Φόρος τιμής στον Κωνσταντίνο Σπανούδη

21:42 25/4/2013 - Πηγή: AEK365

Εδώ και πολλά χρόνια η ΑΕΚ φροντίζει να βρίσκει λόγους να διχάζεται. Λες και τρέφεται από τις σάρκες της που η ίδια επιμένει να ξεσκίζει...
Ειδικά από τον καιρό που ο Μπάγεβιτς αποφάσιζε να την αφήσει για χάρη του Ολυμπιακού και μετά, η ΑΕΚ άρχισε να μετατρέπεται σε Βυζάντιο. Όχι όμως από τη φωτεινή πλευρά του, αλλά από τη σκοτεινή. Ίντριγκες, κόντρες, ραδιουργίες, προσωπικά και οικονομικά

παιχνίδια, διαφορετικά στρατόπεδα, "εικονομάχοι", "εικονολάτρες" και δεν συμμαζεύεται.
Με ελάχιστα "διαλείμματα", όπως για παράδειγμα η περίοδος 2004-2005, η ΑΕΚ δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει από τον εσωτερικό της "πόλεμο". Με διαφορετικούς πρωταγωνιστές και διαφορετικό "casus belli" κατά καιρούς, ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν πάντα το ίδιο: εσωστρέφεια, μιζέρια, αδυναμία για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου και τη χάραξη κοινής και μακροπρόθεσμης στρατηγικής. Κάπως έτσι, έχει μείνει 19 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα (με εξαίρεση το 2008, που το κατέκτησε μέσα στα γήπεδα και της το αφαίρεσαν στα χαρτιά).
Ακόμη και τώρα, στη χειρότερη καμπή στην ιστορία της ΑΕΚ, σε μια στιγμή που ουδείς γνωρίζει ποιο ακριβώς θα είναι το αύριο, υπήρχαν έτοιμα "μπλοκ" που πήραν θέση... μάχης για να "προωθήσουν" τη λύση που το καθένα από αυτά θεωρεί σωστή για το μέλλον. Καμία συνεννόηση, καμία εμπιστοσύνη, καμία ενωτική κίνηση, κανένας συγκερασμός απόψεων, καμία διάθεση για εκεχειρία μεταξύ των αντιμαχόμενων παρατάξεων.
Όλοι θεωρούν ότι έχουν δίκιο, ουδείς υποχωρεί από τη θέση του. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Προσωπικούς, εγωιστικούς ή ακόμη και ιδεολογικούς (όπως έχει ο καθένας στο νου του την "ιδεολογία"...).
Άλλοι θέλουν την ΑΕΚ στην Α' Εθνική και ψάχνουν τρόπο να την κρατήσουν εκεί, άλλοι προσπαθούν να βρουν λύσεις (δηλαδή, λεφτά) ώστε η ομάδα να ξεκινήσει τη νέα σεζόν έστω από τη Football League και να μην βαρέσει "κανόνι" και άλλοι θεωρούν λυτρωτική την πτώχευση και την πτώση στα ερασιτεχνικά (που πλέον είναι η Γ' κατηγορία). Ούτε εδώ, δηλαδή, δεν κατάφεραν να ομονοήσουν στην ΑΕΚ. Ούτε στην πιο μαύρη σελίδα της 89χρονης διαδρομής της...
Φυσικά, ελάχιστοι λένε φωναχτά τι θέλουν πραγματικά και τι κινήσεις κάνουν προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Σχεδόν όλοι καλύπτονται πίσω από μισόλογα ή πίσω από την εκκωφαντική σιωπή τους. Κάποιοι επιχειρούν να ωραιοποιήσουν καταστάσεις, κάποιοι λένε μισές αλήθειες, κάποιοι εξακολουθούν να κάνουν υψηλή διπλωματία, κάποιοι φοβούνται μην "τσαλακωθούν" και δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Και ορισμένοι είτε θεωρούν αυτή τη (χαοτική) συγκυρία ιδανική για να φέρουν (επιτέλους...) την ΑΕΚ στα δικά τους "μικρά" μέτρα και να την κουμαντάρουν, είτε αδιαφορούν, είτε είναι τόσο θολωμένοι που δεν τους νοιάζει πόσο "βρώμικα" ή "καθαρά" είναι τα χέρια που επέλεξαν να κρατούν...
Εγκλωβισμένη μέσα σε αυτή τη Βαβέλ, η ΑΕΚ δεν έχει αντιληφθεί ακόμη τι τις έχει συμβεί. Δεν έχει καταλάβει πού έφτασε από τη μια μέρα στην άλλη. Όπως δεν είχε καταλάβει και ότι από το ξεκίνημα κιόλας της φετινής σεζόν πορευόταν ολοταχώς προς τον όλεθρο. Προτιμούσε να πιστεύει τις εξαγγελίες-ανέκδοτο των προκλητικών δημιουργών αυτού του συνονθυλεύματος περί "ρόστερ που θα είναι η έκπληξη του πρωταθλήματος" και όχι τις (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού) φωνές που προειδοποιούσαν πως μοναδικός στόχος της έπρεπε να είναι "να βάλει δύο ομάδες από κάτω και να σωθεί". Η συσπείρωση που φάνηκε να επιχειρείται την... προτελευταία αγωνιστική, ήταν βέβαια καταδικασμένη εκ των προτέρων. Διότι, όπως αποδείχτηκε, την έννοια του "συμφέροντος" για την ΑΕΚ δεν την έχουν όλοι με τον ίδιο τρόπο στο μυαλό τους...
Σαν χθες, πριν από 72 χρόνια, έφευγε από τη ζωή ο εκ των ιδρυτών της ΑΕΚ και πρώτος πρόεδρός της, Κωνσταντίνος Σπανούδης. Ένας από τους πιο φωτισμένους Κωνσταντινουπολίτες, ένας άνθρωπος που ζούσε για να προσφέρει εθνικές υπηρεσίες.
Αμφιβάλλω ότι υπάρχουν αρκετοί που γνωρίζουν ποιος ήταν και τι πρέσβευε ο Σπανούδης ανάμεσα σε αυτούς που διαγκωνίζονται σήμερα για την επιβολή της δικής τους "γραμμής" στην ΑΕΚ.
Όσοι, όμως, τον έχουν τουλάχιστον... ακουστά, οφείλουν ως φόρο τιμής, ως ένα Ενωσίτικο μνημόσυνο, σ' αυτόν τον μέγα Έλληνα και γεννήτορα της ΑΕΚ, να κάνουν δύο πράγματα. Πρώτον, να μην επιτρέψουν ποτέ ξανά σε κανέναν από όσους οδήγησαν την ΑΕΚ στη Β' ή στη Γ' Εθνική να την πλησιάσουν σε ακτίνα 89 χιλιομέτρων. Και δεύτερον, να παλέψουν να την κρατήσουν όσο πιο ψηλά γίνεται και να μην την αφήσουν να μικρύνει. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Live Sports