Πιθανά, απίθανα και… η φαντασία στη μέση!

12:51 9/12/2011 - Πηγή: OnSports

Το κακό με τις εφημερίδες είναι και το… καλό μ’ αυτές. Δεν έχουν την άνεση να περιμένουν αιωνίως για κάτι. Αλλά γι’ αυτό και ό,τι γράφουν, το έγραψαν. Πάει. Δεν αλλάζει. Και γι’ αυτό οι εφημερίδες είναι που αποτελούν το πραγματικό κατάστιχο της επικαιρότητας. Επειδή καταγράφουν όχι μόνο ότι συνέβη, αλλά, συχνά και τις προσδοκίες, τις εκτιμήσεις, την ατμόσφαιρα γύρω από ένα θέμα.

Υπό αυτή την έννοια (και γι’ αυτούς τους λόγους), σας προειδοποιώ: αν έχουν έλθει τα χρήματα από τον πρίγκιπα αυτή την ώρα, συγχωρέστε με που είμαι ανεπίκαιρος. Έχω deadline από την εφημερίδα. Δεν μπορώ να πω:

«προβληματάκι. Αντί για την Τάδε ώρα, θα στείλω Τάδε… + 2. Ή αύριο. Ή μεθαύριο. Για χθες». Στις εφημερίδες, αυτά δεν γίνονται. Καθαρά είναι τα πράγματα. Πρέπει να παρουσιάσεις συγκεκριμένα πράγματα, σε συγκεκριμένο χρόνο.

Αν δεν τα παρουσιάσεις, ε, θα σου πει μια φορά κάποιος: «Αδελφέ, φάουλ». Θα σου πει και τη δεύτερη, «αδελφέ, κίτρινη κάρτα». Την τρίτη θα σε απειλήσει με κόκκινη. Ε, την τέταρτη, δεν θα ‘χει ούτε κάρτα ούτε «αδελφέ» και κολλητηλίκια. Το πάρτι θα τελειώσει εκεί. Για ευνόητους λόγους. Ευνόητους για όλους –τους λογικούς. Και όχι ευνόητους μόνο για όσους αισθάνονται ή είναι… «πάρτι άνιμαλς»! Αφιερωμένοι στο χαβαλέ, δηλαδή –σε επίπεδο… κοσμοθεωρίας αλλά και καθημερινής πρακτικής.

Κάπου εδώ, η κοινωνιολογικο-οικονομική ανάλυση λαμβάνει τέλος. Πάσα ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις οφείλεται σε γνήσια σύμπτωση. Άλλωστε, πολλάκις έχει ειπωθεί και επιβεβαιωθεί: η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία, διότι η φαντασία είναι υποχρεωμένη να κινείται εντός του πιθανού, ενώ η πραγματικότητα όχι…

ΥΓ: Από τη στιγμή που το στοίχημα μπήκε στη ζωή του ποδοσφαίρου, ήταν δεδομένο ότι θα έμπαινε σ’ αυτό, αν μη τι άλλο και η καχυποψία. Και η καχυποψία δεν δηλητηριάζει απλώς τα πράγματα. Δυστυχώς, όπως περιγράφει και η ιστορία με τον βοσκό και το λύκο, συντείνει και στη δημιουργία μιας περιρρέουσας ατμόσφαιρας που, εν τέλει, λειτουργεί και ως άλλοθι για διάφορες τσαφτσουλιές.

Εννοώ: όταν, λόγω καχυποψίας, φτάνει να «ενοχοποιείται» και το παραμικρό (ενώ δεν θα έπρεπε), έτσι φτάνουμε και στο να γίνεται ότι γίνεται στο ματς του Άγιαξ με τη Ρεάλ ή της Ντινάμο με τη Λιόν και, πρακτικώς, να… μην τρέχει τίποτε! Και να βγαίνει μέσα σε λίγες ώρες η ΟΥΕΦΑ και να λέει, λίγο πολύ, «ε, αφού δεν ανάψαν τα ‘’λαμπάκια’’ του συστήματος παρακολούθησης των στοιχηματικών σελίδων μας, όλα καλά, όλα ανθηρά».

Είναι κρίμα όμως αυτό. Διότι το Τσάμπιονς Λιγκ τουλάχιστον, είχε καταφέρει εν πολλοίς, να διατηρήσει μια ξεχωριστή αίγλη και σημασία στα μάτια (ακόμη και των καχύποπτων) φίλων του ποδοσφαίρου. Αλλά με όσα συμβαίνουν απροκάλυπτα και χωρίς να κοκκινίζει μάγουλο πλέον και σ’ αυτό, το πράγμα θα πάει –μαθηματικώς- κατά διαόλου και εκεί.

Ξέρετε δε ποιο είναι το φοβερό; Ότι οι δήθεν… «ψαγμένοι», το συνδέουν όλο αυτό με τις… στοιχηματικές εταιρείες! Που είναι οι ΠΡΩΤΕΣ που θίγονται και πλήττονται όταν προκύπτουν πράγματα όπως… «χ ημίχρονο…