Γόντικας: «Το βόλεϊ πληρώνει τις πολλές χαμένες ευκαιρίες»

18:42 26/6/2012 - Πηγή: OnSports

Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού δεν ξέχασε το βόλεϊ που υπηρέτησε ως αθλητής και αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το άθλημα, γράφοντας στην επίσημη ιστοσελίδα «Κίνησης Volley 2012».

Αναλυτικά τα όσα έγραψε ο Γόντικας:

«Ολοι όσοι ξεκινήσαμε να παίζουμε βόλεϊ από αγάπη, μόνο στις πιο απόκρυφες σκέψεις μας μπορούσαμε να φανταστούμε ότι αυτό θα μπορούσε κάποια στιγμή να αποτελέσει το επάγγελμά μας. Ακόμη και

όταν είχαμε τις μεγάλες επιτυχίες με την Εθνική Ομάδα, μέσα μας κυριαρχούσε ο έρωτας για αυτό το παιχνίδι, η χαρά του εθνόσημου και πολύ λιγότερο οι απολαβές που τυχόν θα είχαμε.

Οταν τη δεκαετία του ’90 δημιουργήθηκε το επαγγελματικό βόλεϊ, όσοι το προλάβαμε, είδαμε με ικανοποίηση τον έλληνα βολεϊμπολίστα να αλλάζει επίπεδο, να έχει μία διαφορετική πλέον αντιμετώπιση, έχοντας πλέον δεδομένα την ασφαλιστική κάλυψη και το συμβόλαιο, χωρίς κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.

Με τα δεδομένα της σημερινής Ελλάδας, το βόλεϊ δεν εξαιρείται από τα θύματα της κρίσης, και μάλιστα τα χρέη των ομάδων προς αθλητές απασχολούν την ειδησεογραφία πιο πολύ και από τις επιτυχίες του αθλήματος. Είναι όμως μόνον η κρίση η αιτία; Μήπως είναι η στιγμή να αναρωτηθούμε αν το βόλεϊ δικαιούται -κι αν μπορεί- να σταθεί ανάμεσα στα επαγγελματικά αθλήματα και μάλιστα σε ένα οικονομικό περιβάλλον όπως το σημερινό;

Φοβάμαι πως το βόλεϊ, πέρα από την κρίση, πληρώνει και τις πολλές χαμένες ευκαιρίες: κυρίως την έλλειψη επαγγελματικών και ικανών στελεχών που θα μπορούσαν να το διαμορφώσουν διαχρονικά σε ένα ελκυστικό «προϊόν». Οσοι έχουν πάει σε παιχνίδια στο εξωτερικό γνωρίζουν πολύ καλά τι εννοώ.

Το βόλεϊ, ειδικά στην Ευρώπη, είναι από τα πιο δημοφιλή αθλήματα και γεμίζει τα γήπεδα με φιλάθλους, οι οποίοι κυρίως αγαπούν το άθλημα και φυσικά απολαμβάνουν το θέαμα. Τα παιχνίδια βόλεϊ είναι παντού ελκυστικά για τους οικογενειάρχες, για τη νεολαία, για τις παρέες καθώς ήταν και είναι ένα άθλημα συνδεδεμένο με την ποιότητα και την έλλειψη επεισοδίων και φανατισμών. Αντίθετα, στη χώρα μας συνδέθηκε με μερικά από τα πλέον αρνητικά περιστατικά οπαδικής βίας. Η επιτυχία του κυπέλλου στο Τροκαντερό απέδειξε ότι, με σωστές επιλογές και τόλμη, το άθλημα μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τον ελληνικό αθλητισμό. Χρειάζεται απλώς καλούς τεχνοκράτες που να γνωρίζουν το άθλημα, ούτως ώστε να το σχεδιάσουν με λεπτομέρεια και αποφασιστικότητα, με μακροχρόνιο πλάνο, και μακριά από τους πάντα επικίνδυνους παραγοντισμούς και τις σχέσεις σωματειακών συμφερόντων.

Ομως και πάλι το ζήτημα του επαγγελματισμού μπαίνει στη συζήτηση. Οσο καλό και να γίνει το «προϊόν βόλεϊ», πόσο ρεαλιστικό είναι να μιλάμε σήμερα για το επάγγελμα του «βολεϊμπολίστα»; Νομίζω ότι αυτή είναι μία σοβαρή συζήτηση που πρέπει να γίνει με ανοιχτό μυαλό και χωρίς προκατάληψη. Το ζητούμενο για τους αθλητές θα είναι πάντα η συνέπεια στις καταβολές των αποδοχών και η εξασφάλιση της ασφάλισης. Χωρίς αυτά τα ελάχιστα, η έννοια του «επαγγελματία βολεϊμπολίστα» είναι «κενό γράμμα»