Μόνο η Εθνική τα κάνει αυτά...

04:06 9/6/2012 - Πηγή: OnSports

Αν ο χθεσινός αγώνας μεταξύ της Πολωνίας και της Εθνικής ομάδας της χώρας μας ήταν τραγούδι, τότε σίγουρα θα ήταν... σκληρό ροκ. Πρόσφερε συγκινήσεις, ανεξάρτητα από τα λάθη του Καρμπάγιο και αν μη τι άλλο τα είχε όλα. Γκολ, πέναλτι, αποβολές, αμφισβητούμενες φάσεις και αναμφίβολα μια απίστευτη ατμόσφαιρα που όμοιά της δεν έχω συναντήσει σε άλλο γήπεδο.

Η Εθνική, κατά τα ψέματα που είπε και ο Βασίλης Τοροσίδης, ήταν κακή στο πρώτο μέρος. Τόσο κακή που

πίστεψα ότι θα φεύγαμε από το Narodowy με ένα «τρίμπαλο» στις... τσάντες μας. Οι Έλληνες δεν μπόρεσαν ν’ ακολουθήσουν τον εξοντωτικό ρυθμό των Πολωνών και πολύ γρήγορα – και δίκαια αν θέλετε τη γνώμη μου – δέχθηκε πρώτη γκολ.

Στη συνέχεια πίστεψα ότι θ’ αντιδράσουμε, όμως, αυτό δεν συνέβη και σε καμία περίπτωση, ανεξάρτητα από τη φάση που ζήτησε πέναλτι η Εθνική, στο 44’, δεν δικαιούμασταν να πάμε στα αποδυτήρια ισόπαλοι.

Στο δεύτερο μέρος, με παίκτη λιγότερο λόγω των αυστηρών καρτών που δέχθηκε ο Παπασταθόπουλος, είχαμε πάθος, πυγμή και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουν οι Έλληνες παίκτες όταν αγωνίζονται με το Εθνόσημο στο στήθος. Λες και δεν είχε πραγματοποιηθεί το πρώτο ημίχρονο. Τόσο διαφορετικοί που νόμιζες ότι έπαιζαν άλλοι.

Πώς γίνεται αυτό; Σε κουβέντα που είχα με ορισμένους παίκτες μετά το παιχνίδι, οι περισσότεροι τα... έριξαν στην τύχη. Δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στη μοίρα που ορίζει ο καθένας μόνος του.

Οι διεθνείς αντιλήφθηκαν στο ημίχρονο τι έγινε στο πρώτο μέρος και έτσι εμφανίστηκαν με... πολεμική διάθεση. Ο καθένας από μόνος του και όχι οργανωμένα, γιατί αυτό τουλάχιστον δεν προκύπτει από το ρεπορτάζ. Ο Φερνάντο Σάντος μίλησε στους ποδοσφαιριστές, όμως δεν τους είπε κάτι διαφορετικό από τα αναμενόμενα. Σίγουρα τα λόγια του αποτέλεσαν «ξυπνητήρι» για κάποιους, όμως σε καμία περίπτωση δεν βγήκαν στο χορτάρι οι διεθνείς για να «καθαρίσουν» σαν... αυγό την Πολωνία. Γιατί αυτό θα γινόταν αν ο Καραγκούνης ήταν εύστοχος στη φάση του πέναλτι. Μην κοροϊδευόμαστε. Ρεζίλι θα κάναμε τη διοργανώτρια στο πρώτο της επίσημο παιχνίδι μετά από περίπου δύο χρόνια και μάλιστα στο «σπίτι» με 50.000 καλεσμένους.

Οι άνθρωποι της Εθνικής δεν έφυγαν με το κεφάλι κάτω από το γήπεδο, αλλά δεν χαμογελούσαν και πολύ. Λογικό. Τα ίδια συναισθήματα μου άφησε και μένα το ματς και φαντάζομαι σε όλους τους Έλληνες.

Η εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου αφήνει ελπίδες για πρόκριση στην προημιτελική φάση του θεσμού, αν και όπως έγιναν τα πράγματα μόνο εύκολο δεν θα είναι. Η Εθνική των τελευταίων ετών έχει αποδείξει, όμως, ότι είναι γεννημένη για τα δύσκολα. Όχι;

Υ.Γ.: Σκασμένος ήταν ο Γιώργος Καραγκούνης μετά το τέλος του ματς, λόγω του χαμένου πέναλτι. Τον αρχηγό της Εθνικής πλησίασαν αρκετοί συμπαίκτες του, καθώς γνωρίζουν καλά το χαρακτήρα του και του έλεγαν ότι: «όλα θα πάνε καλά, δεν πειράζει». Ας περάσει η Εθνική για να το ξεχάσει, γιατί αν δεν γίνει αυτό προβλέπω να το θυμάται για χρόνια...

Υ.Γ.1: Έναν ποδοσφαιριστή έλεγε με το όνομά του κατά τη διά