Νίκος Γκάλης, ίνδαλμα για πάντα

16:50 11/2/2013 - Πηγή: AEK365

Παρακολουθώντας στην τηλεόραση έναν ακόμη τελικό κυπέλλου μπάσκετ να διεξάγεται μπροστά σε 2.000 χούλιγκαν των δύο φιναλίστ ομάδων, ανάμεσα σε μαχαίρια, αίματα, κατάρες και αηδία, ένιωσα νοσταλγία για τη δεκαετία του 80 όταν όλα τα γήπεδα της Ελλάδας γέμιζαν με οικογένειες και «υγιή» κόσμο για να θαυμάσουν και να χειροκροτήσουν έναν ανεπανάληπτο αθλητή, τον Νίκο Γκάλη.

Νομίζω ότι είναι παγκόσμιο φαινόμενο μια ολόκληρη χώρα να υποστηρίζει τον ίδιο σύλλογο. Διότι τότε, μαζευόμασταν φίλοι και συγγενείς μπροστά στην ασπρόμαυρη,

τηλεοπτική μας οθόνη και χωρίς τηλεκοντρόλ βάζαμε την ΕΡΤ 2 για να παρακολουθήσουμε τον Αρη να δίνει τις αξέχαστες μάχες απέναντι στην Γιουγκοπλάστικα, στην Μπαρτσελόνα, στην Σκαβολίνι , στην Τρέισερ και τόσες άλλες.

Μπορεί ο Αρης να μην κατάφερε ποτέ να κερδίσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο μπάσκετ, αλλά κανείς μας δεν θα ξεχάσει τις 40άρες που... έριχνε ο Γκάλης σε κάθε αντίπαλο και άναυδοι να τον παρακολουθούμε να παραμένει στον αέρα όταν οι αντίπαλοι αμυντικοί είχαν ήδη πατήσει στο έδαφος και τη στιγμή που η πορτοκαλί μπάλα κατέληγε στο καλάθι, πάντα με την ίδια έκπληξη να απορούμε «Πάλι δεν έφαγε τάπα;»

Το 1987, η Εθνική μας κατάφερε να σημειώσει τότε την μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στον αθλητισμό (μέχρι το 2004) κατακτώντας το ευρωπαϊκό ως το μεγαλύτερο αουτσάιντερ της διοργάνωσης, αφού οι Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ενωση, Ισπανία και Ιταλία ήταν τα μεγάλα φαβορί με σπουδαίους και έμπειρους παίκτες όπως οι Χιμένεθ, Σαν Επιφάνιο, Μαρτσουλιόνις, Τιχονένκο, Βολκόφ, Ντράζεν Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ντίβατς, Πάσπαλιε, Αντονέλο Ρίβα, Τζεντίλε, Μπρουναμόντι κ.α.
ΜVP της διοργάνωσης ο Γκάλης σημείωσε 40 πόντους στον τελικό απέναντι στην Σοβιετική Ενωση και η εικόνα όπου κάνει ελιγμό, «σπάει» τη μέση του ανάμεσα στους 4 γίγαντες των αντιπάλων, βάζοντας ένα από τα θεαματικότερα καλάθια στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, παραμένει πεντακάθαρη στην ανάμνησή μας.

Δυο χρόνια αργότερα, στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ η Εθνική μας απέδειξε ότι δεν ήταν... φωτοβολίδα. Σε μια διοργάνωση όπου έδωσαν για πρώτη και τελευταία φορά το παρόν 4 θρύλοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ, οι Γκάλης, Κούκοτς, Πέτροβιτς και Σαμπόνις. Η φοβερή και τρομερή Σοβιετική Ενωση ενισχύθηκε με τον Σαμπόνις και φάνταζε ατρόμητη, όμως ο Νίκος Γκάλης ήταν πάλι εκεί και σημειώνοντας 45 πόντους έστειλε την Ελλάδα στον τελικό για δεύτερη σερί διοργάνωση. Και τότε ήταν που ο μεγάλος Σεργκέι Μπέλοφ είχε δηλώσει: «Τον θαυμάζω. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ένας παίκτης θα μπορούσε να τα βάλει με όλη τη Σοβιετική Ένωση.»

Πριν από τα απίστευτα επιτεύγματα της Ελλάδας μας, η ΑΕΚ είχε κατακτήσει τον Απρίλιο του 1968 το Κύπελλο Κυπελλούχων απέναντι στην Σλάβια. Ενας από τους πρωταγωνιστές, ο Γιώργος Αμερικάνος είχε πει 20 χρόνια αργότερα όταν έβλεπε τον Γκάλη να μαγεύει πάνω στο παρκέ: «Ο άνθρωπος είναι κομπιούτερ! Αν έπαιζε μαζί μας στην ΑΕΚ του '60 θα ήμασταν αήττητοι.»

Σήμερα ο Νίκος Γκάλης παραμένει σοβαρός και ταπεινός όπως τότε... Σπάνια μιλάει στους δημοσιογράφους και στο βάθος του μυαλού του υπάρχει πάντα η πικρία του για τον τρόπο που σταμάτησε το μπάσκετ, αλλά και για το γεγονός ότι κανένα γήπεδο μπάσκετ δεν έχει πάρει ακόμα το όνομά του (!)... Όμως οι ξένοι δεν τον ξεχνούν και σύντομα ο 55χρονος πλέον σούπερ σταρ αναμένεται να πάρει θέση στο ‘hall of fame'...

Το... ντιμπέιτ Γκάλης ή Πέτροβιτς θα προβληματίζει τους φιλάθλους (όσο ανόητο κι αν είναι που εμείς οι δημοσιογράφοι θέλουμε συνεχώς να συγκρίνουμε μεγαθήρια). Ωστόσο, ο αδελφός του Ντράζεν, ο Αλεξάντερ είχε κάποτε πει: «Ο Ντράζεν είναι αδελφός μου, αλλά εγώ ψηφίζω τον Γκάλη».

Είμαι τυχερός, εγώ και όλοι εμείς που ζήσαμε από κοντά τα θαύματα του Νίκου Γκάλη, ενός αθλητή του οποίου τα καμώματα κανένας αμυντικός και κανένα σύστημα δεν κατάφερε να σταματήσει. Ισως η προσπάθεια των αντιπάλων που αντιμετώπισε ο Γκάλης να συνοψίζεται στη φράση του Βόιτσεκ Κραϊέφσκι (κόουτς της Λεχ Πόζναν, απέναντι στην οποία ο Γκάλης πέτυχε 52 πόντους): «Με τους παίκτες μου είχαμε κάνει σχέδια για τους τέσσερις παίκτες του Άρη. Για τον Γκάλη απλά κάναμε την προσευχή μας...».

Κλείνοντας το άρθρο και με αφορμή τα χθεσινά (επαναλαμβανόμενα) αίσχη στον τελικό του κυπέλλου μπάσκετ θα ήθελα να προσθέσω ότι η βία, η ντόπα, η πρέζα και το ανελέητο μίσος δεν ταιριάζουν στον ελληνικό αθλητισμό. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί που αποθεώνουν τους χούλιγκαν που χθες στο κλειστό του Ελληνικού έκαναν πόλεμο... Με τη νοοτροπία αυτή η κοινωνία μας θα συνεχίζει να χειροτερεύει... Δεν ξέρω αν είμαστε πολλοί ή λίγοι εμείς οι ρομαντικοί, αλλά δεν θέλω να ζούμε τέτοιες εικόνες... Ας κλείσουμε τις τηλεοράσεις και να ανοίξουμε ένα βιβλίο, να αθληθούμε, να δώσουμε χρόνο στα παιδιά μας και να τους περάσουμε τα σωστά και ηθικά μηνύματα για μια καλύτερη ελληνική κοινωνία...

* Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Δημήτρη Ανδρικόπουλο στο www.facebook.com/andrikopoulos , στο σάιτ του www.andrikopoulos.net ή στο προσωπικό του μπλογκ, axion-esti.blogspot.com