Και ποτέ δεν τον αφήνω...

18:03 29/6/2012 - Πηγή: OnSports

Κλασικός επίλογος σε όλα τα γήπεδα που έπαιζε ο Παναθηναϊκός. Από τη μία το «Σύλλογος, Μεγάλος» και από την άλλη «Τον ΠΑΟ μου τον αγαπώ και ποτέ δεν τον αφήνω».

Εδώ και καιρό αισθάνομαι πως αυτές οι δύο έννοιες έχουν καταπατηθεί, από ανθρώπους που ουδέποτε τραγούδησαν, ουδέποτε έκλαψαν και ποτέ δεν αγάπησαν πραγματικά την ιδέα του Παναθηναϊκού

(δεν αναφέρομαι στον απλό οπαδό).

Δεν είναι ψέμα, αν πω ότι το τελευταίο διάστημα είναι έως και σοκαριστικό. Από τη φυγή του τεράστιου Ζοτς, η οποία μας προσγειώνει σε μια νέα εποχή για το ελληνικό μπάσκετ (μαζί και με αυτή του Ίβκοβιτς, αν και δεν μπαίνουν καν σε σύγκριση οι δυο τους), έως τα επακόλουθα της. Ο πραγματικός Παναθηναϊκός πόνεσε πολύ και δεδομένα ακόμη προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι. Υπάρχουν, ωστόσο «άνθρωποι» που ...πάτησαν πάνω σε αυτό το γεγονός και επιχείρησαν το μεγάλο κόλπο της απόλυτης καταστροφής (επαναλαμβάνω δεν αναφέρομαι στον απλό οπαδό).

Όπως και να ʽχει η επόμενη μέρα της ομάδας και διαφορετική θα είναι και δύσκολη. Επιλογή του καθενός είναι τι στάση θα κρατήσει. Θα στηρίξει; Θα αδιαφορήσει; Θα πολεμήσει; Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις τους και καλείται να πάρει θέση. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει, όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε συνήθεια που είχαμε μέχρι σήμερα στη ζωή μας. Από τον καφέ, μέχρι το μπάνιο και τις διακοπές μας.

Στο θέμα του προπονητή θα προτιμήσω να πάρω θέση όταν θʼ ανακοινωθεί. Το πλεονέκτημα το έχει ο Αργύρης Πεδουλάκης, ενώ πάντα στη λίστα είναι και ο Γιούρι Ζντοβτς. Ούτως ή άλλως, όποιος και να ʽρθει θα κληθεί να σηκώσει ένα τεράστιο βάρος της διαδοχής. Γιʼ αυτό μάλλον πρέπει να το αποφύγουμε αυτό το «τρυπάκι», καθώς η απάντηση είναι μία και γνωστή σε όλους μας.

Από εκεί και πέρα μεγάλο στοίχημα για την ομάδα είναι η διατήρηση του ελληνικού κορμού της, όπως και ο Μάικ Μπατίστ. Κινήσεις που θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στη νέα προσπάθεια που στο μυαλό μου έχει έναν βασικό στόχο. Το Πρωτάθλημα πίσω στο ΟΑΚΑ.