Αυτή η ομάδα αξίζει τη στήριξη...

10:36 27/11/2011 - Πηγή: AEK365

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.

Ξημέρωσε ένα γλυκό κυριακάτικο πρωινό, και σκοπεύω να απολαύσω και να γευτώ όλη τη γλύκα. Θα πείσω τον εαυτό μου αρχικά να παραβλέψει τα τρία επιπλέον ματς που μας δίνουν την πρωτιά αλλά και τις μίζερες οικονομικές προοπτικές του μέλλοντος, και θα ασχοληθώ κυρίως με το παρόν. Το παρόν που έχει την ΑΕΚ πρώτη, αλλά αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό. Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι για πρώτη φορά μετά το 2006, η ΑΕΚ φαίνεται να «καθαρίζει»

σχετικά εύκολα τα ματς με τους λεγόμενους μικρούς, τα ματς που ήταν η πληγή της εδώ και πέντε χρόνια. Το παιχνίδι με τον ΟΦΗ και τα...μαύρα μεσάνυχτα στο Ηράκλειο, ήταν ευτυχώς η εξαίρεση, ως τώρα. Το πέρασμα από έδρες όπως η Νέα Σμύρνη, η Ξάνθη και το Αγρίνιο είναι ένα πάρα πολύ καλό σημάδι για τη συνέχεια, αλλά και μια πολύ σημαντική βαθμολογική και ψυχολογική τόνωση.

Χτες κόντρα στον Παναιτωλικό ο Νίκος Κωστένογλου έκανε για πρώτη φορά φέτος το αυτονόητο: δηλαδή, τοποθέτησε τον Χοσέ Κάρλος στην φυσική του θέση, και πλαισίωσε τον Νίκο Λυμπερόπουλο με δύο παίχτες από τα πλάγια οι οποίοι έχουν την γρήγορη κίνηση προς τα μέσα, ώστε να «μπουκάρουν» και να γεμίζουν την περιοχή. Το χτεσινό στήσιμο της ΑΕΚ θύμισε λίγο Φερνάντο Σάντος, που συνήθιζε να βάζει στον άξονα παίχτες βραδυκίνητους αλλά με εξαιρετική αντίληψη του χώρου και της γρήγορης πάσας, και τοποθετούσε τους ταχείς επιθετικούς του στα πλάγια ώστε να δημιουργούν ρήγματα στην αδύναμη πλευρά της άμυνας. Το σχήμα με τον Χοσέ Κάρλος στα πλάγια και τον (κάκιστο φέτος) Παντελή Καφέ ως τρίτο αμυντικό χαφ έδωσε μεν δύο νίκες, ωστόσο ήταν φανερό και με τον Αστέρα Τρίπολης και με τον Λεβαδειακό, ότι δεν «περπατούσε». Το ανακάτεμα της τράπουλας, η μετατόπιση του Κάρλος στον άξονα και η προσθήκη του Μπέλεκ στην γραμμή πυρός, έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα στο Αγρίνιο. Και δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο γκολ της ΑΕΚ προήλθαν από γρήγορη κίνηση του Καμερουνέζου και «μπούκα» μέσα στην περιοχή, μια κίνηση που δεν έχουν ούτε ο Λυμπερόπουλος, ούτε ο Κάρλος. Αξίζουν λοιπόν τα συγχαρητήρια στον προπονητή, διότι με την ανακατανομή των ρόλων στην εντεκάδα κατάφερε να βρει την απαραίτητη χημεία ώστε η ΑΕΚ να πατήσει περιοχή με αξιώσεις. Διότι για μένα δεν έχει τόσο σημασία το πόσες φορές πατάς περιοχή, αλλά το πόσες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ευκαιρίες (με την έννοια του τετ-α-τετ) δημιουργείς όταν την πατάς. Τι να το κάνω να στριφογυρνάμε την μπάλα μέσα στην περιοχή, όταν δεν υπάρχει ο παίχτης να κάνει την κατάλληλη κίνηση την κατάλληλη στιγμή? Προτιμώ να μπούμε μέσα στην περιοχή δύο φορές, αλλά όταν μπούμε η φάση να είναι μισό γκολ.

Δυστυχώς όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Η πλευρά που λέει ότι η ΑΕΚ αιμορραγεί συνεχώς παίχτες, είτε από τραυματισμούς (Λύμπε, Γκούντγιονσεν, Καφές), είτε από οικονομικές αδυναμίες (Γκέντζογλου), είτε από...παρεξηγήσεις (Βάργκας), είτε από κάρτες (Μάκος, Μανωλάς, Καράμπελας κλπ.) Δυστυχώς δεν υπάρχει το ρόστερ για να καλύψει τόσες πολλές απώλειες. Οι Κλωναρίδης, Λαγός, Μπερνς, Σιαλμάς κ