Το τέλος της απάθειας (και της υποκρισίας...)

Πολύ ωραία λοιπόν. Οι υψηλοί αναλυτές της βαριάς ποδοσφαιρικής κουλτούρας –και όχι μόνο- οι εμβριθείς φιλόσοφοι του ποδοσφαίρου, θεώρησαν υποκριτική την αντίδραση του κόσμου και του Τύπου σχετικά με τα περίφημα πανό που κατέκλυσαν τα γήπεδα.

Περίπου μας... εγκάλεσαν που ασχοληθήκαμε μ’ αυτά, που τα θεωρήσαμε ΥΓΙΗ αντίδραση στη ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ περίοδο που βιώνει η Ελλάδα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο.

Αλήθεια, πού είναι διάολε η υποκρισία, όταν η Ελλάδα

γονατίζει στην ΚΑΤΟΧΗ που της έχουν επιβάλει;

Τι είδους σκέψη είναι αυτή όταν έχουν ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ τα πάντα, όταν έχουν ήδη καταστραφεί οικογένειες, όταν έρχεται σφαίρα το επόμενο τσουνάμι που είναι καταστροφικό;

Όχι κύριοι, δεν περιστρέφονται τα πάντα γύρω από το 4-3-2-1, γύρω από τα συστήματα και τις τακτικές (ορισμένοι μάλιστα έχουν αναλάβει εργολαβικά την ανάλυσή τους, λες και οι άλλοι είναι ηλίθιοι), γύρω από τη χρησιμότητα του Ιμπαγάσα, του Λέτο, του Τζιμπούρ, του Κουίνσι.

Γιατί λοιπόν είναι υποκριτική η παραδοχή της κίνησης των πανό ως μιας εξαιρετικής αντίδρασης για κάτι που αφορά ΟΛΟΥΣ μας, πέρα από χρώματα και ομάδες;

Η Ελλάδα λοιπόν άλλαξε και πιθανότατα δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως τη γνωρίσαμε από πλευράς συνθηκών.

Γιατί είναι σαφές ότι ζούμε μια ΚΑΤΟΧΗ, που απλώς αντί για όπλα, σφαίρες και νάρκες, χρησιμοποιεί το χρήμα. Κι αυτό είναι νάρκη που σκοτώνει.

Γιατί πολύ απλά, με τον στραγγαλισμό που υφίσταται ο κόσμος, αδυνατεί να ζήσει αξιοπρεπώς, καταδικασμένος στην ανέχεια και στην εξαθλίωση για αρκετούς.

Κι είναι υποκρισία να πούμε ότι ο κόσμος ξέσπασε αυθόρμητα, βιώνοντας όλη αυτή την καταστροφή της ζωής του και των παιδιών του;

Το αν βρίζουν (και χυδαία πολλές φορές) κάποιοι οπαδοί τους απέναντι, είναι ζήτημα και μάλιστα σημαντικό.

Το να επιτίθενται και να καίνε, είναι ακόμα πιο σημαντικό.
Κι υπάρχουν όντως ένα σωρό θέματα που –βεβαίως κακώς- πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.

Αλλά όταν ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ μια ολόκληρη χώρα από τη λαίλαπα των πολιτικών και τον τρόπο που αντιμετώπισαν τις καταστάσεις, λέγοντας ψέματα κατά συρροή, όλα τα υπόλοιπα (ακόμα και τα πιο σοβαρά) σαφώς έχουν μικρότερη σημασία.

ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΜΑΣΤΕ λοιπόν… υποκριτές μας;

Στρατιές ανέργων κατακλύζουν πια τη χώρα. Διαλύθηκαν εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών. Τα λουκέτα πλέον –όπως και οι απλήρωτοι- είναι περισσότερα κι από τα σκουπίδια στους δρόμους. Κι αλήθεια, απαιτούμε… ευπρέπεια από τον κόσμο, τον οποίο διαλύουν καθημερινά;

Και τώρα που έρχεται το… κούρεμα (με κόντρα ξύρισμα μαζί) θα δούμε αν γίνουμε… Ινδία, όπως απέκλεισε ο πρωθυπουργός μας…

Κι όλοι αυτοί που έκραξαν στην Τούμπα, στο Καραϊσκάκη, στο Ολυμπιακό Στάδιο, στο Γεντί Κουλέ, στο Περιστέρι κι αλλού, είναι οι διπλανοί μας, οι φίλοι, οι συγγενείς μας, αυτοί που υφίστανται τον χωρίς σάλιο βιασμό του σπιτιού τους.
Πού είναι λοιπόν η υποκρισία του Τύπου μπροστά στην ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ λαϊκή κατακραυγή;

Μια κατακραυγή με επίκεντρο τον άνθρωπο που καθημερινά χάνει και μεγ

Keywords
Τυχαία Θέματα