Καλές γιορτές στο «παρεάκι» και ευχαριστούμε για όλα……

Μέρες που είναι, δεν αξίζει να χαλάμε τις καρδιές μας με το «δηλητήριο» της διαιτησίας, των αποφάσεων της Πολιτείας και γενικά όσων αφορούν εξωαγωνιστικά θέματα.

έλουμε λοιπόν απλά να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στην μεγάλη παρέα του Παναθηναϊκού. Μια παρέα που δέθηκε στα δύσκολα, σκόρπισε χαρά στον κόσμο που περνάει ακόμη πιο δύσκολα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στο μέλλον. Και που θα βρεθεί ο καθένας απ’ αυτούς τους επόμενους μήνες. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι τώρα είναι η ευκαιρία να θυμηθούμε.

Και κυρίως να ζητήσουμε συγγνώμη απ’ αυτά τα παιδιά που τώρα βρίσκονται σε όλο τον πλανήτη για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα μαζί με τους δικούς τους ανθρώπους.

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Τέλη Αυγούστου όλοι εμείς μιλάγαμε για μια ομάδα χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική και οι κρίσεις του καθενός ήθελαν το «τριφύλλι» να παλεύει για την τρίτη θέση! Και φυσικά, περιμέναμε να έρθει η στιγμή που θα φύγει ο… παππούς προπονητής που δεν μπορεί ο άνθρωπος. Οι μήνες πέρασαν, η δουλειά συνεχιζόταν μέσα από αμφισβήτηση, γκρίνια και με τους πάντες να ασχολούνται με τους Άραβες, τους πολυμετοχικούς, την εσωστρέφεια και πάει λέγοντας. Όλα αυτά μέχρι το ματς με τον ΠΑΟΚ. Τότε ήταν που όλοι καταλάβαμε πως κάτι καλό γίνεται. Πως μπορεί μια ομάδα αν έχει πλάνο, αν έχει στόχο, αν έχει φιλοδοξία, να πετύχει. Αυτή η παρέα λοιπόν μας έκανε χαρούμενους για το ποδόσφαιρο που βλέπαμε, για τις μάχες που έδινε κι ακόμη δίνει κι έκανε το χειλάκι των οπαδών να… σκάσει λιγάκι από χαρά. Η γκρίνια μετατράπηκε σε «πρωτάθλημα θα πάρουμε όλους θα τους τρελάνουμε», η αμφισβήτηση έδωσε την θέση της στο ρυθμικό Ζεσουάλδο Φερέιρα, η απαξίωση έκανε στην άκρη για να έρθουν τα «μάγος ο Λέτο», «τούρμπο ο Κουίνσι», «χαφάρα ο Ζέκα», «κέρβερος ο Καπίνο» και πάει λέγοντας. Θα πει κανείς, υποχρεωμένοι είναι, επαγγελματίες είναι. Ναι, οκ. Όλοι επαγγελματίες είναι.

Αλλά δεν έχει ξαναγίνει στον Παναθηναϊκό να υπάρχουν καθυστερήσεις στις πληρωμές, δεν έχει ξαναγίνει στον Παναθηναϊκό να ξέρουν οι πάντες ότι τα λεφτά σε δύο μήνες από τώρα τελειώνουν. Κι όμως. Κανείς δεν έδειξε δείγματα πως θέλει να… πηδήξει απ’ το καράβι. Σαν μια γροθιά σε όλα, βάζουν τα γυαλιά στους πάντες. Επειδή γουστάρουν αυτό που κάνουν, θέλουν να πάρουν τον τίτλο, θέλουν να προσφέρουν στον σύλλογο. Δεν λέει κανείς ότι ο Κουίνσι, ο Ζέκα, ο Λέτο, ο Μπουμσόνγκ και πάει λέγοντας, γεννήθηκαν Παναθηναϊκοί. Αυτό όμως μικρή σημασία έχει. Μετράει ότι δίνουν τα πάντα για τον σύλλογο. Αυτό έχει εκτιμηθεί, γι’ αυτό και οι πάντες βγάζουν το καπέλο στα παιδιά αυτά. Ξαναλέμε, δεν ξέρουμε πως θα τελειώσει η σεζόν. Δεν ξέρουμε καν αν θα τους χαιρόμαστε για πολύ καιρό ακόμη όλους αυτούς. Όμως αν σκεφτεί κανείς το τι περιμέναμε και το που έχουμε φτάσει, θα καταλάβει ότι αυτά τα παιδιά (βάζουμε και το τεχνικό τιμ μέσα) αξίζουν ένα μεγάλο ευχαριστώ. Και τους ευχόμαστε ολόψυχα να περνάνε καλά όπου κι αν βρίσκονται, να έχουν πάντα υγεία, να είναι δυνατοί και τα υπόλοιπα έρχονται.

Και για τον Παναθηναϊκό, να βρει τον δρόμο του

Keywords
Τυχαία Θέματα