Σημαδεύοντας τον κοτσίδα

18:20 14/8/2011 - Πηγή: OnSports

Χαίρετε κύριοιΤο Σάββατο ξεκίνησε το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Η Πρέμιερ Λιγκ τα τελευταία χρόνια έχει ξεφύγει από τα υπόλοιπα πρωταθλήματα, όχι λόγω θεάματος, αλλά για όσα μπορεί να προσφέρει στον θεατή.Έχουν καταφέρει να κάνουν το προϊόν τους ελκυστικό ανεξάρτητα από το θέαμα που μπορούν να δώσουν οι ομάδες στον αγωνιστικό χώρο.Έχουν δημιουργήσει τις συνθήκες ένα παιχνίδι Γουίγκαν - Γουλβς να το παρακολουθείς πολύ πιο εύκολα από ό,τι έναν αγώνα πολύ πιο ποιοτικών ομάδων του ιταλικού, του ισπανικού ή του γερμανικού πρωταθλήματος.Το Σάββατο στην πρεμιέρα, η ανανεωμένη Λίβερπουλ με 4 νέα

πρόσωπα στην ενδεκάδα της, έμεινε στο 1-1 με την Σάντερλαντ. Ακόμα είναι νωρίς για να κρίνει ή να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα, αλλά η ομάδα του Νταλγκλίς έβγαλε τις ίδιες παθογένειες που είχε τα περασμένα χρόνια.Ξεκίνησε με ενθουσιασμό, σκόραρε, έχασε πέναλτι, ευκαιρίες, σιγά - σιγά όμως έπρεπε να δώσει χώρο και μπάλα στον αντίπαλο, καθώς καμία ομάδα, πλην της Μπαρτσελόνα, δεν μπορεί να επιτίθεται για 90 λεπτά.Μόλις αυτό έγινε, ήταν φανερό το πρόβλημα ψυχολογίας που υπάρχει στους παίκτες της, όταν αμύνονται. Λανθασμένες τοποθετήσεις στην άμυνα και φανερή έλλειψη αυτοπεποίθησης στις κινήσεις και στα πρόσωπα των παικτών, όταν την μπάλα την έχει ο αντίπαλος.Μόλις έγινε το 1-1 πατήθηκε ο διακόπτης. Από εκείνο το σημείο και μετά, η Λίβερπουλ έγινε άλλη ομάδα και χωρίς ίχνος υπερβολής οι παίκτες του Νταλγκλίς δεν έβγαλαν στη συνέχεα ούτε μια σωστή συνεργασία. Το γκολ του Λάρσον στο 57΄ σκότωσε την ψυχολογία των παικτών της Λίβερπουλ και από εκεί και πέρα θύμιζαν την εικόνα των παικτών του Παναθηναϊκού όταν έγινε το 2-2 με την Οντένσε.Κοινό γνώρισμα των δυο ομάδων είναι πως η πλειοψηφία των παικτών είναι πολύ κατώτερη από το βάρος της φανέλας που φοράνε και δεν μπορούν να σηκώσουν τις προσδοκίες και να πετύχουν τους στόχους που έχει βάλει ο σύλλογος. Μόλις, λοιπόν, έφυγε η ενέργεια που έδωσε ο ενθουσιασμός  της έναρξης της νέας σεζόν και ήρθε η πρώτη δυσκολία, παραδόθηκαν από τον φόβο τους.Η Λίβερπουλ τον Γενάρη έκανε μια μεγάλη μεταγραφή. Ο Σουάρες κατευθείαν έδειξε πως μπορεί να κάνει την διαφορά. Στο παιχνίδι με την Σάντερλαντ ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα. Όσο πέρναγε η ώρα, όμως, ήταν φανερό πως χρειαζόταν κοντά του κι άλλους μεγάλους παίκτες και πως ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας τον απομόνωνε. Στις μεταγραφές ήρθαν παίκτες βοηθητικοί. Πιθανότατα η Λίβερπουλ να χρειαζόταν ποδοσφαιριστές για να έχει καλύτερες και περισσότερες λύσεις ο Νταλγκλίς, αλλά με τους Ενρίκε, Ντάουνινγκ, Χέντερσον, Άνταμ, δεν γίνεται να ανεβείς επίπεδο.Πιθανότατα κάποιοι απ’ αυτούς στην πορεία να προσφέρουν, να φανούν χρήσιμοι, με τίποτα όμως δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν το υπάρχον ρόστερ να διεκδικήσει πρωτάθλημα.Τα τελευταία χρόνια είναι φανερό πως η Λίβερπουλ δεν μπορεί να ανατρέψει καταστάσεις. Όσες φορές μου έχει πει ο Θέμης, που την παρακολουθεί στενά, πως έχουν προβλήματα και ο ίδιος είναι απαισιόδοξος, η ομάδα έχει χάσει.Για να ανατραπεί αυτό χρειάζεται να μπουν