Ο αυταρχισμός και η λογοκρισία της ΕΡΤ

19:03 24/4/2013 - Πηγή: AEK365

Μετά από αρκετό καιρό σιωπής, ύστερα απο το κόψιμο της εκπομπής της ΕΡΤ «Πρωινή Ενημέρωση», η παρουσιάστρια της εκπομπής, Μαριλένα Κατσίμη (μαζί με τον Κώστα Αρβανίτη), με ένα κείμενο αποκαλύπτει τα κακώς κείμενα πίσω από το απότομο κόψιμο της εκπομπής με αιτία τα σχόλια για τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ που παρουσιάζε ο Guardian.

Το κείμενό της αναρτήθηκε στο λογαριασμό της στο Facebook,

ενώ θα διαβαστεί και σε συνέντευξη Τύπου των δημοσιογράφων του κρατικού ενημέρωσης όπου η ίδια δεν θα μπορέσει να παραστεί για λόγους υγείας.

Το κείμενό της:

«Δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι μαζί σας σήμερα για λόγους υγείας, όμως θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για το θέμα της λογοκρισίας στην ΕΡΤ μια και έχω υπάρξει κι εγώ θύμα της. Οπως γνωρίζετε, από το 2011 μαζί με τον Κώστα Αρβανίτη παρουσιάζαμε την εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση». Αν και το τηλεοπτικό προϊόν θεωρούνταν πετυχημένο -από άποψη τηλεθέασης τουλάχιστον- μία εβδομάδα πριν ξεκινήσουμε τη νέα σεζόν μας ενημέρωσαν ότι οι ώρες εκπομπής μειώνονται στο μισό.

Η κάθε διοίκηση έχει φυσικά το δικαίωμα ν' αλλάζει το πρόγραμμα όπως της αρέσει. Το ότι όμως η εκπομπή μας αρχικά κόπηκε στα δύο αφότου είχαν προηγηθεί ωμές παρεμβάσεις μέσω twitter από τον επικεφαλής του γραφείου τύπου του κυρίου Σαμαρά κύριου Μουρούτη για το πώς κάνουμε τη δουλειά μας, με κάνει να πιστεύω ότι η διοίκηση έψαχνε αφορμή να κόψει τελικά όλη την εκπομπή για λόγους που δεν σχετίζονται παρά με τις πολιτικές απόψεις μας. Όπως κι έγινε...

Όλοι γνωρίζετε το απότομο κόψιμο της εκπομπής με αφορμή τα όσα είπαμε για την υπόθεση με τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, που ανέδειξε η εφημερίδα Guardian. Η άμεση αντίδραση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ αλλά και των ιδιωτικών μέσων όπως και ο διεθνής αντίκτυπος, σε συνδυασμό με την αντίδραση των τηλεθεατών αλλά και όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου πλην της ΝΔ - από αυτήν την κατηγορία φυσικά εξέχει η Χρυσή Αυγή - είχε ως αποτέλεσμα να ανακληθεί η απόφαση και να επιστρέψουμε.

Όμως πλέον ήταν σαφές ότι η εκπομπή μας είχε ημερομηνία λήξεως. Έτσι όταν έληξαν οι συμβάσεις κι ενώ σε όλες τις εκπομπές έμεινε ο παρουσιαστής που έχει σύμβαση αορίστου χρόνου, εγώ έμεινα εκτός. Κόπηκα.

Όταν διαμαρτυρήθηκα, η διοίκηση μου απάντησε ότι με βγάζει γιατί δε θέλει να πέσουν τα νούμερα τηλεθέασης και μου πρότεινε άλλα πόστα! Δεν επιθυμώ να μιλήσω για νούμερα τηλεθέασης. Αυτά εξάλλου, βρίσκονται εύκολα αν θέλει κανείς. Πάντως, το ότι τα νούμερα για τα οποία εγώ υποτίθεται δεν συνέχισα έχουν πέσει δεν πρέπει να αποδοθεί στους νέους παρουσιαστές αλλά περισσότερο στην όλη απαξίωση που έχει βυθιστεί πλέον - φοβάμαι συνειδητά - η ΕΡΤ.

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μας έκοψαν από την αρχή της σεζόν αφού το είχαν αποφασίσει κι έπρεπε να φτάσει το τέλος και με τόσα τεχνάσματα για να απαλλαγούν από μας. Μια 2ωρη εκπομπή 6-8 το πρωί ήταν άραγε τόσο ανατρεπτική, που δεν μπόρεσαν να την κρατήσουν ούτε ως άλλοθι για τον πλουραλισμό της ενημέρωσης;

Μαζεύτηκαν 10 χιλιάδες υπογραφές που ζητούν πίσω την εκπομπή και υπήρξαν και χιλιάδες τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας. Όμως δεν ιδρώνει τ' αυτί τους. Μα φυσικά εδώ δεν ιδρώνει που κάνουμε απεργία κάθε ΣΚ.

Ο αυταρχισμός, η αυθαιρεσία και η λογοκρισία χαρακτηρίζει τις περιόδους κρίσης, όπως αυτήν που διανύουμε. Αυτό δεν είναι νέο. Το καινοφανές σήμερα - και πιο ανησυχητικό - είναι το ερώτημα που απασχολεί όλους μας: ότι πράγματι δεν ξέρουμε αν αυτοί που διοικούν θέλουν να υπάρχει δημόσια τηλεόραση. Αν η στρατηγική αυτών που κυβερνούν είναι η μέγιστη απαξίωση της ΕΡΤ μέχρι τον αφανισμό της, τότε νομίζω πως ο αγώνας μας δεν είναι για εμάς, ως δημοσιογράφων, αλλά για το δικαίωμα του ελληνικού λαού στην συνταγματικά κατοχυρωμένη ελεύθερη ενημέρωση.

Αυτοί που κυβερνούν, καθώς και οι περισσότεροι πριν από αυτούς, αντιλαμβάνονται το άρθρο 15 του Συντάγματος που κάνει λόγο για άμεσο έλεγχο του κράτους στην ραδιοτηλεόραση, ως δικαίωμα ιδιοκτησίας. Αντιλαμβάνονται την ΕΡΤ ως κυριολεκτικά δικιά τους, όπως ένας ιδιώτης το κανάλι του. Η δημόσια τηλεόραση όμως δεν είναι δικιά τους. Είναι δικιά μας. Για το λόγο αυτό ο αγώνας μας αξίζει».