Ευτυχώς… δεν ασχολείται με την Εθνική Ελλάδος

10:25 21/12/2011 - Πηγή: OnSports

Το 2004, η Εθνική Ελλάδος όχι απλώς προκρίθηκε στο Euro, αλλά το κατέκτησε κιόλας. Εντός χώρας δεν νομίζω ότι χρειάζεται να θυμίσω σε κανέναν τι έγινε –δικαίως αλλά και καθ’ υπερβολήν ώρες ώρες, καθώς είναι και του θυμικού μας αυτό. Εκτός χώρας, δικαίως (σκέτα), αυτή η επιτυχία αποκλήθηκε το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Το 2008, πατώντας βεβαίως και πάνω στα οφέλη του ’04 σε ό,τι αφορά κατάταξη, κληρώσεις κ.λπ., προκριθήκαμε και πάλι στο Euro.

Απογοητεύσαμε αγωνιστικά και σε επίπεδο νοοτροπίας, αλλά πάντως, εκεί είμαστε και τότε. Χωρίς θαύματα, μικρά ή μεγάλα (το αντίθετο μάλιστα), αλλά παρόντες παρά ταύτα. Παρόντες είμαστε και στο Μουντιάλ. Αξιοπρεπώς, όχι όπως το ’08, σαν «ξένοι στη γιορτή».

Το καλοκαίρι, ως ομάδα θα είμαστε και πάλι στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Ελπίζουμε, λόγω διαφορετικής νοοτροπίας του Σάντος, αλλά και εξαιτίας μιας καλής φουρνιάς που τώρα, λόγω οικονομικής κρίσης, βρίσκει θέση στην ενδεκάδα των ελληνικών ομάδων, με καλύτερη αγωνιστική εικόνα. Όχι για το θαύμα, δηλαδή, αλλά και πάλι παρόντες κα, αν όλα πάνε καλά, ξανά με αξιοπρέπεια αντάξια της σημασίας αυτού του αδιανόητου, κάποτε, γεγονότος: να είναι η Ελλάδα παρούσα σε τέσσερις σερί μεγάλες διοργανώσεις!

Δυστυχώς, παρά όλα τα πιο πάνω, το ελληνικό ποδόσφαιρο, ως πρωτάθλημα δεν βελτιώθηκε. Όπως οι Ολυμπιακοί πέρασαν και δεν ακούμπησαν (ή μάλλον, ακούμπησαν μόνο το πορτοφόλι μας και σε τίποτε δεν βελτίωσαν τον ελληνικό αθλητισμό εν γένει…), έτσι και οι –σταθερές- επιτυχίες της Εθνικής δεν στάθηκε δυνατόν σ’ αυτή την τραγική χώρα να γίνουν «καρότο» που θα τραβούσε μπροστά το μουλάρι.

Η χθεσινή είδηση περί ούτε ενός Έλληνα διαιτητή στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος έρχεται, δε, να επιβεβαιώσει ότι το ψάρι βρομάει απ’ το κεφάλι. Διότι οι ΠΑΕ είναι ΠΑΕ και, θεωρητικά (αν και θα τις συνέφερε μακροπρόθεσμα) δεν ήταν «υποχρέωσή» τους να κάνουν το χώρο καλύτερο. Όμως της ΕΠΟ, ήταν –και παραμένει. Και ο βασικότερος τρόπος που έχει για να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση είναι η διαιτησία.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι η Ομοσπονδία μιας χώρας που έχει καταφέρει σε επίπεδο Εθνικής όσα έχει καταφέρει η Ελλάδα δεν έχει την τιμή ούτε ένας διαιτητής της να δώσει το παρών στη μεγαλύτερη γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο. Το… πέτυχε η ΕΠΟ. Τηρώντας, μέσω κυρίως της ΚΕΔ, μια στάση που κινείται μεταξύ Πόντιου Πιλά…του –τι νομίζατε ότι θα έγραφα;- και ενεργού συμμετοχής στην καλλιέργεια της καχυποψίας, η Ομοσπονδία έχει αγκιστρωθεί στο «αυτοδιοίκητο» για λόγους που όλοι αντιλαμβάνονται.

Όμως όλοι αντιλαμβάνονται και γιατί, στην ίδια γραμμή «λογικής», το χάλι της σφυρίχτρας που κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερο δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί απ’ όσους το… δημιουργούν. Τα ίδια αίτια παράγουν τα ίδια αποτελέσματα και συνεπώς ότι (και) η ΟΥΕΦΑ έχει τούμπανο, εμείς μπορούμε να εξακολουθήσουμε να το έχουμε κρυφό καμάρι και να πορευόμαστε αναλόγως…

Κρίμα για την Εθνική, αλλά δείτε το κι