Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ!

05:36 26/8/2011 - Πηγή: Gazzetta

Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις… Μιλάμε άλλωστε για ένα παιχνίδι που μόνο με θαύμα θα σε έκανε σοφότερο για το τι μπορείς να περιμένεις από τον φετινό Παναθηναϊκό. Μια ομάδα «κλινικά νεκρή» καιρό τώρα, μια ομάδα από την οποία όσο και να το θέλεις δεν γίνεται να ελπίζεις, με τις υπάρχουσες συνθήκες, σε ΤΙΠΟΤΑ. Τα λέγαμε εδώ μέσα καιρό τώρα για τον μαύρο χειμώνα που έρχεται, δεν τα λέγαμε; Τι να στηρίξεις και που να πιαστείς; Παρότι μια σχετική διάθεση υπήρξε, το θαύμα τελικά δεν έγινε και το ρεζιλίκι ολοκληρώθηκε. Οι πράσινοι μπορεί απλά να γλίτωσαν τα χειρότερα, γυρίζοντας

το ματς από το 0-1 (κυρίως χάρη στον Καραγκούνη που επιβεβαίωσε την σε βάρος του συνεχιζόμενη αδικία), όμως ότι γράφει δεν ξεγράφει. Και η ιστορία έγραψε ότι αποκλείστηκαν από έναν αντίπαλο της πλάκας, κατά βάση λόγω του μπλακ άουτ που έπαθαν στο δεύτερο ημίχρονο στο Ισραήλ.. Σκορ 3-0 δεν ανατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Θέλει παίκτες με πολλά κιλά βαρίδια και πλέον τέτοιους έχεις ελάχιστους, που χάνονται κι αυτοί μέσα στη γενικότερη μετριότητα. Χρειάζεται να είσαι αλάνθαστος και επίσης να εκμεταλλευτείς ακόμη και τη μισή σου ευκαιρία. Ποιος όμως θα το κάνει; Ο Τοτσέ που είναι πιο αργός και από την καθυστέρηση; Ο Κουίνσι που άμα δεν βρει χώρο (που ΔΕΝ θα βρει στην Ελλάδα) βραχυκυκλώνει, αυτό το (συμπαθέστατο) παιδάκι ο Ζέκα, ποιος τέλος πάντων; Κάθε μέρα που περνάει ο Παναθηναϊκός μικραίνει ολοένα και πιο πολύ. Βλέπει τον πάτο του βαρελιού, αλλά δεν λέει να τον πιάσει. Εχει δρόμο ακόμη. Φτάνει στο σημείο ακόμη και λίγες ώρες πριν από έναν (υποτίθεται) κρίσιμο αγώνα να ξεπουλάει ότι έχει και δεν έχει. Και για τον Λέτο να ερχόταν πρόταση θα τον κατέβαζαν από το πούλμαν για να τον δώσουν όσο – όσο. Προσοχή, δεν κλαίω για τον Τζόρβα, καθώς ουδέποτε υπήρξα φαν του, αλλά για τη νοοτροπία και την έλλειψη σοβαρότητας. Θα ήθελα να δω και πάλι έναν μεγάλο γκολκίπερ κάτω από τα δοκάρια, αλλά αν δεν μπορώ να τον πάρω, κάνω τουμπεκί και κάθομαι με τον Αλεξ, με τα καλά του και τα κακά του. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με τα επεισόδια, τις διακοπές και την βέβαιη και βαριά καμπάνα. Μόνο αυτό μας έλειπε. Καταρχήν το όλο σκηνικό προσωπικά μου φάνηκε ΣΤΗΜΕΝΟ χωρίς να μπορώ να πω με βεβαιότητα από ποιον. Ετσι πάντως επειδή τους ήρθε πάνω στην τρέλα να πετάνε από ψηλά οι Ισραηλινοί δέκα καπνογόνα (αλήθεια πως τα πέρασαν αφού ήταν και τόσο λίγοι;) στα κεφάλια Παναθηναϊκών (και μάλιστα με παιδιά, όχι σε τίποτα αλάνια) που κάθονταν στην από κάτω θύρα και χωρίς ΚΑΝΕΝΑ προηγούμενο, ε κάπου «μπάζει» σαν σενάριο. Όπως και η ετοιμότητα των ΜΑΤάδων να αρχίσουν να ψεκάζουν ληγμένα δακρυγόνα στο ΑΠΕΝΑΝΤΙ πέταλο, πριν οι οπαδοί τους περάσουν κι αυτούς από πάνω και μπουν στην εξέδρα των Ισραηλινών για τα… περαιτέρω. Σε κάθε περίπτωση η αντίδραση αυτή, παρότι μπορεί να έμοιαζε ακόμη και στους θαμώνες των επισήμων ως "αναπόφευκτη" λόγω της πρόκλησης και της απουσίας «καθαρού μυαλού», είναι καταδικαστική για τον Παναθηναϊκό. Και κάνει αυτό για το οποίο προειδοποιούσαν τους… εαυτούς τους οι οπαδ