Να είναι ξεκάθαρο το σκεπτικό

17:59 13/7/2013 - Πηγή: AEK365

Έχω κάθε λόγο να θεωρώ ότι όσα βγαίνουν προς τα έξω για το πολύ θετικό ξεκίνημα στην διάθεση των καρτών διαρκείας, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το θεωρώ δεδομένο και εμπιστεύομαι απόλυτα τις πηγές μου. Και δεν με εκπλήσσει.

Η ΑΕΚ είναι πάρα πολύ μεγάλη ομάδα κι έχει πάρα πολύ κόσμο. Κυρίως έχει πολύ κόσμο που είναι «μουγγοί» και μιλάνε με πράξεις. Έχει επίσης πολύ κόσμο που τα μηνύματα που παίρνουν ξέρουν να τα φιλτράρουν καλά στο μυαλό τους και τελικά να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις.

Ο Μελισσανίδης πήρε μια απόφαση

στρατηγικής σημασίας με τον τρόπο που αντιμετώπισε φέτος την διαδικασία της διάθεσης των εισιτηρίων διαρκείας. Θεωρώ ότι πήρε το βάρος από τον «οπαδό του πανηγυριού» στον οποίο συνήθως απευθύνονται αυτού του είδους οι καμπάνιες και προσπαθούν να τον... συγκινήσουν και το πήγε άμεσα, κεντραρισμένα, στον συνειδητοποιημένο ΑΕΚτζή, αυτόν που αναζητά τρόπο να είναι συμμέτοχος. Και σε αυτόν θα συνεχίζει να απευθύνεται.

Και οι «πανηγυρτζήδες» χρειάζονται φυσικά. Αλλά δεν είναι αυτοί στο επίκεντρο της φετινής καμπάνιας. Αντίθετα στο επίκεντρο είναι αυτοί που θα κάτσουν να σκεφτούν τι συντελείται τώρα στην ΑΕΚ, που στηρίζεται και που στοχεύει. Και την απόφαση για την όποια θυσία θα κάνουν, θα την πάρουν με αυτό το σκεπτικό. Κι όχι με το πόσο κάνει φέτος η κάθε θύρα, πόσο έκανε πέρσι ή πρόπερσι ή με ποιον αντίπαλο θα δουν την ΑΕΚ να αγωνίζεται.

Απευθύνεται φέτος σε αυτούς που δεν έχουν σαν πρωταρχικό κριτήριο το «να δουν την ΑΕΚ», αλλά αυτούς που θέλουν «να είναι η ΑΕΚ». Μετά από... παπαρολογία - επιτρέψτε μου τον όρο - αρκετών χρόνων γύρω από συμμετοχικότητες και «λαϊκές βάσεις», ο Μελισσανίδης κάνει μια κίνηση με την οποία δίνει το μέσο στον ΑΕΚτζή που ενδιαφέρεται, για να γίνει άμεσα πρωταγωνιστής και συμμέτοχος.

Κι αυτό γίνεται με το να προτάξει φέτος η επίσημη ΑΕΚ, δύο κεφαλαιώδη θέματα για την ομάδα και να τα συνδυάσει με την καμπάνια των διαρκείας. Πρώτον την συμμετοχή στην κατασκευή του σπιτιού της ΑΕΚ και δεύτερον την συμμετοχή στην ΑΕΚ την ίδια, μέσω της εγγραφής στην Ερασιτεχνική.

Επιπλέον, θέλω να σταθώ σε κάτι που για μένα προσωπικά είναι εξωφρενικό, αλλά δεν βλέπω να σημειώνεται από κανέναν.

Αυτή τη στιγμή, για πρώτη φορά στα δέκα χρόνια από τότε που γκρεμίστηκε το γήπεδό μας, γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια για την κατασκευή νέου στην Νέα Φιλαδέλφεια. Προσπάθεια που όλοι μεταξύ μας, ξέρουμε πως εύκολα ή δύσκολα θα πετύχει.

Και το ξέρουμε αυτό, γιατί ξέρουμε ποιος έβαλε μπροστά κι ανέλαβε την ευθύνη γι' αυτή την προσπάθεια, ποιος την παίρνει πάνω του δημόσια. Προκαλώ οποιονδήποτε να μου πει ποιος άλλος αυτή την στιγμή είναι σε θέση να βάλει μπροστά διαδικασία για γήπεδο της ΑΕΚ στην Νέα Φιλαδέλφεια και να είμαστε όλοι τόσο σίγουροι, πως όποια δυσκολία και να παρουσιαστεί, τελικά θα τα καταφέρει. Ποιος άλλος μπορεί να κοιτάξει τον κόσμο της ΑΕΚ στα μάτια και να του πει «δεν υπάρχει εναλλακτικό πλάνο, το νέο μας γήπεδο θα γίνει σίγουρα στην Νέα Φιλαδέλφεια».

Και το σημειώνω αυτό, γιατί κάποιοι παρασύρονται από διάφορες εξυπνάδες που γράφονται και λένε «μα θα βάλουμε λεφτά και για το γήπεδο;». Ναι, θα βάλουμε λεφτά μέσω των διαρκείας και για το γήπεδο! Όσοι μπορούμε, όσοι θέλουμε.

Και για να είμαστε σοβαροί: Όσα διαρκείας και να πουλήσει η ΑΕΚ φέτος, πόσο τελικά θα είναι το ανώτερο ποσό που θα πάει για το γήπεδο; Θα είναι ικανό να καλύψει πάνω από ένα 2 ή 3% του χρηματοδοτικού πλάνου, στην καλύτερη περίπτωση; Θα έλειπε δηλαδή αυτό το ποσό για να κλείσει το πλάνο και δεν θα το έβρισκαν;

Το σκεπτικό της συνδρομής για το γήπεδο, είναι εντελώς διαφορετικό κι όποιος δεν μπορεί να το δει, απλά δεν θέλει να το δει. Είναι σκεπτικό και μήνυμα συσπείρωσης και συμμετοχής. Κοινής προσπάθειας, τόνωσης της ψυχολογικής, της συναισθηματικής μας σύνδεσης με το νέο μας σπίτι, με το νέο ξεκίνημα της ομάδας μας.

Για μένα, συγχωρέστε με, αλλά είναι εξωφρενικό να γίνεται αυτή τη στιγμή κουβέντα για τις τιμές των διαρκείας με βάση το πρωτάθλημα που θα αγωνιστεί η ΑΕΚ και τους αντιπάλους που θα αντιμετωπίσει και να μη γίνεται με βάση την συμμετοχή στην Ερασιτεχνική, την ίδια την ΑΕΚ δηλαδή αυτή την στιγμή και βασικά την συμμετοχή για το γήπεδο.

Είναι χαρακτηριστικό και μου προκαλεί μεγάλη απορία, ότι κανείς σχεδόν δεν αναφέρεται στο ότι πριν από οκτώ χρόνια για παράδειγμα, ο ΑΕΚτζής για να είναι μόνο «πελάτης - οπαδός» και «χειροκροτητής» χωρίς κανένα άλλο δικαίωμα παρά τις βαρύγδουπες υποσχέσεις και διακηρύξεις για «λαϊκή συμμετοχή», καλούνταν να πληρώσει πολύ πιο ακριβά για τα διαρκείας.

Ανατρέξτε στις τιμές του 2005-2006 για παράδειγμα, δείτε και τι μεταγραφές είχε κάνει τότε η ΑΕΚ και πέστε μου. Θύρα 3: 350 ευρώ τότε, 200 ευρώ τώρα. Θύρες 5 - 13, 470 ευρώ τότε, 250 ευρώ σήμερα. Θύρες 7-11 650 ευρώ τώρα, 350 ευρώ σήμερα. Θύρα 9, 820 ευρώ τότε, 450 ευρώ σήμερα. Θύρα 29, 820 ευρώ τότε, 550 ευρώ σήμερα. Οι τιμές είναι ίδιες μόνο στα Ρ1 - Ρ2 και στα Members, αλλά εκεί να με συγχωρήσετε πάλι, αλλά δεν πιστεύω πως έχει καμιά σημασία.

Τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2009 τουλάχιστον οι ρυθμοί ήταν καθαρά αυξητικοί. Και οι ΑΕΚτζήδες αγόρασαν. Και καλώς αγόρασαν. Το 2007 έκαναν ρεκόρ, λόγω Ριβάλντο. Συμμετείχαν και δεν έκαναν κριτική σε αυτούς που τους οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή, που τους υποσχέθηκαν εξυγίανση κι έφεραν ερείπια. Σε αυτούς που τους υποσχέθηκαν συμμετοχή και τους έδωσαν τον απόλυτο αποκλεισμό. Κι επιδόθηκαν και σε μια άνευ προηγούμενου προσπάθεια «πελατοποίησης - προβατοποίησης».

Και σήμερα γίνεται κουβέντα, όσο γίνεται τέλος πάντων, για μια προσπάθεια που θέλει να σε βάλει μέσα στην ΑΕΚ και μέσα στο γήπεδο.

Κι εδώ επανέρχομαι σε αυτό που σημείωσα στην αρχή. Δηλαδή το τελικά σε ποιους απευθύνεται αυτή η καμπάνια. Απευθύνεται σε αυτούς που θεωρούν την ΑΕΚ δική τους, θέλουν να νιώθουν κομμάτι της και δεν κρίνουν την σχέση τους με την ομάδα από την κατηγορία που παίζει και από τις μεταγραφές που θα κάνει.

Αυτούς στοχεύει να κινητοποιήσει, στο μέτρο - πάντα και πριν απ' όλα - των δυνατοτήτων τους.

Είναι μια εντελώς διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, που επιτρέψτε μου να πιστεύω πως κολλάει πολύ περισσότερο με την ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση που έχει ο σταθερός ΑΕΚτζής με την ομάδα του.

Επαναλαμβάνω επίσης αυτό που έγραψα και προχθές. Εδώ δεν υπάρχουν διλήμματα, ούτε διαχωρισμοί.

Πολύ περισσότερο με αυτό που γράφω σήμερα ούτε κατά διάνοια δεν υπονοώ πως ανάλογα με το αν θα πάρει κάποιος διαρκείας φέτος κατατάσσεται στην κατηγορία του «σκεπτόμενου» ή του «πανηγυρτζή». Σαφώς και υπάρχουν, ειδικά στην εποχή μας, αντικειμενικοί παράγοντες που καθιστούν την συμμετοχή αδύνατη, ανεξάρτητα από την ειλικρινή επιθυμία. Κι αυτό ισχύει για πάρα, μα πάρα πολύ κόσμο.

Αυτό που σημειώνω εδώ, είναι που κατά τη γνώμη μου απευθύνεται η φετινή καμπάνια και η πολιτική που επιλέχθηκε. Επαφίεται ατομικά στον καθένα, να το μετρήσει, να το εξετάσει και ανάλογα με τις δυνατότητες να αποφασίσει πως θα πράξει. Αλλά το σκεπτικό, είναι πιστεύω καλό να το έχουμε ξεκάθαρα υπόψη μας όλοι.

ΥΓ1: Στις συγκρίσεις που κάνω, δεν παραγνωρίζω τις επί μέρους διαφορές, τις επιβραβεύσεις κατόχων διαρκείας προηγούμενων ετών με εκπτώσεις, προβλέψεις για επαρχία κ.λ.π. Ούτε και λέω ότι αυτά δεν είναι θέματα που ίσως έπρεπε να αντιμετωπιστούν διαφορετικά. Ούτε και αποκλείω ότι αυτό θα γίνει στην συνέχεια. Πολύ περισσότερο δεν λέω πως όλα ήταν σωστά και τέλεια με τα διαρκείας.

Αλλά και πάλι εδώ υπάρχει μια στρατηγική ξεκάθαρη: Η ΑΕΚ ξεκινάει από την αρχή σε όλα τα επίπεδα. Οι αποφάσεις δεν παίρνονται με κριτήριο τι ίσχυε πριν.

Κυρίως, η ΑΕΚ ξεκινάει μια διαδικασία επιστροφής στο δικό της σπίτι και πλέον τα όποια κίνητρα δίνονται, δίνονται με ορίζοντα αυτό ακριβώς. Το μέλλον, όχι το παρελθόν.

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα "ΩΡΑ των σπορ"