Επιλεκτικοί επαίτες, χορηγίες και, βέβαια… υπογραφές!

12:31 24/11/2011 - Πηγή: OnSports

Όλη αυτή η ιστορία με το αν θα υπογράψει ή όχι ο Σαμαράς δέσμευση ότι θα τηρήσει αύριο, μεθαύριο, όσα απαιτεί η δανειακή σύμβαση με τους «εταίρους» μας (το βάζω σε εισαγωγικά διότι όπως πάει, εμείς είμαστε η… εταίρα κι εκείνοι οι πελάτες της…), μου θυμίζει ένα πετυχημένο ανέκδοτο του παρελθόντος –τότε, εννοώ, που η πρώτη νύχτα του γάμου σήμαινε κάτι ουσιαστικό…

Πάει ο Σάκης και ρωτάει το Λάκη:

«Ρε, συ», του λέει. «Αύριο έχω να πάω στην Εφορία. Τι να φορέσω; Να φορέσω ό,τι πιο παλιό και φτωχικό έχω και να κλαφτώ, πως ό,τι κι αν έχει γίνει είναι από λάθος και, ότι, τέλος πάντων, δεν είμαι κλέφτης, ένας φουκαράς είμαι; Ή να φορέσω το καλύτερο κοστούμι μου και να πάω σένιος και να τους πω: ‘’Κύριοι, εγώ είμαι ευυπόληπτος και σοβαρός, δεν έχω τίποτε να κρύψω»;

«Κοίτα», του λέει ο Λάκης. «Θα σου απαντήσω ό,τι και στην κόρη μου, όταν με ρώτησε τι να φορέσει την πρώτη νύχτα του γάμου της. ‘’Μπαμπά’’, με είχε ρωτήσει. ‘’Απόψε να φορέσω αυτό το αποκαλυπτικό σετ εσώρουχα που μου πήρε η μαμά ή κάτι που να κρύβει πολλά, για να εξάψω την περιέργεια’’»; «Και τι είχες απαντήσει, ρε Λάκη, που ισχύει και για μένα;», ρωτάει ο Σάκης. Και ο Λάκης του λέει: «Πως, ό,τι και να φορέσεις, το… γ@#σι θα το φας. Οπότε τι σε νοιάζει;»;

Θέλω να πω: στ’ αλήθεια πιστεύουν στα κόμματα εξουσίας πως υπάρχει κανείς πλέον που να θεωρεί ότι εδώ που ΕΚΕΙΝΟΙ (άλλος με μεγαλύτερη κι άλλος με μικρότερη ευθύνη) έχουν φέρει τα πράγματα, υπάρχει περιθώριο να ασκηθεί ουσιαστικά πρωτογενής πολιτική; Απλά είναι τα πράγματα! Γινήκαμε ζητιάνοι. Και οι ζητιάνοι, καθώς λέει η σοφή αγγλική παροιμία, δεν μπορούν να είναι επιλεκτικοί! Ούτε ως προς τι τους δίνεται ούτε ως προς το πώς.

«Χθεσινά φασόλια τρως;», διακωμωδούσε κάποτε σχετικώς ο Χάρρυ Κλυνν. «Ναι, αμέ!», έλεγε ο επαίτης. «Ε, τότε… πέρνα αύριο». Έτσι πάει πια. Όχι εκατό, αλλά χίλια ράμματα για τη γούνα τους έχουν οι «εταίροι» μας. Άλλωστε αυτοί, μαζί με τους πολιτικούς μας, πράγματι: ΜΑΖΙ τα φάγανε –όσα ρουφούσαν σα βδέλλες απ’ όλους εμάς που ΟΥΤΕ τρώγαμε μαζί με κανέναν ούτε είχαμε το περιθώριο να κοροϊδεύουμε κανέναν.

Όμως τώρα, αυτοί έχουν το χρήμα για να επιζήσουμε. Και (όποιος έχει) το χρήμα, μιλάει. Shit walks. Και από… τέτοιο, είναι η αλήθεια ότι τους έχουμε φλομώσει. «ΘΑ κάνουμε το ένα». «ΘΑ κάνουμε το άλλο». «ΘΑ κάνουμε το τρίτο». Και τίποτε δεν κάναμε. Ε, τώρα, σου λένε κι εκείνοι: «ΘΑ… υπογράψεις ότι ΘΑ κάνεις το ένα, το άλλο, το τρίτο. Αλλιώς ΔΕΝ ΘΑ κάνουμε εμείς το παραμικρό!». Το «συμφωνώ μεν, αλλά δεν υπογράφω», μπορεί να σημαίνει κάτι για εσωτερική κατανάλωση, λοιπόν. Αλλά επί της ουσίας δεν σημαίνει πολλά. Μάλλον τίποτε…

ΥΓ: Τι σας έλεγα χθες; Χαμός! Δεν έχει πάτο το πριγκιπικό σεντούκι! Και από χθες όχι μόνο οι «πράσινοι», αλλά και η Δυτική Ελλάδα (ο ΠΑΣ Γιάννινα) και η Νότια (Ηράκλειο και ΟΦΗ) μπορούν να ελπίζουν σε πετρο-ευρώ! Εντάξει. Όχι σε αγορά εκείνοι, αλλά σε χορηγία! (Και, ποιος ξέρει; Από αύριο ίσως και… σε κάνα δύο μεταγραφές, ε; Και μη ζητήσετε… δεσμεύσεις και υπογραφές γι’