Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις…

02:22 21/4/2012 - Πηγή: OnSports

Δε νομίζω να αμφιβάλλει κανείς ότι αν αυτή η ιστορία με το κύπελλο του Σπύρου Λούη, που αποφάσισε να θέσει σε δημοπρασία ο εγγονός λόγω οικονομικών προβλήματων, είχε συμβεί στην... ολυμπιακή Ελλάδα του 2004 θα είχε προκληθεί μεγάλος θόρυβος.

Θα είχε δραστηριοποιηθεί μέχρι και ο πρωθυπουργός της χώρας, ενώ τα δελτία ειδήσεων θα μίλαγαν για διεθνές ρεζίλικι και θα πίεζαν την κυβέρνηση να δώσει λύση. Στην Ελλάδα

του... ΔΝΤ το θέμα πέρασε στα ψιλά, το κράτος δεν ασχολήθηκε καθόλου κι έμειναν μόνο κάποιες διαφημίσεις του δήμου Αμαρουσίου, που προσπαθούσε μέσω ενός τραπεζικού λογαριασμού να μαζέψει χρήματα, για να μείνει στην Ελλάδα το κύπελλο του Σπύρου Λούη.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι σύμφωνα με όσα δήλωσε ο ίδιος ο εγγονός του μεγάλου Έλληνα αθλητή ζητούσε εδώ και δύο χρόνια 100.000 ευρώ από το ελληνικό κράτος, ώστε να μείνει στη χώρα μας αυτό το σπουδαίο κειμήλιο, αλλά δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του.

Για να φτάσουμε στο σημείο να δώσει το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» το ποσό των 544.000 ευρώ, ώστε να αποκτήσει το κύπελλο στη δημοπρασία του οίκου «Κρίστις» και να μείνει έτσι σε ελληνικά χέρια. Σε όλη αυτή την ιστορία η ελληνική κυβέρνηση... σφύριζε αδιάφορα.

Προφανώς δεν την ενδιέφερε να παραμείνει στην ιδιοκτησία του ελληνικού λαού, αυτό το μοναδικό κειμήλιο, το οποίο έχει τεράστια συμβολική σημασία, κυρίως για τις ιδιαιτερότητες της εποχής που βιώνουμε όλοι μας. Τόσα λεφτά έχει σπαταλήσει το ελληνικό δημόσιο σε...λαμογιές, αλλά όπως φαίνεται δεν μπορούσε να διαθέσει το ποσό που ζητούσε ο εγγονός του Σπύρου Λούη.

Εάν όμως γυρίζαμε το χρόνο πίσω και βρισκόμασταν στο 2004 ο ίδιος υφυπουργός Αθλητισμού θα πήγαινε να παραλάβει το κύπελλο, θα γινόταν ειδική τελετή και οι φωτογραφίες του... μισού υπουργικού συμβουλίου θα γέμιζαν τις σελίδες των εφημερίδων.

Αλλά όπως αναφέραμε και παραπάνω τότε μιλούσαμε για την ολυμπιακή Ελλάδα, που τα δισεκατομμύρια ευρώ έφευγαν σαν αέρας για την υπηρεσία του... ιερού σκοπού. Τώρα που έκλεισε η κάνουλα, κάποιοι δε δίνουν δεκάρα για τα εθνικά μας κειμήλια και είναι έτοιμοι να τα ξεπουλήσουν, χωρίς κανένα δισταγμό...