Η κούπα των δακρύων

03:22 17/4/2011 - Πηγή: Gazzetta

Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν ένα κύπελλο δεν είχε τόση μεγάλη σημασία για μια ομάδα. Οι... σαμιώτισσες του Νικολάκη πήραν την κούπα στο «Πυθαγόρειο» κι ανέτρεψαν όλα τα προγνωστικά που τις ήθελαν να τους παίρνει η κάτω βόλτα μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα μόλις την περασμένη Δευτέρα...Νίκησαν δίκαια την ΑΕΚ σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι που όμως, είχε πολλές ανατροπές στο σκορ κι αυτό δημιούργησε σασπένς και ένταση.Το μεγαλύτερο πάθος το είχαν τα κορίτσια

του Ολυμπιακού κι όλα τα λεφτά ήταν το 4ο σετ. Από την στιγμή που βρήκαν το κουράγιο να γυρίσουν τον αγώνα και να ισοφαρίσουν σε 2-2 σετ δεν θα έχαναν στο τάι μπρέικ. Κανείς δεν έχει δει στο παρελθόν την Μάγια Ογκνιένοβιτς να κλαίει με λυγμούς. Ισως μόνο ο Μίλος Τεόντοσιτς. Εμείς οι κοινοί θνητοί είδαμε μια μεγάλη αθλήτρια να καταρρέει από την ένταση του αγώνα αλλά και των όσων πέρασε όλη τη χρονιά.Γι αυτό όλα τα κορίτσια του Νικολάκη... έμπηξαν τα κλάματα. Πέρασαν ένα μαρτύριο που όμοιο του λίγες ομάδες έχουν περάσει σε τέτοιο επίπεδο. Δυστυχώς αυτή η ομάδα από τότε που έφυγε ο Γιάννης Συγγελίδης από τον Ερασιτέχνη, έμεινε στο έλεος του Θεού. Απλήρωτες παίκτριες, χωρίς ένα χαρτζιλίκι στην τσέπη για τα απαραίτητα και με δανεικά από απλούς οπαδούς του Ολυμπιακού. Προπονήσεις σε συνθήκες μεσαίωνα. Πραγματική εξαθλίωση όπως και τα υπόλοιπα τμήματα του ιστορικού συλλόγου. Με μιάμιση ακραία και χωρίς να συμπληρώνει 12αδα αλλά με παίκτριες που πέρασε στο πετσί τους η αδικία και η εγκατάλειψη.Γι αυτό και άντεξε ο Ολυμπιακός στην κόντρα με την ΑΕΚ. Γιατί εκεί που χρειάστηκε το κάτι παραπάνω όλες μαζί έκαναν το σωστό. Ηξεραν πως παίζουν την επιβίωση της καριέρας τους και κατά δεύτερον την επιβίωση όλου του τμήματος. Για αυτό είπαμε στην αρχή πως το κύπελλο αυτό έχει τεράστια σημασία. «Στο 4ο σετ είπα στην Εύα (Χαντάβα) πως παίζουμε για τελευταία φορά και πρέπει να φύγουμε νικήτριες από δω μέσα», είπε με αυθορμητισμό η Έλενα Κόλεβα. Η αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν όλα τα λεφτά. Αγωνίστηκε ακραία, διαγώνια «ντοπάριζε» ψυχολογικά τις συμπαίκτριες της.Μετά από 23 χρόνια ζωής, πολλά σκαμπανεβάσματα, υποβιβασμούς και πέντε χαμένα πρωταθλήματα σε αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό, το τμήμα βόλεϊ του Ολυμπιακού βρήκε την ευκαιρία να πάρει αυτό που του αξίζει. Έστω και απόντος του Ολυμπιακού. Είναι ο τίτλος που κυνήγησαν δεκάδες αθλήτριες και προπονητές και που πριν μερικά χρόνια ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος δεν μπόρεσε να κατακτήσει παρά την τεράστια επένδυση που έκανε.Είπαμε, όμως, το βόλεϊ είναι περίεργο άθλημα. Μάχη με τον εαυτό σου, την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία.Αλλά και η έκρηξη του Γιάννη Νικολάκη δεν είχε προηγούμενο. «Γέρασε» μέσα σε ένα χρόνο αλλά δεν έσκυψε το κεφάλι. Πάντα χαμογελαστός, ευδιάθετος και χαρούμενος για να μην τον βλέπουν κακοδιάθετο οι αθλήτριες και τις πάρει από κάτω. «Ούτε κι εγώ ξέρω τι τους έχω πει όλη τη χρονιά. Μπορεί να μην είχαμε ελλείψεις σε κάποιες θέσεις αλλά η καρδιά και η ψυχή περίσσευε», είπε ο αιγυπτιώτης τεχνικός. Η ζωή του Νικολάκη θύμισε το κινηματογραφικό