Design σε ντο μείζονα


Ένα καινούργιο πιάνο παίζει το δικό του σκοπό, για να μάθουμε να ακούμε τη μορφή και να κοιτάζουμε τον ήχο. Όσο κι αν το design  περηφανεύεται ότι αγγίζει τα πάντα γύρω μας και αναδιαμορφώνει συνεχώς την αισθητική μας, υπάρχουν ορισμένα είδη που διαρκώς του ξεφεύγουν. Ένα από αυτά είναι το πιάνο. Σίγουρα, για την «στασιμότητα» της μορφής των πιάνων ανά τις δεκαετίες, δεν φταίνε μόνο οι designers αλλά και αυτοί που τα χρησιμοποιούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μουσικοί, ακόμα και εκείνοι που ανήκουν στην υψηλή πρωτοπορία της τέχνης τους, δεν δείχνουν για την καινοτομία στη μορφή ανάλογο ενδιαφέρον
με εκείνο για την ποιότητα του ήχου των οργάνων τους. Κατά κανόνα, αποδεικνύεται το αντίθετο. Οι μουσικοί είναι συντηρητικοί στο design, -φοβεροί παρελθοντολάγνοι, σαν να έχουν συμβιβαστεί με κάποιο πεπρωμένο που βαραίνει τα πράγματα και επιβάλλει στο νέο να μην μπορεί ποτέ να ξεπεράσει το παλιό. Ωστόσο, υπάρχουν μερικές εταιρίες που δεν αντιλαμβάνονται έτσι τα πράγματα και επενδύουν κόπο, χρόνο και χρήμα για να ικανοποιήσουν τη φιλοδοξία τους να καταγραφούν κάποτε από την ιστορία σαν κατασκευαστές εξαιρετικών οργάνων μουσικής, όχι μόνο μελωδικών και αξιόπιστων, αλλά και τόσο όμορφων που θα μετέβαλαν τα κλισέ μας. Μεταξύ αυτών και η ιταλική Fazioli που παρουσίασε το πρώτο πιάνο της, μόλις το
Keywords
Τυχαία Θέματα