Γάλλοι μαθητές: Ο Βίκτωρ Ουγκώ είναι ένα αληθινό κάθαρμα!

15:50 4/7/2014 - Πηγή: AEK365

«Ναι, ο Βίκτωρ Ουγκώ είναι ένα αληθινό κάθαρμα»! Κι όμως, αυτές είναι οι σκέψεις χιλιάδων γάλλων μαθητών λυκείου για τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του γαλλικού ρομαντισμού.
Σχεδόν 130 χρόνια μετά τον θάνατό του, ο γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, βρέθηκε να προκαλεί την οργή της γαλλικής νεολαίας. Ο λόγος φαίνεται πως ήταν η δυσκολία και τα διλήμματα του ποιήματός του, το «Δειλινό», στο οποίο κλήθηκαν οι τελειόφοιτοι του λυκείου να γράψουν στο πλαίσιο των εξετάσεων του

baccalauréat.

Το ξέσπασμα των τελειόφοιτων κατά του συγγραφέα των «Αθλίων» και της «Παναγίας των Παρισίων» στα κοινωνικά δίκτυα δεν άργησε να μετατρέψει μια απλή μαθητική φλυαρία σε τάση που έφτασε ακόμα και στα γραφεία της γαλλικής εφημερίδας Libération.

Στο σχετικό δημοσίευμα αναφέρεται: «Ο Τύπος διασκεδάζει με αυτήν την ιεροσυλία που πάγωσε το αίμα ολόκληρης της χώρας: Μπορούμε να "φτύνουμε" ένα τέτοιο είδωλο;»

Σύμφωνα με την εφημερίδα, είναι γεγονός ότι οι μαθητές είχαν το δικαίωμα να χαρακτηρίσουν τον Ουγκώ «κάθαρμα», καθώς βίωναν μια πολύ δύσκολη ημέρα εξετάσεων και ο ποιητής «έπαιζε παιχνίδια, θέτοντας πολλά αινίγματα».

Ο μεγάλος ρομαντικός ποιητής απευθυνόταν σε αγχωμένους 16χρονους, λέγοντάς τους ότι η ζωή είναι μικρή και ότι πρέπει επειγόντως να την αφιερώσουν στην αγάπη, τα φιλιά και την ευτυχία. Από την άλλη, εκείνοι καλούνται να αντιμετωπίσουν έναν «σάπιο» πλανήτη, ενώ οδηγούνται απευθείας στο ταμείο ανεργίας με ή χωρίς πτυχίο, σημειώνει η Libe.

Ετοιμάζονται να ζήσουν μια ζωή τετραγωνισμένη από την οθόνη των εξελιγμένων κινητών τους, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα πτωχευμένη, της οποίας η χρήση πρέπει πλέον να περιορισθεί στα στενά όρια αυτής της ίδιας οθόνης.

Το ποίημα είναι ουσιαστικά ένας επιτύμβιος λόγος ενός πατέρα προς τη νεκρή του κόρη και διακατέχεται από τη μοναδική ικανότητα του Ουγκώ να μετατρέπει έναν χείμαρρο δακρύων σε έναν χείμαρρο αγάπης. Μάλιστα, το εν λόγω ποίημα έχει σίγουρα αναφορές στον επιτύμβιο λόγο του Ουγκώ πάνω από τον τάφο της κόρης του, Λεοπολντίν, που πέθανε το 1843 σε ηλικία 19 ετών.

Oμως η αγανάκτηση των μαθητών δεν οφείλεται μόνο στη δυσκολία του ποιήματος, αλλά κυρίως στους δύο θανάτους που αντιμετώπισαν τη μέρα της εξέτασης.

Ο παραλληλισμός της Libération είναι ιδιαίτερα εύστοχος: ένας πατέρας θρηνεί την κόρη του τραγουδώντας, μπροστά σε παιδιά που πεθαίνουν από αγωνία για το επικείμενο διαγώνισμα, την ίδια τη ζωή και αναμφίβολα ακόμα και για την κενότητα που διακατέχει την εποχή τους. Δημιουργείται ένα σκηνικό που προκαλεί τρόμο μόλις κανείς συνειδητοποιήσει την εγγύτητας αυτών των δύο καταστάσεων.

Αναμφίβολα, αυτές οι γαλλικές εξετάσεις αποτέλεσαν χώρο συνάντησης δύο πανικών ικανών να παραλύσουν τον οποιοδήποτε και δεν εκφράστηκαν καθόλου σιωπηλά. Οι τελειόφοιτοι μαθητές αντέδρασαν κραυγάζοντας ότι ο Ουγκώ είναι κάθαρμα και ο Ουγκώ απευθύνθηκε σιγοτραγουδώντας προς τα αστέρια με τους στίχους: «Το τριαντάφυλλο είπε: -Τάφε σκιερέ, μ' αυτά τα δάκρυα που ρίχνω στη σκιά, φτιάχνω ένα άρωμα από κεχριμπάρι και μέλι/ Ο τάφος είπε: Λουλούδι που θρηνείς, για κάθε ψυχή που παίρνω, φτιάχνω έναν άγγελο στον ουρανό».