Στο ρυθμό του ίδιου χορού

02:20 21/9/2011 - Πηγή: OnSports

Μέκκα του βόλεϊ η Ελλάδα δεν αποτελούσε ποτέ. Δεν έχουμε την ποιότητα του ιταλικού πρωταθλήματος, την αξία των γηγενών παικτών, τον ανταγωνισμό, τα χρήματα, ούτε πίνουμε τον καπουτσίνο μας στο… πόδι.Η ελληνική Α1 ήταν, ωστόσο, εδώ και χρόνια μία… τίμια περίπτωση για όσους ήθελαν να παίξουν βόλεϊ της προκοπής, να πάρουν τα λεφτά τους, να υπενθυμίσουν την παρουσία τους σε προπονητές και μάνατζερ μέσω Champions League και, επί εποχής

Σταθοκωστόπουλου και Αγγελόπουλων, να αφήσουν δυο-τρία στόματα ανοιχτά. Πίσω από τη σταθερή Ιταλία, τη «ματσωμένη» Ρωσία, εσχάτως την ακμάζουσα Τουρκία, αλλά πάντα εκεί.Αυτά… παλιά. Αρχής γενομένης από πέρυσι και με τα καλοκαιρινά δείγματα να είναι πρωτοφανή, αλλά χαρακτηριστικά, οι ελληνικές ομάδες έχουν φτάσει στο σημείο να… ικετεύουν για να κλείσουν ξένο παίκτη. Μπορεί παλιότερα οι μη Ευρωπαίοι να μην ήξεραν κατά πού πέφτει η Ελλάδα, αλλά με την οικονομική κρίση να μονοπωλεί το ενδιαφέρον στα ξένα ΜΜΕ, όλοι πλέον την έμαθαν –κι ας μην ξέρουν ακόμα πού ακριβώς πέφτει.Στις προηγούμενες μεταγραφικές περιόδους, οι προπονητές και οι μάνατζερ είχαν την πολυτέλεια της επιλογής και της διαπραγμάτευσης. Η λέξη πολυτέλεια έχει προ πολλού εξαφανιστεί από το μεταγραφικό λεξιλόγιο και δεν προβλέπεται να επανέλθει σύντομα. Οι παίκτες θέλουν εγγυήσεις για να γίνουν μέλη της Volleyleague, αλλά οι ομάδες δεν μπορούν να τις δώσουν.Και πώς άλλωστε; Δεν είναι μόνο η οικονομική κατάσταση της χώρας, ούτε καν οι υπουργικές αποφάσεις για πετσοκόψιμο των κρατικών επιχορηγήσεων, είναι οι ίδιες οι αμαρτίες τους που τους ταλαιπωρούν. Οφειλές χρόνων και χρόνων, σε πρώην και νυν παίκτες, προσφυγές, τελεσίδικες αποφάσεις, το κακό παρελθόν και το ακόμα πιο αβέβαιο μέλλον στέκονται εμπόδιο στην ολοκλήρωση του ρόστερ, τουλάχιστον όπως οι προπονητές θα το ήθελαν.Οι παράγοντες τρέμουν μήπως οι παίκτες που έχουν στη λίστα τους ζητήσουν μια δεύτερη γνώμη από συμπατριώτη τους, ο οποίος διόλου απίθανο να περιμένει ακόμα τα λεφτά του από κάποια ελληνική ομάδα... Για πρώτη φορά, η φράση «φοβάμαι να έρθω στην Ελλάδα» ή όπως δήλωσε πρόσφατα ο… ατρόμητος Πολωνός διαγώνιος του Ηρακλή, Μαρσέλ Γκρομαντόφσκι ,«δε φοβάμαι να έρθω στην Ελλάδα», έχει γίνει… της μόδας.Αφερέγγυες, οικονομικά ασταθείς, στα όρια του… παραλόγου, οι ομάδες του βόλεϊ απλώς χορεύουν στο ρυθμό της υπόλοιπης χώρας…