Αυτός ο μαύρος με το Νο 23!

20:51 29/3/2011 - Πηγή: Gazzetta

Καλόμαθε η γριά στα σύκα του κολεγιακού πρωταθλήματος μπάσκετ και της κακοφάνηκε που η NOVA έκοψε εφέτος τις μεταδόσεις, αλλά θα το αντέξει! Ο Βασίλης Σκουντής πάλι δεν αντέχει που έκοψε εδώ και πέντε χρόνια μια παλιά αγαπημένη του συνήθεια, αλλά βγάζει τα απωθημένα του γράφοντας γι' αυτήν, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες... 

Με τον κίνδυνο να καταντήσω σαν τον συχωρεμένο (εδώ και μερικούς μήνες)  Θόδωρο Σγουρδαίο, που επί δεκαετίες, κάθε αρχή καλοκαιριού, σ΄ όποια εφημερίδα κι αν εργαζόταν, έγραφε ένα θέμα με τίτλο “επνίγη ενώ εκολύμβα”, υποκύπτω

κι εφέτος στον πειρασμό να δραπετεύσω- έστω και νοητά- από τα καθ' ημάς και να απολαύσω την απόλυτη μπασκετική μυσταγωγία.
Α, ξηγημένα: έχοντας υπάρξει αυτόπτης μάρτυς  σε τέσσερα Φάιναλ Φορ του NCAA, δεν το συζητώ πως αυτό είναι το απόλυτο γεγονός του μπάσκετ. Το τραβάω ακόμη περισσότερο και (μολονότι χάνω τεύχη διαφόρων σπορ, όπως ο τελικός του Super Bοwl στο football, οι τελικές σειρές του μπέιζμπολ ή ακόμη κι ένα Μουντιάλ του ποδοσφαίρου που δεν έχω αξιωθεί να παρακολουθήσω) θαρρώ πως το πακέτο σαν αυτό του Φάιναλ Φορ του κολεγιακού πρωταθλήματος είναι άπαικτο, εντός κι εκτός παιδιάς...
Το πιστεύω, το γράφω εδώ και 12 χρόνια (μετά λόγου γνώσεως και προσωπικής εμπειρίας), το υποστηρίζω, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα και ' ξα μου!
Το τριπάκι βαστά εδώ και τριάντα χρόνια! Τότε (ελλείψει διαδικτύου) οι πηγές πληροφόρησης ήταν περιορισμένες και κάναμε... κρα για να μάθουμε τι συμβαίνει στα regionals και στο Φάιναλ Φορ, γι' αυτό ακούγαμε σαν χάνοι τις διηγήσεις του Θόδωρου Ροδόπουλου και του Παντελή Δέδε, που (κυρίως και επί μονίμου βάσεως ο πρώτος) ταξίδευαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού για να το παρακολουθήσουν.
Όταν επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη, όπου τότε κατοικούσαν και οι δύο, άναβαν τα τέλια. Και τι έγινε; Και πώς έγινε; Και ποιος το έκανε; Και ποιος είναι αυτός ο μαύρος με το Νο 23, που ο Ντιν Σμιθ του εμπιστεύθηκε την τελευταία επίθεση στον τελικό; Και πως είναι δυνατόν να μαζευτούν 62.000 νοματαίοι σε ένα κλειστό γήπεδο; Κι ένα σωρό από ερωτήσεις, οι οποίες στα μάτια των δημοσιογράφων της γενιάς μου έμοιαζαν με ταξίδι σε έναν φανταστικό κόσμο. Πιο φανταστικό ακόμη κι από το ΝΒΑ, από δαύτο, διάβολε, βλέπαμε πού και πού σκόρπια στιγμιότυπα στο (Σαββατιάτικο) “Αθλητικό Απόγευμα” της τότε ΥΕΝΕΔ, που παρουσίαζαν ο Γεωργίου, ο Κοντοβαζαινίτης κι ο συχωρεμένος ο (πατέρας του ομόσταβλου εδώ στο www. Gazzetta.gr) Bασιλαράς.
Από κολεγιακό όμως δεν σκαμπάζαμε γρι και γι' αυτό ήμασταν αποφασισμένοι να κάνουμε βουρ στον πατσά! Κάποια στιγμή βεβαίως μπήκε κι αυτό στην τηλεοπτική ζωή μας, θυμάμαι μάλιστα σαν να συμβαίνει τώρα την πρώτη φορά, που με αληθινή και όχι φτιασιδωμένη υπερηφάνεια, παρουσίασε ο Συρίγος μια σχετική εκπομπή: ήταν τέλη Μαρτίου του 1983, όταν στηθήκαμε μπροστά στους δέκτες μας, λες και θα βλέπαμε την προσσελήνωση του “Απόλλων 11”, για να παρακολουθήσουμε το “The road to Albuquerque”! Εκεί στην πολιτεία του Νιού Μέξικο, φιλοξενήθηκε το Φά