Όσα δεν φθάνει η αλεπού...

23:05 19/9/2011 - Πηγή: OnSports

Ο Σωτήρης Βετάκης γράφει για τη... Γη της Επαγγελίας των φίλων του αθλητισμού και ομολογεί πως ζηλεύει τους αντιπαθείς για άλλους, Ισπανούς!Σιχαμένοι; Αντιπαθητικοί; Εκνευριστικοί; Ότι κι αν λένε όλοι όσοι δεν τους χωνεύουν (και από ότι καταλαβαίνω είναι πάρα πολλοί), είναι οι καλύτεροι. Και όχι μόνο στο μπάσκετ. Παρά τα προβλήματα που έχουν ως χώρα, με την ανεργία να ξεπερνά την ανεργία στην Ελλάδα, η Ισπανία είναι φίλτατοι η «Γη της επαγγελίας» για όσους λατρεύουν τον αθλητισμό.Φυσικά και για όσους αγαπούν το μπάσκετ. Αυτή

η καταπληκτική φουρνιά του Γκασόλ και του Ναβάρο από την ημέρα που εμφανίστηκε στο ευρωπαϊκό στερέωμα με τις μικρές εθνικές ομάδες σαρώνει σχεδόν σε κάθε διοργάνωση και πλέον έχει κάνει την Εθνική Ισπανίας την καλύτερη ομάδα στη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.Είναι εκπληκτικό το σερί που έχουν να επιδείξουν από το 2006 και μετά. Σερί που θα μπορούσε να ήταν ακόμη πιο μεγαλειώδες αν στον τελικό της Μαδρίτης στο Ευρωμπάσκετ του 2007 ο Χόλντεν στη λήξη του αγώνα δεν κατόρθωνε πετύχει ότι και ο Μίλος Τεόντοσιτς στο Μουντομπάσκετ του 2010 με εκείνο το τρελό τρίποντο, από το οποίο ξεκίνησε να φαίνεται η ιδιαίτερη «εγωπάθεια» του! Με το ένα καλάθι, εντός έδρας μάλιστα, απώλεσαν ένα τρόπαιο (Ευρωμπάσκετ 2007), με το άλλο ένα μετάλλιο και γιατί όχι μια σκληρή μάχη με τις ΗΠΑ.Τις υπόλοιπες χρονιές κατέκτησαν τα χρυσά με πειστικές ως εκκωφαντικές εμφανίσεις. Ήταν απίστευτα ανταγωνιστικοί στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων με τις ΗΠΑ (του Κόμπι Μπράιαντ και των υπολοίπων πρωτοκλασάτων αστέρων του ΝΒΑ), νίκησαν στην Ιαπωνία στον τελικό του Μουντομπάσκετ την Ελλάδα, που προερχόταν από τον θρίαμβο επί των Αμερικάνων και ενώ οι ίδιοι είχαν να αντιμετωπίσουν το σοκ από τον τραυματισμό του Πάου Γκασόλ!Με δύο Ευρωμπάσκετ (2009, 2011), ένα Μουντομπάσκετ (2006), δύο τελικούς (Ολυμπιακούς Αγώνες 2008, Ευρωμπάσκετ 2007) αλλά κυρίως παίζοντας εκπληκτικό μπάσκετ, σε υψηλό ρυθμό, με μοναδική ισορροπία μέσα κι έξω από το καλάθι, οι Ισπανοί είναι μακράν των υπολοίπων οι κορυφαίοι της τελευταίας 10ετίας και οι απόλυτοι κυρίαρχοι της 5ετίας.Με τους αδελφούς Γκασόλ να συνθέτουν ένα ασταμάτητο δίδυμο κάτω από το καλάθι, σε σημείο που μερικές φορές να παίζουν βόλεϊ κάτω από τη στεφάνη λες και κάνουν πλάκα στον αντίπαλο, τον Ναβάρο να είναι ο καλύτερος στη θέση του και να έχει απίστευτη επαφή με το καλάθι (σημείωσε στα νοκ-άουτ ματς 88 πόντους, με 26 στον προημιτελικό, 35 στον ημιτελικό και 27 στον τελικό, πετυχαίνοντας τη δεύτερη καλύτερη επίδοση πίσω από τους 108 πόντους του Νίκου Γκάλη το 1987) και κερδίζει με παροιμιώδη τρόπο τα φάουλ φορτώνοντας το αντίπαλο καλάθι με τους πιο σίγουρος πόντους (σημειώστε εδώ πως στον τελικό είχε 12/12 και στην σειρά των τεσσάρων επικών προημιτελικών του Παναθηναϊκού με τη Μπαρτσελόνα, όπου από τις πρώτες εντολές του Ομπράντοβιτς ήταν επ’ουδενί να γίνονται φάουλ, είχε 14/17) τον Φερνάντεθ να έχει βάλει την άμυνα στο παιχνίδι του και να έχει γίνει πιο ποιοτικός αφού σκοράρει στο ανοικτό γήπεδο, από μακρινή απόσταση