Ο Ζοτς στα «σχοινιά»

00:32 26/5/2012 - Πηγή: OnSports

Χαίρετε κύριοι,

Ανεξάρτητα τι θα συμβεί στο τέλος, στους τελικούς στο μπάσκετ οι συσχετισμοί φαίνεται να έχουν αλλάξει.

Για πρώτη φορά από την ημέρα που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό ο Ομπράντοβιτς, ο αιώνιος αντίπαλός του μοιάζει να έχει το πάνω χέρι. Μην μου θυμίσει κανείς το 2002. Τότε μπορεί να προκρίθηκε ο Ολυμπιακός αλλά είχαν γίνει δύο παράξενα παιχνίδια που δεν είναι της ώρας να τα αναλύσουμε.

Είναι δεδομένο πως όλα τα χρόνια του Ζοτς

ο Παναθηναϊκός έβγαζε μεγαλύτερη σιγουριά σαν ομάδα στο γήπεδο. Στη φετινή σειρά, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, αυτό το πλεονέκτημα φαίνεται να το έχει πάρει ο Ολυμπιακός. Η ομάδα του Ίβκοβιτς απέκτησε αυτοπεποίθηση από την κατάκτηση του Final Four. Βγάζει σιγουριά στο παιχνίδι της, μεγαλύτερη ενέργεια από τον αντίπαλό της και δείχνει έτοιμη να πάρει το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός έχει την έδρα, αλλά η πρώτη που την αγωνιστική υπέρβαση για να πάρει τον τίτλο, πρέπει να την κάνει ο αντίπαλός του. Φυσικά κανένας δεν γίνεται να ξεγράψει τον Παναθηναϊκό.

Πιθανότατα να αποδείχθηκε ως μεγάλο όπλο το γεγονός πως προσωπικότητες όπως οι Ομπράντοβιτς, Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους μοιάζουν να αμφισβητούνται. Είναι φανερό όμως πως χρειάζονται βοήθειες από τους υπόλοιπους παίκτες.

Το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει ο Ολυμπιακός είναι η ενέργεια που βγάζουν οι παίκτες του, κάτι που ουσιαστικά το παραδέχτηκε και ο Ομπράντοβιτς ομολογώντας πως υπάρχει πρόβλημα κούρασης. Το γεγονός αυτό βγαίνει πολύ σε αυτά τα δύο παιχνίδια καθώς ο Ντούντα έχει περισσότερους ενεργούς παίκτες. Ο Σπανούλης για παράδειγμα στο ΟΑΚΑ δεν πήρε πολλές επιθέσεις και κατάφερε να μείνει φρέσκος και να βοηθήσει με τις εκπληκτικές του επιλογές στο 4ο δεκάλεπτο, να γυρίσει το παιχνίδι.

Αντίθετα όταν ο Διαμαντίδης μένει εκτός 5άδας οι επιλογές στην επίθεση είναι τραγικές. Έφτασε στο σημείο να φαίνεται ως μεγάλο λάθος του Ομπράντοβιτς που αποφάσισε να δώσει ανάσα στον Διαμαντίδη στην προτελευταία επίθεση. Αυτό δεν υπήρχε ποτέ στον Παναθηναϊκό. Οι παίκτες έμπαιναν και έβγαιναν χωρίς να αλλοιωνόταν ο τρόπος που δημιουργούσε επιθέσεις η ομάδα. Σε αυτά τα δύο παιχνίδια στον Ολυμπιακό βγάζουν εις πέρας το ρόλο τους και είναι χρήσιμοι 9 παίκτες.

Δεν νομίζω πως μπορεί να έχει παράπονο ο Ίβκοβιτς από τους Σπανούλη, Μάντζαρη, Άντιτς, Γκετσεβίτσιους, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Ντόρσεϊ, Χάινς, Σλούκα. Αντίθετα τον Παναθηναϊκό τον κρατάνε οι Διαμαντίδης, Σάρας και η ψυχή του Καϊμακόγλου. Από τον Ολυμπιακό περιθώρια βελτίωσης έχει στην επίθεση μόνο ο Σπανούλης (αν και ήταν εκπληκτικός από δημιουργία σε αυτά τα δύο παιχνίδια), από τον Παναθηναϊκό πρέπει να βελτιωθούν, να δώσουν κάτι σχεδόν όλοι οι παίκτες.

Σε σχέση πρώτου και δεύτερου τελικού φανερή ήταν η διάθεση του Διαμαντίδη να πάρει ηγετικό ρόλο και του Περπέρογλου να ποστάρει ώστε να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως ο Ολυμπιακός παίζει με τρεις κοντούς, οπότε σχεδόν σε όλες τις επιθέσεις θα έχει ματς απ. Και όλη η ομάδα προσπαθούσε ν