Το ημερολόγιο του Τελ Αβίβ

15:52 27/3/2012 - Πηγή: OnSports

Ο χρόνος μετρά αντίστροφα εδώ στο Τελ Αβίβ για το μεγάλο τζάμπολ της τρίτης αναμέτρησης μεταξύ Παναθηναϊκού και Μακάμπι. Τα πάντα μοιάζουν να κινούνται σε ρυθμούς μπασκετικούς, καθώς ο κόσμος αδημονεί για τη μητέρα των μαχών. Οι φίλοι της ομάδας του «λαού» θεωρούν πως ήρθε η ώρα της εκδίκησης, ενώ αυτοί της Χάποελ, κρέμονται από τα …χέρια του Μάικ Μπατίστ, του Δημήτρη Διαμαντίδη, αλλά και του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Από την πλευρά του ο Παναθηναϊκός

παραμένει αμέτοχος σε αυτό τον εμφύλιο πόλεμο και υπό τους ήχους της θάλασσας, των ρακετών και των στρατιωτικών ελικοπτέρων (στα 4 χλμ βρίσκεται ένα μικρό αεροδρόμιο που χρησιμοποιεί κυρίως ο στρατός), προσπαθεί να γεμίσει τις μπαταρίες του, ώστε να βγει σαν καμικάζι στο παρκέ. Οι «πράσινοι», έκαναν την πρωινή τους προπόνηση, ο Μήτσος τα αγαπημένα του σουτάκια και επέστρεψαν στο παραλιακό ξενοδοχείο «Herods», που για άλλους είναι μια ανάσα από τη θάλασσα και για άλλους ένα «στρατόπεδο» πριν τη μάχη. Εξάλλου, μπορεί οι επισκέπτες να απολαμβάνουν τις χαρές του Τελ Αβίβ, οι Πρωταθλητές Ευρώπης, όμως, απολαμβάνουν τις εντολές των προπονητών τους, αναμένοντας το τζάμπολ.

Από χθες το μεσημέρι όλοι γύρισαν τα ρολόγια τους στην αντίστροφη μέτρηση θέλοντας να …σκοτώσουν το χρόνο. Από την άφιξη τους στο αεροδρόμιο και το ξενοδοχείο, όπου τους περίμενε ολόκληρη αντιπροσωπεία της ελληνικής πρεσβείας και του προξενείου, εν αντιθέσει με άλλες «δύσκολες» πόλεις (π.χ. Μόσχα), όπου «παλεύουν» μόνοι στις συνθήκες που επικρατούν και στα εμπόδια που συναντούν, έως την πύλη 9 της «Nokia Arena», όπου τους περίμενε ένας τρελός Παναθηναϊκός, ο Σαλιόν, που ελέω Γιτζάκ Σουμ ασπάστηκε το «τριφύλλι» και έκτοτε έμαθε μέχρι και ελληνικά! Και από το τρέξιμο στην παραλία των μελών της αποστολής (την ώρα που οι παίκτες ξεκουράζονταν), έως το χαλαρό καφεδάκι στο λόμπι του ξενοδοχείου.

Στιγμές, που μοιάζουν με ένα καρέ λοιπόν, βγαλμένο από τα ταξίδια επιτυχιών του Παναθηναϊκού και γράφουν την ιστορία των αποστολών του. Απομένει να δούμε, αν το βράδυ θα υπάρχουν τα χαμόγελα και το μάτι θα κλείνει με νόημα, κοιτώντας προς τον Βόσπορο…