Μάθανε πως... αυτωνόμαστε!

18:42 29/6/2011 - Πηγή: Gazzetta

Οι Αγγελόπουλοι έφυγαν, οι Γιαννακόπουλοι φεύγουν κι ο Βασίλης Σκουντής προτείνει ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα για να μην πουντιάσουμε, αλλά και για να μη μας δημεύσουν τις περιουσίες οι ξένοι! Με πόνο ψυχής (για να επικαλεστώ και τη δεδηλωμένη συναισθηματική κατάσταση των Αγγελόπουλων) διαπιστώνω ότι τις τελευταίες μέρες μάθανε πως... αυτωνόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι! Και μάλιστα γύφτοι απ' όλη την Ευρώπη, που μυρίστηκαν αίμα και άρχισαν να ορμάνε σαν τα βαμπίρ... Είναι ολίγον τι φρικιαστική αυτή η παρομοίωση, αλλά δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, που θέλει

τους παίκτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού να γίνονται έρμαια ομάδων του εξωτερικού. Με τους Αγγελόπουλους να έχουν ήδη ανακοινώσει την αποχώρηση τους και τους Γιαννακόπουλους να τους ακολουθούν (προφανώς μόλις βρουν αγοραστή), το ελληνικό μπάσκετ είναι ένα τοπίο στην ομίχλη... Παρεμπιπτόντως και το (κινηματογραφικό) τοπίο στην ομίχλη ένας Αγγελόπουλος το 'φτιαξε και το υπενθυμίζω αυτό με την ελπίδα ότι οι εξελίξεις στα ενδότερα των αιωνίων αντιπάλων θα συμβούν πιο γρήγορα απ' ότι στις ταινίες του σκηνοθέτη, αλλά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος περί αυτού! Μεταξύ μας, τώρα (και μη γίνει κουβέντα παραέξω, διότι θα πλακώσουν κι άλλοι γύφτοι) πόσο γρήγορες μπορεί να είναι εξελίξεις στο μπάσκετ μιας χώρας, που βουλιάζει ολοένα και περισσότερο; Τι και για ποιο λόγο να περιμένουμε το μπάσκετ (να ακμάζει και) να αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα ενός λαού που θέλει να κλάψει για την απώλεια του εισοδήματος, για την ανεργία ή ακόμη και από τα δακρυγόνα στο Σύνταγμα και δεν έχει μαντήλι για να σκουπίσει τα δάκρυα του; Οι Αγγελόπουλοι εξήγησαν περιεκτικά τους λόγους για τους οποίους αποσύρονται από τα κοινά του μπάσκετ. Οι Γιαννακόπουλοι επικαλούνται εδώ και καιρό τη φυσιολογική φθορά και την κόπωση, άλλωστε ελόγου τους έχουν και τα άλλοθι όχι μόνο της επιτυχίας, αλλά και της ηλικίας. Οι υπόλοιπες ομάδες κινούνται ούτως ή άλλως μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, οπότε η υποχώρηση του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού τους κάνει μέρος του κανόνα και όχι της εξαίρεσης. Ναι, προφανώς δεν θα τρέχουν ν ' αγοράζουν νερά από την τσέπη τους ο Μάνος Παπαδόπουλος και ο Μίλαν Τόμιτς (όπως συνέβαινε το 2004, στον Ολυμπιακό), αλλά είναι βέβαιο ότι σήμανε το τέλος της ευδαιμονίας, την οποία απολάμβαναν οι δύο ομάδες, χάρη στην ευμάρεια των ιδιοκτητών τους. Κοινώς, αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε! Περισσότερο και πιο νωρίς από τους δικούς μας, πολύ φοβάμαι ότι το νόημα αυτής της σκληρής πραγματικότητας η οποία διαμορφώνεται γύρω μας το έπιασαν οι ξένοι, που έχουν πέσει σαν τα... κοράκια πάνω στον Φώτση, στον Περπέρογλου, στον Νίκολας, στον Σπανούλη, στον Τεόντοσιτς, στον Μπουρούση, στον Μαυροκεφαλίδη και σε κάθε άλλο ελεύθερο ή και δεσμευμένο παίκτη, ακόμη και στο εγγυημένο συμβόλαιο του Ολυμπιακού με την Ευρωλίγκα (βλέπε Χίμκι). Εδώ ο Μπαλτούτσι πήγε χαράματα πριν από τέσσερα χρόνια στα γραφεία της ΒΙΑΝΕΞ, άφησε μια τσάντα λεφτά και έβαλε τον Σισκάουσκας στο πρώτο αεροπλάνο για τη Μόσχα, θα κωλώσει να