Οι ελπίδες και το ταξίδι της ΑΕΚ

19:26 22/12/2011 - Πηγή: AEK365

Το ταξίδι ξεκίνησε υπέροχα

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr

Αυτονόητη πρόκριση. Η είδηση θα ήταν αν η ΑΕΚ δεν κέρδιζε σήμερα την Καλαμάτα. 0-1 και πάμε στους «16». Ένα ακόμη ταξίδι ξεκίνησε όμορφα και μακάρι στον τερματισμό να δούμε ξανά την εικόνα με τον Λυμπερόπουλο, τον Δέλλα

και τον Καφέ να σηκώνουν την κούπα. Όπως πέρυσι. Από τη στιγμή λοιπόν που έγινε το αυτονόητο και η ΑΕΚ πέρασε από την Καλαμάτα, σημασία έχει πως το κατάφερε. Να πω τη μαύρη μου αλήθεια, περίμενα πιο δύσκολα σήμερα τα πράγματα. Χωρίς να ξέρω τη δυναμική της Καλαμάτας και μόνο ένα παιχνίδι για μία μικρή ομάδα απέναντι σε μία εκ των κορυφαίων της Ελλάδας, το κίνητρο είναι τεράστιο για εκείνη. Συν τοις άλλοις υπήρχαν οι απουσίες και το γήπεδο βούρκος.

Οι παίκτες όμως έκαναν και με το παραπάνω το χρέος τους. Το 0-1 είναι φτωχό. Μόνο στο πρώτο ημίχρονο, με τις ευκαιρίες που χάθηκαν το ματς έπρεπε να ήταν 0-3. Τελικά ήταν 0-0. Ένα μικρό άγχος έδιωξε γρήγορα ο κορυφαίος του αγώνα (μαζί με τον Γκερέιρο και τον Μπουγαϊδη για μένα) παίκτης της ΑΕΚ, Στιβ Μπέλεκ. Εξαιρετικός ήταν μπροστά ο Καμερουνέζος. Έξυπνη κίνηση του Κωστένογλου να τον βάλει, κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, στην κορυφή της επίθεσης. Θεωρώ ωστόσο ότι εκεί πρέπει να παίζει ο Μπέλεκ και στα υπόλοιπα ματς. Ειδικά τώρα που βρίσκει τον εαυτό του, γίνεται ολοένα, βάζει γκολ και καλύτερος και είναι τραυματίες οι Λυμπερόπουλος, Γκούντγιονσεν. Φυσικά το ερώτημα είναι ποιος θα παίζει δεξιά. Ο Μπερνς είναι μία λύση, αλλά... Ο Σιαλμάς κι αυτός είναι μία λύση, όμως επίσης υπάρχει ένα «αλλά...». Ο Κάρλος ίσως παίξει καλά εκεί, αν και πίσω από τον φορ κάνει όργια το τελευταίο διάστημα. Το ίδιο και ο Γκερέιρο όμως που ήταν σούπερ και σήμερα. Καλό θα ήταν ο Κωστένογλου να τους χωρέσει σε κάποια ματς στην ενδεκάδα. Και να αλλάζουν θέσεις, ενδεχομένως.

Βλέπετε τώρα τι γίνεται...; Αυτό που λέγαμε καιρό. Το ρόστερ είναι άναρχα διαμορφωμένο. Σε συγκεκριμένες θέσεις τεράστια κενά και σε άλλες πληρότητα με ποδοσφαιριστές που έχουν ίδια χαρακτηριστικά. Γκερέιρο και Κάρλος παράδειγμα. Αυτό, το τονίζω, για τον άνθρωπο που «αυτοαποθεώνεται» για το... δημιούργημά του. Ας είναι καλά οι παίκτες που δεν σταματούν να ματώνουν τη φανέλα και να παίζουν στο 101% των δυνατοτήτων τους.

Όπως έπραξαν, δηλαδή, και στο βούρκο της Καλαμάτας. Σοβαροί ως τέλος. Κάποια λαθάκια, που ευτυχώς δεν κόστισαν, διότι ήταν ο Αραμπατζής εκεί. Απίστευτα σημαντικό σε ματς σχετικά εύκολα, όταν ο αντίπαλος κάνει μία το πολύ δύο ευκαιρίες ο τερματοφύλακάς σου να είναι συγκεντρωμένος και να αντιδρά σωστά. Και ο Αραμπατζής, μετά το λάθος του με τη Λοκομοτίβ στο ΟΑΚΑ, δείχνει πως έχει ωριμάσει ως τερματοφύλακας.

Και κλείνω με τον Μπουγαϊδη. Πρέπει να έκοψε πάνω από 10 φορές στο ματς. Ούτε μία φορά όμως δεν έκανε την περιττή ενέργεια. Σίγουρα ο Κωστένογλου με τον Αλεξόπουλο (όντας και οι δύο πρώην αμυντικοί) θα του είπαν πριν το ματς να διώχνει τη μπάλα μακριά, σε αυτό το γήπεδο. Ούτε κοντρόλ ούτε τίποτ