Η διάθεση δεν επηρεάζεται από τον αγωνιστικό χώρο...

21:19 11/5/2014 - Πηγή: AEK365

Το ζήσαμε κι αυτό. Ίσως να έπρεπε να γίνει κιόλας. Θα ήταν λίγο κάπως αν ολοκληρώναμε αυτή την περιπέτεια της Γ' Εθνικής, χωρίς να έχουμε αγωνιστεί σε ένα γήπεδο που πραγματικά... ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Θα έλεγα ότι πιθανώς αυτό να ήταν και ένα καλό μήνυμα για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, το να πάρουν... χαμπάρι πόσο τυχεροί είναι που η καριέρα τους ουσιαστικά ξεκινά τόσο ρόδινα, όμως η εικόνα τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν έδειξε ότι το πήραν...

Σίγουρα είναι δικαιολογία ο αγωνιστικός χώρος. Είναι ίσως η πρώτη

φορά που δέχομαι ότι στέκει ως επιχείρημα, γιατί πράγματι μιλάμε για ένα γήπεδο που θύμιζε... 5Χ5 και υπήρχε πραγματική και μεγάλη δυσκολία για τους ποδοσφαιριστές να... καταλάβουν τη μπάλα. Πού θα πάει αν σκάσει, πού πρέπει να σταθείς για να τη σταματήσεις, πόση δύναμη να βάλεις για να τη στείλεις εκεί που θέλεις. Όμως, η διάθεση και το πείσμα δεν επηρεάζονται ούτε από αυτόν τον αγωνιστικό χώρο. Και στο πρώτο ημίχρονο ο μόνος που έδειξε ότι καταλάβαινε πως η ΑΕΚ είναι πίσω στο σκορ και άρα... κάτι πάει στραβά ήταν ο Ντούνης.

Θα επιμείνω για ακόμη μια φορά στο ζήτημα της νοοτροπίας, γιατί για μένα είναι το Α και το Ω. Είναι πολύ σημαντικό να αντιλαμβάνεσαι ότι είναι από μόνο του μια... κηλίδα στην ιστορία της ΑΕΚ να παίζει σε αυτό το γήπεδο (το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν φιλικότατο και οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε αυτό κύριοι), ώστε να προστεθεί σε αυτήν ακόμη μια, αυτή της ήττας από μια ομάδα που έχει ήδη πέσει στο τοπικό.

Πιστεύω ότι και ο Δέλλας υποτίμησε αυτή την παράμετρο. Είναι λογικό και σωστό να θέλει να δώσει χρόνο συμμετοχής σε όλους, όμως θα ήταν πολύ πιο ορθόδοξα τα πράγματα αν ξεκινούσε με την ενδεκάδα που προέκυψε μετά τις τρεις αλλαγές του (Πλατέλλας, Ανάκογλου και Ρόβας) και αφού «κλείδωνε» το ματς να βάλει και τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες. Κι αυτούς θα βοηθούσε περισσότερο και θα γλίτωνε η ΑΕΚ την εικόνα του να κάνει τρεις μαζεμένες αλλαγές για να γυρίσει ένα παιχνίδι στο Πέραμα.

Σε κάθε περίπτωση, σημασία έχει ότι το μαρτύριο σχεδόν τελείωσε. Έμεινε το ματς στο Ρέθυμνο, την Τετάρτη και το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν στο ΟΑΚΑ, με τον Πανναξιακό. Να περάσουν κι αυτά να ησυχάσουμε. Είναι επιβεβλημένο έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα να κοιτάμε μόνο μπροστά...

Υ.Γ.: Τελικά είναι δεδομένο ότι τα κομματόσκυλα είναι χειρότερα και από τον πιο... καμένο χούλιγκαν. Βγήκε σήμερα (μετά από τόσες ώρες... σιωπής) η κ. Δούρου και επιβεβαίωσε ότι συναντήθηκε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη(!), ειρωνευόμενη ότι η συνάντηση χαρακτηρίστηκε... μυστική. Αυτό ήταν το μόνο πρόβλημά της. Λες και αν δεν το έπαιρνε χαμπάρι το Zougla (και αν δεν είχε ντοκουμέντα) υπήρχε ποτέ περίπτωση να ...ενημερώσει η ίδια τους ακολούθους της γι' αυτό το ραντεβού. Ή λες και αν γίνει μια τέτοια «τρελή» συνάντηση στην... πλατεία Συντάγματος, δεν τρέχει τίποτα, επειδή δεν θα είναι... μυστική. Δεν βρέθηκε λοιπόν ένας από τους... οπαδούς της να την ρωτήσει τέλος πάντων ποιος ήταν ο σκοπός της συνάντησης. Τι συζητήθηκε. Τι συμφωνήθηκε (αν συμφωνήθηκε). Τα μηνύματα που δέχθηκε ήταν του στιλ... «τι άλλο θα βρουν για να σου πετάξουν λάσπη, Ρένα μου». Σηκώνεις τα χέρια ψηλά, πραγματικά...