Ένας θανάσιμος... λαγός

03:58 15/12/2012 - Πηγή: AEK365

Τα παιχνίδια της ζωής έκαναν φονική μηχανή ένα παιδί από τα Ουράλια που απλά του άρεσε το κυνήγι. Αν ο Βασίλι Ζάιτσεφ δεν ζούσε την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου θα ήταν ένας υπάλληλος γραφείου που στον ελεύθερο του χρόνο θα κυνηγούσε ελάφια. Η Ρωσία όμως, με τους Γερμανούς να έχουν φτάσει στο Στάλινγκραντ, χρειαζόταν στρατιώτες και πολύ περισσότερο ήρωες και ο Ζάιτσεφ είχε όλες τις... προδιαγραφές.

Από βιβλιοθηκάριος... εκτελεστής

Ο μικρός «Βάσια» Ζάιτσεφ (το όνομα του προέρχεται από τη ρωσική λέξη, ζάγιατς

που σημαίνει, λαγός) γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου 1915 στο Γιελενίσκογιε των Ουραλίων. Ο πατέρας του και ο παππούς τον μύησαν στον κυνήγι του ελαφιού. Εκεί έμαθε να σκοπεύει και την «τέχνη» τoυ να γίνεται αόρατος για το θήραμα του. Όταν η «μητέρα Ρωσία» μπήκε για τα καλά στον πόλεμο ο Ζάιτσεφ κατατάχθηκε στο ναυτικό. Αρχικά θεωρήθηκε ικανός μόνο για δουλειά γραφείου (τον έκαναν βιβλιοθηκάριο) αλλά μετά από δικό του αίτημα πήγε στην πρώτη γραμμή. Όταν τον Οκτώβριο του 1942 με ένα συνηθισμένο τουφέκι σκότωσε έναν Γερμανό πολυβολητή που είχε καθηλώσει τη διμοιρία του ο απλός οπλίτης προάχθηκε σε ελεύθερο σκοπευτή και απέκτησε το θρυλικό του όπλο, «Μοζίν-Ναγκάν».

«Παίζοντας» στο Στάλινγκραντ

Εκεί κάπου άρχισε και η πραγματικότητα να μπερδεύεται με τον μύθο. Το δεδομένο είναι ότι ο Ζάιτσεφ ήταν ένας εκπληκτικός σκοπευτής. Σκότωσε επίσημα 243 Γερμανούς, πολλοί εκ των οποίων ελεύθεροι σκοπευτές ενώ ανεπίσημα τα θύματα του ξεπερνούν τα 400. Ακολουθούσε μια ριψοκίνδυνη τακτική καθώς ανάγκαζε τους... στόχους του να ρίξουν την πρώτη βολή και στη συνέχεια, αφού είχε εντοπίσει τη θέση τους, τα σκότωνε. Χρησιμοποιούσε ακόμα και ανδρείκελα τα οποία πυροβολούσαν οι εχθροί και έτσι γνώριζε τη θέση που βρίσκονταν. Τα χαλάσματα του Στάλινγκραντ έγιναν η... παιδική του χαρά ενώ δίδαξε τα μυστικά του σε άνδρες και γυναίκες. Τα «Λαγουδάκια» (zaichata), όπως ονομάσθηκαν οι μαθητές του, σκότωσαν πάνω από 3.000 Γερμανούς.

Ο ήρωας ζέσταινε τον λαό

Η Ρωσία εκείνη τη δύσκολη περίοδο όμως είχε, όσο ποτέ, ανάγκη από ήρωες και ιστορίες που θα ενέπνεαν τον λαό. Η «Πράβδα» φιλοξενούσε καθημερινώς άρθρα για τον Ζάιτσεφ που απέκτησε μυθικές ικανότητες και τα θύματα του ήταν αμέτρητα. Η εφημερίδα έγραφε πως οι Γερμανοί έστελναν συνέχεια καλύτερους σκοπευτές για να απαλλαχθούν από τον Ζάιτσεφ αλλά πάντα αυτός είναι καλύτερος. Μικροί μύθοι που ζέσταιναν του παγωμένους Ρώσους. Ο ίδιος απλά έκανε τη... δουλειά του και έλεγε: «Για εμάς δεν υπάρχει γη πέρα από τον Βόλγα». Πήρε δεκάδες παράσημα και τον αναγόρευσαν «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης». Μετά τον πόλεμο όμως ο Ζάιτσεφ απέδειξε ότι ήταν ένας ήρωας-εκτελεστής κατά συνθήκη. Άνοιξε ένα εργοστάσιο στο Κίεβο και μια μέρα σαν σήμερα το 1991 έφυγε ήσυχα σε ηλικία 76 χρονών.

Ο Ζάιτσεφ στο... πανι

Το 2001 η ταινία τον Ζαν-Ζακ Ανό, «Εχθρός προ των πυλών» φέρνει τον Ζάιτσεφ και πάλι στο προσκήνιο. Εκεί η αλήθεια έπεσε «θύμα» μιας άλλης... προπαγάνδας, αυτής του κινηματογράφου. Τον ενσάρκωσε ο γοητευτικός, Τζουντ Λο και η Ρέιτσελ Βάις έπαιξε την αγαπημένη του Τάνια. Το happy-end όμως της ταινίας δεν συνέβη ποτέ και στην πραγματικότητα το ζευγάρι χάθηκε για πολλά χρόνια και η Τάνια παντρεύτηκε πριν τελικά μάθει ότι ο Ζάιτσεφ είναι ζωντανός. Επιπλέον η Λουντμίλα στην οποία γίνεται αναφορά στο φιλμ είναι η Λουντμίλαν Παβλιτσένκο. Πρόκειται για μια Ρωσίδα σκοπεύτρια που είχε περισσότερες εκτελέσεις ακόμα και από τον Ζάιτσεφ.

Η μεγάλη μονομαχία με τον Γερμανό ταγματάρχη, Κένιγκ (Εντ Χάρις) αμφισβητείται ιστορικά. Ο Ζάιτσεφ σε μια μικρή αναφορά του μιλάει για κάποιον Χάιντς Θόρβλαντ, λοχαγό τον «SS». Πάντως στο Μουσείο της Μάχης του Στάλινγκραντ στο Βόλγκογκραντ της Ρωσίας μαζί με το θρυλικό «Μοζίν-Ναγκάν» του Ζάιτσεφ φυλάσσεται και ένα σκόπευτρο από γερμανικό όπλο.