Τα χάλια και η… κοντή γιορτή

22:10 13/5/2012 - Πηγή: AEK365

Πολλά χάλια σε ένα τόσο κρίσιμο ματς

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Καταρχάς να πούμε ότι δεν τελείωσε τίποτα. Το κακό είναι πως όλα είναι ανοιχτά: ακόμη και η τελευταία θέση, δηλαδή. Όποια θέση, όμως, κι αν τερματίσει η ΑΕΚ στα πλέι οφ δεν θα κάνει εντύπωση σε κανέναν! Προσωπικά με θλίβει αυτή η διαπίστωση, αλλά τι να κάνεις; Και μετά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού

έγραψα πως η ομάδα δεν δίνει την εμπιστοσύνη που θα έπρεπε να βγάζει ότι θα κάνει το απόλυτο ως το φινάλε. Δεν ανακάλυψα την... Αμερική. Μπαμ κάνει. Ακόμα κι έτσι όμως μπορεί... Με κατάθεση ψυχής στο δεύτερο ημίχρονο και δόση τύχης στο πρώτο, ήρθε η νίκη επί του Ατρομήτου στο ΟΑΚΑ. Και πάμε, σήμερα, στο Περιστέρι. Για να κερδίσει πήγε η ΑΕΚ. Να πετύχει δηλαδή την πρώτη της εκτός έδρας νίκη μετά από 4,5 μήνες. Ακόμη και τώρα αναπολούμε τα γκολ του Σιαλμά εκείνο το κρύο βράδυ στη Λιβαδειά του Αϊ - Γιαννιού. Και ο καιρός περνά και ένα διπλό πουθενά! Ούτε σήμερα.

Η ενδεκάδα που κατέβασε ο προπονητής σήμερα θα ήταν σούπερ αν η ΑΕΚ δεν έπρεπε να παίξει με αντεπιθέσεις. Θέλω να πιστεύω πως δεν ήταν εντολή του Κωστένογλου να δίνεται χώρος στον Ατρόμητο και να χτυπά η ομάδα στην κόντρα, γιατί αλλιώς θα έχουμε να κάνουμε με επικίνδυνες καταστάσεις. Τουλάχιστον, τώρα δεχόμαστε (λέμε τώρα...) πως η ΑΕΚ δεν μπορούσε. Και οι δύο εκδοχές δεν είναι ΑΕΚ! Έχοντας την κατοχή η ομάδα με Γκούντγιονσεν μπροστά (έστω και σαν αριστερό εξτρέμ), Λυμπερόπουλο, Λεονάρντο και Βάργκας θα έκανε φάσεις. Πώς όμως να έχεις κατοχή όταν φαίνεται αδούλευτη η ομάδα; Και για μένα η ΑΕΚ φαίνεται αδούλευτη όταν είναι κουρασμένη. Σήμερα δηλαδή όπου τα σημάδια κούρασης ήταν εμφανέστατα, φάνηκε πως κάποια πράγματα γίνονται στην τύχη κι αν μας πιάσουν... δόξα τω Θεώ! Όταν η πλειοψηφία των παικτών δεν μπορεί να τρέχει πάνω κάτω, πρέπει να έχεις το αυτόματο πλάνο σαν ομάδα να κυκλοφορεί η μπάλα με όσο το δυνατόν λιγότερα τρεξίματα. Η ΑΕΚ το... βιολί της: Βολέ ή ελεύθερο από τον Κωνσταντόπουλο μόνιμα στην επίθεση να πάρει κεφαλιά ο Λυμπερόπουλος (αν την πάρει όταν παλεύει μόνος του), να φτάσει στα πόδια συμπαίκτη του έπειτα και να γίνει επίθεση τριών παικτών της ΑΕΚ έναντι πέντε (αντιπάλων)! Αυτό είναι το καλύτερο σενάριο. Το χειρότερο είναι ότι δίνεις έτσι συνεχώς επιθέσεις στον αντίπαλο. Δεν βγαίνουν έτσι επιθέσεις. Κουρασμένο το μυαλό, κουρασμένο και το σώμα και πρώτη φάση στο... 42' και μετά το δοκάρι του Λεονάρντο! Από εκεί και πέρα τίποτα απολύτως. Ακόμη κι όταν το σκορ ήταν 1-0 ένα σουτ - φάουλ του Λεονάρντο θυμάμαι.

Λοιπόν, μη λέμε πολλά λόγια: έφυγε αυτό το ματς, τελείωσε πάμε για το επόμενο, με τον ΠΑΟΚ την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ. Πέρα από τη σημασία του αγώνα βαθμολογικά και δεν γράφω πόσο ανάγκη έχει η ΑΕΚ να κερδίσει, θα θυμίσω προς όλους κάτι άλλο: Το ματς αυτό θα είναι το τελευταίο μπροστά σε όλους μας για τον Τραϊανό Δέλλα και τον Νίκο Λυμπερόπουλο (αν και ο Λύμπε άφησε ένα παραθυράκι να συνεχίσει). Θεωρώ λοιπόν ότι αυτοί οι δύο τεράστιοι παίκτες αξίζουν να δουν ένα ΟΑΚΑ