Μάτζεστε Γιουνάη – Απόφοιτοι Της Τάξης Του '92

20:58 22/5/2011 - Πηγή: Gazzetta

  Είδα σήμερα αυτήν τη φωτογραφία από την ομάδα Νέων του 1992 της Γιουνάη και δάκρυσα, δεν το κρύβω. Δάκρυσα για τη μαγική εμφάνιση αντίντας, που αν δεν κάνω λάθος ήταν και η τελευταία φορά που η γερμανική εταιρία έντυσε τη Γιουνάη, δάκρυσα για τις κομμώσεις, μερικές εκ των οποίων είναι κάτι παραπάνω από λυκειοσίκ, αλλά πάνω απόλα (πάντα μία λέξη) δάκρυσα επειδής ανεγνώρισα τους περισσότερους παίκτες αυτής της ομάδας και σε μια ακόμη κρίση άκρατης γραφικότητας, ξεκίνησα να στέλνω τη φωτογραφία σε φίλους μου και να παίζουμε

ένα παιχνίδι του τύπου «πόσους αναγνωρίζεις άραγες;».   Ξεκινάω το λοιπόν να ονομάζω παίκται, γιατί τέτοιος είμαι. Από την πάνω σειρά και εκ δεξιών, ο πρώτος και κονδός είναι ο Μπεν Θόρνλεη, που κάποτε τον είχαν πει «ο νέος Ράγιαν Γκιγκς» και τελικά αποδείχτηκε ο νέος «δεν κάνω ούτε για αλλαγή στη Χάντερσφιλντ». Δίπλα του, απόλυτα αναγνωρίσιμος και πάντα κοκκινοτρίχης Νίκι Μπατ, που και αυτόν τον είχαν πει «νέο Πολ Ινς», αλλά τους βγήκε λίγο πιο λευκός. Λίγο. Παραδίπλα είναι ένα παλικάρι που κάτι μου λέει η αφεντομουτσουνάρα του, αλλά δεν μπόρεσα μέχρι τώρα να τον εντοπίσω, ενώ δίπλα του και με την πρώτη εξαιρετική κόμμωση της ομάδας, είναι ο Τζον Ο’ Κέην (αν δεν κάνω κάποιο συνταρακτικό λάθος), που θέλησε να είναι ο Ο’ Σέη πριν από τον Ο’ Σέη, αλλά τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι. Κρίμας και τον είχα μεγάλη αδυναμία. Θυμάμαι τον έκανα βασικό στο μάνατζερ, ποτέ δεν έπαιρνε βαθμό πάνω από 6, αλλά εγώ επέμενα. Παραδίπλα και από τα αυτιά και μόνο, που είναι σαν χερούλια κατσαρόλας, φρονώ πως είναι ο Σάημον Ντέηβις, επίσης μεγάλη αδυναμία που έκανε μια τρύπα στο νερό, ενώ ο μέγιστος Γκάρι Νέβιλ δεν θέλει εισαγωγές. Ίδιος τότε, όπως και τώρα. Απλά τώρα έχει γράψει μαγικά στο κορμί του η εμπειρία μιας ζωής.   Ο μαυρούκος μαζί με τον ξανθομπάμπουρα στην κάτω σειρά από κάτω, είναι μεγάλη απορία, κυρίως γιατί έχει μαλλί σκέτο κόλπο του Μάηκ Λαμάρ, ίχνος μύστακα και ύφος ντεμί-χαμογελαστό, που σου λέει «πρόσεξέ με εμένα, σε λίγο το όνομά μου θα είναι συνώνυμο της ποδοσφαιρικής τελειότητας». Το γεγονός ότι έκτοτε δεν έχουμε ξαναδεί αυτό το προσωπάκι να φορά φανέλα μεγάλης ομάδας, είναι στενάχωρο, όπως και να το κάμεις.

Ο Ρόμπι Σάβατζ, ο Ουαλλός χασάπης καμαρώνει ακριβώς από κάτου, πρώτος από αριστερά, σε μια εποχή που ακόμα δεν είχε αφήσει πολύ μαλλί, αλλά πασιφανώς το σκεφτότανε. Ντέηβιντ Μπέκαμ με χωρίστρα στη μέση και με την μπάλα στα πόδια είναι ο επόμενος, πολύ πριν γνωρίσει τη Βικτόρια και του κάνει τα τρία δύο, ενώ νάτος ο προαναφερθένταντιντονς ξανθομπάμπουρας με βλέμμα ανήσυχο, καθώς ήδη ξέρει ότι το επόμενο χαηλάητ της καριέρας του θα είναι το βραβείο «υπάλληλος του μήνα, Ιούνης 1995», όταν και θα εργάζεται ως καθαριστής τουαλέτας στο Χήθροου.   Την ομάδα ολοκληρώνουν ο Κηθ Γκιλέσπι, που κάποτε αποτέλεσε μεγάλη ελπίδα για τη Γιουνάη και τον αγαπούσα σφόδρα, αλλά τελικά δεν κατάφερε να κάνει όσα ήμουν πεπεισμένος πως μπορούσε, ο Πολ Σκόουλς που εδώ τρομάζει τους πάντες καθώς είναι το πρώτο του δημόσια αποτυπωμένο χαμόγελο