Ωωωωωωω τι έκπληξη!!!

18:21 23/6/2011 - Πηγή: Gazzetta

Ο Μάνος Αντώναρος γράφει στο προσωπικό του blog για τις… ποδοσφαιρικές βόμβες, τις συλλήψεις αλλά και την έκπληξη που δεν ένιωσε κανείς όταν άκουσε τα ονόματα των συλληφθέντων!  Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 γνώρισα μια κοπέλα εκπληκτικά όμορφη και εκπληκτικά πουτάνα. Ερχόταν από μικρή επαρχιακή πόλη της Κεντρικής Ελλάδας και έκανε σχέσεις μόνο με παντρεμένους - και μάλιστα με ειδίκευση-προτίμηση

στους (ψιλο)ισχυρούς Μου ’κανε εντύπωση γιατί στην πραγματικότητα δεν το ’χε ανάγκη όλο αυτό το πουτανιλίκι. Εκτός από εντυπωσιακά όμορφη, ήταν και έξυπνη και σχετικά (αρκετά) μορφωμένη. Εγώ που αν δεν ρωτήσω αυτό που μου έρχεται στο κεφάλι, θα σκάσω (δεν ξέρετε πόσο το έχω πληρώσει αυτό το κουσούρι)… ρώτησα το γιατί. Η απάντηση με άφησε (εμένα τον άνθρωπο της μεγαλούπολης) με ανοικτό το στόμα: - Έχω έξι αδέλφια. Στο πατρικό μου στην πόλη μου (δεν θυμάμαι ποια μού είπε) μέναμε όλα μας σε ένα δωμάτιο 3Χ4. Η μία αδελφή μου είναι πρεζάκι και ο ένας μου αδελφός πάσχει από σπάνια δερματική πάθηση. Όχι, δεν γυρνάω σπίτι … ούτε πρόκειται ποτέ. Όπως καταλαβαίνετε αυτή η κοπέλα όχι μόνο (αποκλειστικά) με παντρεμένους θα τα ‘φτιαχνε, αλλά και γυμνή κωλοτούμπες στην πλατεία Συντάγματος θα έκανε, αν χρειαζόταν. Έγραψα σε προηγούμενο post μου εδώ στο gazzetta ότι ένας δημοσιογράφος πρέπει να είναι πάντα ΠΑΝΩ από την είδηση και ποτέ ΚΑΤΩ απ’ αυτήν. Γνωρίζω ότι αυτό που λέω είναι ελιτίστικο, αλλά δεν μπορείς να πληροφορείς (ενημερώνεις) τον κόσμο αν συμβαίνει το αντίθετο. Απλό παράδειγμα για να συνεννοηθούμε: Δεν μπορείς να μην έχεις ταξιδέψει ποτέ στη ζωή σου και να κάνεις ρεπορτάζ Υπουργείου Εξωτερικών. Στο πρώτο ταξίδι που θα σε καλέσουν στο Παρίσι ή στη Νέα Υόρκη θα γράψεις ύμνους. Με άλλα λόγια bye-bye δημοσιογραφία (αντικειμενικότητα). Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα αυτό το επάγγελμα ήθελα να ασχοληθώ με το ελεύθερο πολιτικό ρεπορτάζ ή με το αθλητικό. Δεν έκανα ποτέ ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και όμως είχα την ευκαιρία ειδικά στο πολιτικό όταν στην αρχή της καριέρας μου ένας σπουδαίος και τίμιος δημοσιογράφος (διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου) ο μακαρίτης Γιώργος Κατσώνης επέμενε. Πήγα 2-3 φορές στο press room και εκεί είδα δημοσιογράφους που είχαν την κομματική ταυτότητα κολλημένη με σκρατς στο μέτωπο. Γύρισα στην εφημερίδα και είπα στον Κατσώνη «αποκλείεται!» Ο άνθρωπος ήταν έξυπνος, συνδελφικός και κατάλαβε. Έβαλε τα γέλια και με αποδέσμευσε. Του οφείλω ότι από τότε (σε μικρή ηλικία) μου έδωσε την ευκαιρία και πολυτέλεια να γράφω σε μια κατά-δική μου στήλη ελεύθερα τη γνώμη μου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Ήταν ένας από τους ελάχιστους δάσκαλούς μου. Ισως μερικοί από σας –διαβάζοντας το βιογραφικό μου- θα αναρωτηθείτε γιατί έφυγα από την «Αθλητική Ηχώ» που όταν ήμουν πολύ νέος μου είχαν προσφέρει (και τοχω για παράσημο) την απίστευτη δυνατότητα να γράφω στην τότε τεράστια εφημερίδα χαλαρά τη γνώμη μου. Ο λόγος ήταν μια φωτογραφία δίπλα στο κείμενό μου. Μια φωτογραφία που ένας γνωστός pimp (καρανταβατζής του κερατά) της εποχής τα έπινε φά