Ναι, αλλά περάσαμε ωραία...

Hμουν στη Λωζάννη όταν ο Χουάν Αντόνιο Σάμαραντς ξεστόμισε το ιστορικό «Athens», στις 5 Σεπτεμβρίου 1997. Μολονότι ήμουν αντίθετος στην ανάληψη μιας Ολυμπιάδας, το πανηγύρισα σαν να ήταν γκολ της Ελλάδας σε τελικό Ευρωπαϊκό Πρωταθλήματος.

Δεν μπορούσα φυσικά να υποψιαστώ, ότι το 2004 θα πανηγύριζα στ’αλήθεια γκολ της Ελλάδας

σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος…

Ηταν πολύ εύκολο να παρασυρθεί κάποιος στη δίνη της αντιπαλότητας με τη Ρώμη και τις άλλες πόλεις που διεκδικούσαν τους Αγώνες του 2004. Για δυο-τρεις μέρες στην Ελβετία χάσαμε όλοι τη μπάλα και επικεντρώσαμε το βλέμμα στο πρώτο δέντρο, ξεχνώντας ότι πίσω του βρισκόταν σκοτεινό και άγριο δάσος.

Εκείνο τον καιρό, μεγαλύτερη σημασία είχε …να πάρουμε το ματς. Να τερματίσουμε πρώτοι στην κούρσα προς το νήμα της ΔΟΕ, να ξεπεράσουμε το «βρώμικο πόλεμο» που δεχόταν η Αθήνα μας, να κατατροπώσουμε τους ξένους και ν’ακούσουμε εμείς το «yes» του Σάμαρ

Keywords
Τυχαία Θέματα