«Μια διαδρομή, χιλιάδες αναμνήσεις»

20:32 14/8/2012 - Πηγή: AEK365

Το Λονδίνο ήταν η πέμπτη Ολυμπιακή στάση του Αλέξανδρου Παπαδημητρίου. Ο κορυφαίος Ελληνας όλων των εποχών στο αγώνισμα της σφυροβολία, αποφάσισε στα 39 του να αλλάξει καριέρα. Αποφάσισε να γυρίσει σελίδα και να δει τη ζωή διαφορά. Οχι πολύ, καθώς ναι μεν θα πάψει να είναι αθλητής, δεν θα πάψει όμως να είναι άνθρωπος του αθλητισμού. Ο αθλητής της ΑΕΚ έχοντας πάνω του ακόμη το χαμόγελο της τελευταίας αθλητικής συμμετοχής κάνει μια αναδρομή του χθες και σχολιάζει το σήμερα.
"Δεν έχω σκεφτεί τίποτα για την επόμενη

μέρα. Ελπίζω κάποιος να με πλησιάσει. Θέλω πάρα πολύ να συνεχίσω να βλέπω τον εαυτό μου μέσα στον αθλητισμό. Θέλω να βοηθήσω, δεν ξέρω από ποια θέση, δεν ξέρω αν θα είναι μέσα από την προπονητική ή με κάτι άλλο, αλλά θέλω να βοηθήσω τον στίβο", είπε ο κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ με 80,45 μ. από το 2000, ο οποίος έχει ζήσει όλες τις φάσεις που πέρασε ο αθλητισμός στην χώρα.

"Νομίζω πως η οχταετία από το 1996 που βρισκόμασταν μια χρονιά πριν από το Παγκόσμιο της Αθήνας και ως το 2004 ήταν η πιο χρυσή, η πιο πλούσια. Ξαφνικά μετά έκλεισαν όλα. Λες και ο αθλητισμός στην Ελλάδα τελείωσε", είπε και συμπλήρωσε: "Τα κίνητρα πρέπει να πηγαίνουν ανάλογα με τις εποχές τους. Το 2008 έπρεπε να δουν πιο μπροστά ήταν λάθος να τα κόψουν όλα. Θυμάμαι μου έλεγε ο πρώην προπονητής μου, Γιώργος Γεωργιάδης πως όταν έγινε Μεσογειονίκης δεν υπήρχε κάποιο προνόμιο και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Από το 2004 και μετά η Ελλάδα κάνει αυτό που μπορεί. Είναι μια μικρή χώρα. Ηταν ένας κύκλος μέχρι το 2004 αν κοιτάξουμε πίσω θα δούμε ποια ήταν η κατάσταση του αθλητισμού , άρα δεν γίνεται να κόβουν τα κίνητρα, γιατί έτσι δεν χάνουν μόνο τον πρωταθλητισμό, αλλά και τον αθλητισμό", σχολίασε.

Από την εποχή που ο Παπαδημητρίου έκανε τα πρώτα του βήματα ως σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Οπως και η νοοτροπία ακόμη και των αθλητών, για πολλά θέματα. "Θυμάμαι έκανα βάρη στο Καυτανζόγλειο και μια μπάρα την μοιραζόμασταν πέντε άτομα. Είχαμε την τρέλα μας ήμασταν πάρα πολλά παιδιά και περνούσαμε ωραία, απλά λιτά χωρίς απαιτήσεις, χωρίς προσδοκίες. Τότε έβλεπα τον Σαριτζόγλου και δεν έβλεπα έναν αθλητή πλούσιο που έχει βγάλει λεφτά έχει πάρει μετάλλια και ήταν μέσα στην δόξα, αλλά έβλεπα απλώς έναν πρωταθλητή και έλεγα πως θέλω να γίνω σαν κι αυτόν. Μετά ήρθαν τα χρήματα και η δόξα και άρχισαν οι αθλητές να αλλάζουν πρότυπα."

Ο Παπαδημητρίου είναι από τους αθλητές που επέλεξαν να συνδυάσουν τις σπουδές τους με την αθλητική τους καριέρα. Εφυγε το 1993 για το Ελ Πάσο, όπου σπούδασε και επέστρεψε το 1999 έχοντας κάνει και μεταπτυχιακό. Τον δρόμο του Παπαδημητρίου έχουν ακολουθήσει κι άλλοι αθλητές, όμως, ιδιαίτερα το διάστημα πριν από τους Αγώνες της Αθήνας ήταν πολλοί εκείνοι που είπαν "όχι" στο όνειρο των σπουδών στο εξωτερικό, για το όνειρο των Αγώνων.
"Οταν γύρισα από Αμερική μιλούσα με παιδιά 18-19 ετών και τους έλεγα αν θέλουν υποτροφία για την Αμερική. Η απάντηση που μου έδιναν ήταν ..."εγώ θα πάω στην ολυμπιάδα του 2004". Ηταν η νοοτρο