Κι αν ούτε τώρα… πότε;

01:26 6/6/2011 - Πηγή: Gazzetta

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για τη μεγαλύτερη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού μετά το ’99 στο ΣΕΦ, την ερυθρόλευκη λιγοψυχία στο φινάλε και θυμίζει τη δήλωση του Ίβκοβιτς… Όταν η σκόνη καθίσει, τότε θα μιλήσει η ιστορία. Και ο τελευταίος τελικός θα μνημονεύεται στο διηνεκές

ως η μεγαλύτερη νίκη του Παναθηναϊκού μετά από εκείνη στο ΣΕΦ το ’99 που του χάρισε τον τίτλο. Δώδεκα χρόνια μετά, μια… λεπτομέρεια θα έκανε τους μπουκ που έδιναν γκραν φαβορί τον Παναθηναϊκό να γυρίσουν την απόδοση… τούμπα. Χωρίς τον Διαμαντίδη, ο Παναθηναϊκός είναι μια άλλη ομάδα και καμία σχέση δεν έχει με άλλους τραυματισμούς των δύο κλαμπ κατά τη φετινή σεζόν (Νίκολας με Μπάρτσα, Περπέρογλου στους τελικούς, Νεστέροβιτς, Βασιλόπουλος το τελευταίο δίμηνο). Ο Διαμαντίδης είναι ο… Ομπράντοβιτς στο παρκέ. Αυτός λέει πού, πως, αυτός εκτελεί, αυτός οδηγεί. Καθ’ υπερβολήν, είναι ό,τι ήταν και ο Γκάλης για τον Άρη. Ο… νυν Δοξάκης όμως, (Καλάθης) αποδείχθηκε κρύο αίμα και δέκα φορές μεγαλύτερο ταλέντο του συμπαθή Γιώργου. Κι ο Φώτσης ο MVP των τελικών αφού με τα δικά του σουτ κρίθηκαν το πρώτο και το τελευταίο ματς της σειράς. Ένα έφτανε στο ΣΕΦ, έξι στο ΟΑΚΑ. Μόλις υπέγραψε την ανανέωσή του, για όποιον δεν το κατάλαβε. Ο δε Μπατίστ, πιο Έλληνας από τους Έλληνες έπαιζε και για τον κορυφαίο παίκτη του Ολυμπιακού στους τελικούς, τον Ντρου Νίκολας. Μια εντός έδρας νίκη δεν θα είχε τόσο μεγάλη σημασία αν ο Παναθηναϊκός δεν κέρδιζε τον καλύτερο – σε ένα βράδυ - Ολυμπιακό που εμφανίστηκε τα τελευταία 14 χρόνια στο ΟΑΚΑ. Είχε σωστή επιθετική στρατηγική και εκτελεστική ικανότητα. Τα λάθη του ήταν δύο: Η λιγοψυχία του στο τελευταίο λεπτό που φάνηκε ξεκάθαρα από τη γραμμή του φάουλ (ενώ την ίδια ώρα οι πράσινοι εκτέλεσαν περίπου 12 ή 14 βολές με 100%!!!). Κι ακόμα πιο πολύ, ήταν απαράδεκτος στην άμυνα καθώς οι τόσες αλλαγές του κόστισαν ακριβά. Ο Καλάθης τις διάβασε όλες και ήταν δυο φορές… Σπανούλης αντί του Σπανούλη που έφυγε. Η μεγαλύτερη ατυχία του Ολυμπιακού είναι ότι η επένδυση του Αγγελόπουλου έπεσε πάνω στην καλύτερη ομάδα που ανέδειξε ο ελληνικός αθλητισμός. Είναι άτυχος που έπεσε πάνω σε μια ομάδα που από τα προβλήματά της γιγαντώνεται αντί να λυγίζει. Που έχει ποτιστεί σε τέτοιο βαθμό με την αίσθηση του νικητή που κάνει τον Φέντερερ και τον Ναδάλ μαζί να μοιάζουν λούζερ. Κι αν δεν το έχασε τώρα, που η διαφορά ήταν τόσο μα τόσο μικρή, είναι απορίας άξιο αν (δεν κατεβάσει μόνος του τον πήχη), θα το χάσει ποτέ… ΥΓ. Ο Ίβκοβιτς είχε δηλώσει πριν την έναρξη της σεζόν γεμάτος αυτοπεποίθηση και έλλειψη σεβασμού προς τον προηγούμενο προπονητή ότι η διαφορά του Ολυμπιακού φέτος θα είναι ο προπονητής του. Το αποτέλεσμα πάντως γράφει: Ένα Κύπελλο, χαμένο πρωτάθλημα με αβαντάζ έδρας και αποκλεισμός από την 8άδα από έναν υποδεέστερο αντίπαλο.