Να κλαις ή να γελάς;

Σαφώς και είναι θετικό το γεγονός ότι οι τόνοι στο ΔΣ δεν ανέβηκαν και οι διάλογοι περιορίστηκαν σε διάφορες σπόντες και φωτιές που όσο εύκολα άναβαν τόσο εύκολα έσβηναν.
Υπό αυτή την έννοια τα προγνωστικά έπεσαν έξω καθώς άπαντες είχαν προαναγγείλει ένα επεισοδιακό συμβούλιο στο οποίο θα ειπωθούν σκληρές κουβέντες. Θα πει βέβαια κάποιος ότι από τη στιγμή που έλειπε και ο Παύλος και ο Βγενόπουλος δεν ήταν και πολλοί οι παρόντες που θα αναζητούσαν τον καβγά. Σωστό κι αυτό.
Το θέμα όμως μετά το πέρας
περίπου τριών ωρών κουβέντας είναι ότι δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Να κάνεις το πρώτο επειδή δεν άνοιξε μύτη ή το δεύτερο επειδή επί της ουσίας δεν έγινε ΤΙΠΟΤΑ και βρισκόμαστε και πάλι στο σημείο μηδέν; Ελα ντε;
Αλλωστε, κάποιες «παιδικές ασθένειες» νομίζω ότι παραμένουν και ταλαιπωρούν τον σύλλογο, άσχετα του ποιος ευθύνεται λιγότερο και ποιος περισσότερο. Εχουμε πει άλλωστε ότι στην πραγματικότητα όλα αυτά έχουν κουράσει τον κόσμο σε βαθμό που να μην την πολυψάχνει αλλά να σιχτιρίζει γενικώς.
Ο Βγενόπουλος λοιπόν είναι πιο ανεπιθύμητος από ποτέ για τον Τζίγκερ κάτι που εκφράστηκε με τη γραπτή του δήλωση που ακολούθησε κι ας μην κατονόμασε τον Βγενό. Τι άλλο να έλεγε δηλαδή; Τα είπε όλα σε ένα ντου ισχυρότερο από αυτά του καλοκαιριού με τις ασπίδες, τις πανοπλίες και τα υπόλοιπα σύνεργα του… πολέμου.
Ο Mr Mig από την άλλη δεν θα αργήσει να το σηκώσει το γάντι και αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε στο ίδιο έργο θεατές. Ή μήπως έκλεισε το μέτωπο Γιαννακόπουλου –Πατέρα; Ας μην αρρώσταινε ο Παύλος και θα βλέπαμε τι θα είχε ειπωθεί και θα ψάχναμε (σαν Παναθηναϊκοί) να… κρυφτούμε.
Θέλω να πω για να μην πλατειάζω και σας κουράζω πως ουδείς βγήκε σοφότερος ή πιο αισιόδοξος από το ΔΣ αυτό. Δεν είδα δηλαδή κάποιον αποφασισμένο να τα σπρώξει, παρά «παγωμένες» φάτσες στη λογική του «ναι μεν αλλά». Όμως έτσι δεν πάμε πουθενά και το πουλάκι θα πετάξει.
Αν δεν έχει πετάξει ήδη όπως σωστά επισήμανε κάποια στιγμή και ο Ξυλάς με τις νέες παράγκες και τα υπόλοιπα που έχουν ήδη φτιαχτεί και φτιάχτηκαν υπό την ανοχή των μετόχων που είχαν αλλού το μυαλό τους. Δεν αποτελεί μυστικό άλλωστε ότι η φωνή του συγκεκριμένου είναι από τις πιο σοβαρές, ψύχραιμες και συνάμα ρεαλιστικές, σε όλα τα ΔΣ. ΥΓ: Για την ομάδα μπάσκετ ότι και να πούμε είναι λίγο. Ο Ομπράντοβιτς και τα παιδιά του συνεχίζουν να ξεβρακώνουν όλους όσους τους έχουν αμφισβητήσει και δείχνουν ότι είναι φτιαγμένοι από ατσάλι. Αντε και σύντομα… εξάστερος λοιπόν κι ας τρέχει ο κόσμος για καινούργια μπλουζάκια γιατί αυτά με τα πέντε αστέρια θα είναι πλέον ντεμοντέ…
Keywords
Τυχαία Θέματα