Όσο ο Σπυρόπουλος και τα κορδόνια του Μπατίστ

21:07 15/2/2012 - Πηγή: OnSports

Είναι απίστευτες οι ομοιότητες της συζήτησης που γίνεται στον Παναθηναϊκό, με την ανάλογη που γίνεται στην Ελλάδα με φόντο την οικονομική κρίση.

Όπως στην Ελλάδα λοιπόν, οι πολιτικοί μιλάνε, προτείνουν, συμφωνούνε, διαφωνούνε, έχουν σχέδια για το πώς θα βγούμε από την κρίση, λησμονώντας όμως συνεχώς να μας πούνε γιατί είμαστε σε κρίση, ποιος μας έφερε σε κρίση και αν ήταν αντικειμενικό να βρεθούμε σε κρίση και σε χρεοκοπία,

το ίδιο ακριβώς γίνεται και στον Παναθηναϊκό.

Μιλάνε όλοι, συζητάνε όλοι, προτείνουν όλοι, σώζουν όλοι, αλλά το γιατί φτάσαμε να αναζητούμε σωτηρία κανείς πια δεν το αναφέρει.

Κι η πλάκα είναι, ότι όπως και στην Ελλάδα, οι ίδιοι οι πολιτικοί που μας έφεραν στην χρεοκοπία, πρωτοστατούν σε δηλώσεις και προτάσεις για το πώς θα γλιτώσουμε την χρεοκοπία, ακριβώς το ίδιο γίνεται και στον Παναθηναϊκό.

Απέφευγα τόσο καιρό να αναφερθώ εδώ πέρα για τα διοικητικά και όλα τα σχετικά. Αλλά κάπου δεν αντέχεται άλλο η ιστορία. Δεν γίνεται δηλαδή να πανηγυρίζουμε κιόλας στον Παναθηναϊκό γιατί… κατάντησε η μετοχή στο 0,33. Δεν γίνεται κιόλας κανείς να μην παίρνει την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία έφτασε αυτός ο σύλλογος και όλοι να βγαίνουν και να εμφανίζονται και σαν σωτήρες από πάνω επειδή θα… συνεισφέρουν να μην χρεοκοπήσει ο σύλλογος.

Πλάκα κάνουμε τώρα δηλαδή ή όλοι έχουν στο τσεπάκι τους τον κόσμο και τον θεωρούν εντελώς ηλίθιο στην χειρότερη ή παντελώς αδιάφορο στην καλύτερη;

Το πώς η μετοχή μιας ομάδας από 5,4 που ήταν πριν τέσσερα χρόνια έφτασε αυτή την στιγμή στο 0,33 απασχολεί κανένα; Νοιώθει κάποιος την ανάγκη να μας εξηγήσει και να απολογηθεί ταυτόχρονα γι’ αυτή την απίστευτη από κάθε άποψη υποτίμηση της αξίας του Παναθηναϊκού;

Κι αν αυτό έτσι έπρεπε να γίνει για κάποιους, θα βγει κανένας να μας πει πως το… κατάφερε αφού έτσι έπρεπε να γίνει; Θα βγει κάποιος να πει, ότι ναι εγώ είμαι ο μάγκας και τρανός που κατάφερα μια ομάδα που όταν μπήκα σ’ αυτή η μετοχή της είχε 5,4… κατάφερα να την φέρω στο 0,33 μετά από τρία χρόνια στα οποία πέρασαν 180 εκατομμύρια ευρώ από την ομάδα, πήρε ένα νταμπλ, είχε δυο φορές συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και τριάντα σολντ-άουτ σε γήπεδο 60.000 θέσεων.

Να βγει ρε παιδιά και να το πει. Κι όχι να καθόμαστε τώρα στον Παναθηναϊκό να ξημεροβραδιαζόμαστε αν θα πάρει δάνειο η ΠΑΕ, ή αν θα πάρει την πρωτοβουλία ο Βγενό να κάνει… έρανο, ή αν θα δεχθεί ο Πολέμης να βάει το κεφάλι του στον ντορβά και να μπει εγγυητής για δάνειο.

Αυτά αν γινόντουσαν σε εταιρεία που είναι στο χρηματιστήριο, θα είχε γίνει χαμός. Από την πόρτα κι απ’ τα παράθυρα θα μπούκαρε μέσα η δίωξη οικονομικών.

Ξέρω, ξέρω. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι εταιρεία και μετοχές. Αλλά αν δεν είναι έτσι, πως φτάσαμε να συζητάμε αυτή την στιγμή μόνο για μετοχές, για δάνεια, για ισολογισμούς και όλα αυτά τα όμορφα πραγματάκια; Πως; Έτσι; Πήγε εκεί… από μόνο του το πράγμα;

Και ποιος κοροϊδεύει ποιόν εδώ πέρα ρε παιδιά;
Ποιος;

Έχετε καταλάβει τι τολμάμε και ξεστο