Στο καφέ της ξεγνοιασιάς

Την περασμένη Δευτέρα η συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Καλλιμάρμαρο μας θύμισε τη χαμένη μας αθωότητα: εκείνα τα καλοκαίρια στον παππού που μύριζαν γιασεμί και βανίλια και τη γιαγιά να στρώνει στο λιοπύρι της ταράτσας πάνω σε σεντόνια χυλοπίτες, ή το ζεστό ψωμί με σουσάμι στο τραπέζι, τη γλάστρα με τον πλατύφυλλο βασιλικό στην φρεσκοασβεστωμένη δροσερή αυλή κι εμείς να κυνηγάμε νυχτερίδες με κοντά παντελονάκια και υψωμένα καλάμια προς το λυκόφως του ουρανού. Οταν φτάσαμε με τον Λαυρέντη στο Καλλιμάρμαρο ήμασταν
σαν τα πιτσιρίκια που δεν πιστεύουν ακόμα ότι θα δουν τον Αϊ-Βασίλη. Ενα απέραντο στάδιο με μια ντουζίνα ανθρώπους να έχει μόλις φτάσει στον χώρο και μια φωνή μέσα μου να λέει «ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα»... «Νικολάκη, τα λόγια του “Νότου” τα έμαθες;» με ρωτάει ο Μαχαιρίτσας με το γνωστό πειραχτικό χιούμορ του. «Ασε, προσπαθώ να μην τα ξεχάσω και αρχίσω τα γαλλικά», του απαντώ κλείνοντάς του το μάτι με νόημα.
Keywords
Τυχαία Θέματα