσε για να οδηγήσει στην πρόκριση και πολλοί ήταν εκείνοι που μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα συνειδητοποίησαν ότι η μεταγραφή του στη Λάτσιο ουσιαστικά πήγε… στράφι (σε επίπεδο οικονομικών  ανταλλαγμάτων  που θα βοηθούσαν τον σύλλογο να βγάλει τη χρονιά…).Aυτοί που έμειναν πίσω δεν απέδειξαν σε καμία περίπτωση ότι ήταν η πληθωρική του προσωπικότητα που… σκέπασε τη δική τους παρουσία κατά τη διάρκεια της διετούς παραμονής του στο «τριφύλλι», oύτε κατάφεραν να επιβεβαιώσουν το ρητό «ουδείς αναντικατάστατος».Υπό μία έννοια, βέβαια, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως ο Παναθηναϊκός δεν έπασχε χθες τόσο από την παραγωγικότητα σε γκολ του Τζιμπρίλ, γιατί αυτά ουσιαστικά δεν έλειψαν, όσο από την χρόνια παθογένεια της «πράσινης» αμυντικής λειτουργίας που για μια ακόμα φορά αποτέλεσε ανέκδοτο, αυτή τη φορά… σκανδιναβικό.Αν όμως γι’ αυτή την παθογένεια ευθύνες έχουν ο προπονητής που στήνει την ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο και οι παίκτες που την απαρτίζουν, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος.Γιατί αυτό το… δημιούργημα δεν είναι μόνο έργο Φερέιρα (αποτέλεσμα είτε προπονητικού… ντεφορμαρίσματος στον συγκεκριμένο αγώνα, είτε γενικότερης αδυναμίας κοουτσαρίσματος - διχογνωμία υπάρχει ΚΑΙ εδώ έτσι κι αλλιώς...). Ούτε είναι μόνο έργο ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού που σε τελική ανάλυση τόσο μπορούν τόσο παίζουν ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί.Είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα έργο της διοίκησης του