Το δίδαγμα και το χουνέρι

01:07 30/5/2011 - Πηγή: Gazzetta

O Nίκος Παπαδογιάννης νομίζει ότι ξέρει με ποιο κλειδί ξεκλείδωσε ο Παναθηναϊκός το θησαυροφυλάκιο του Ντούσαν Ίβκοβιτς και το γράφει στο blog του στο gazzetta.gr! Ο Ολυμπιακός κράτησε στα χέρια του την τύχη του και την άφησε να ξεγλιστρήσει. Ο Παναθηναϊκός

χρειάστηκε ένα ισχυρό στήριγμα στα πολύ δύσκολα του 2ου τελικού και το βρήκε στα 20.000 πρόσωπα των οπαδών του. Το 2-0 των εναρκτήριων τελικών είναι για τον πρωταθλητή Ευρώπης τρόπαιο τίτλου στερεωμένο πάνω στην κινούμενη άμμο του Φαλήρου, αφού εκείνος ήταν ο αγώνας που διαμόρφωσε τις ισορροπίες, ο πρώτος. Οταν σβήσουν τα φώτα των τελικών, με πιθανότατο πλέον πρωταθλητή τον Παναθηναϊκό, το κοινό του Ολυμπιακού θα έχει προικιστεί με ένα πολύτιμο δίδαγμα, βγαλμένο από την κάπνα του αποψινού αγώνα στο ΟΑΚΑ. Όταν μία ομάδα ζορίζεται, το κοινό της οφείλει να τη στηρίζει, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Χωρίς γκρίνια, αλλά με υπομονή. Χωρίς διαμαρτυρίες, αλλά με καθαρό μυαλό. Αν ο αποψινός Παναθηναϊκός εμφανίστηκε οπλισμένος με αυτά τα στοιχεία μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου, το οφείλει στην ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε από τον κόσμο του, όταν ο Ολυμπιακός απειλούσε με μεγάλη ανατροπή. Δεν έφτανε αυτό, βέβαια. Ο Παναθηναϊκός κατέθεσε και απόψε τη στόφα της ομάδας που έχει χτιστεί με συνεκτικό ιστό την ομοιογένεια, την καλή χημεία, την αλληλεγγύη, την ισχυρή προσωπικότητα των παικτών και του προπονητή του. Απέναντί του, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε αντάξιος παρτενέρ για 30 αγωνιστικά λεπτά. Ηταν προσηλωμένος στο στόχο του, είχε έναν ψύχραιμο και ατρόμητο μπροστάρη στο πρόσωπο του Βασίλη Σπανούλη, πήρε βοήθειες από δεύτερα βιολιά όπως ο Μαυροκεφαλίδης, ο Γκόρντον και ο Παπανικολάου, πλησίαζε στο νήμα σταθερά και μεθοδικά. Του κόστισε μία στιγμή τρέλας από τον κορυφαίο παίκτη του, τον "παίζω-σαν-στο-σπίτι-μου" Σπανούλη. Το αχρείαστο αντιαθλητικό του φάουλ στον Τσαρτσαρή, όταν το σκορ ήταν 62-60, έβαλε μπουρλότο στην κερκίδα και προκάλεσε έλλειμμα αυτοκυριαρχίας στον Ολυμπιακό, ο οποίος είχε μόλις επιστρέψει από το πρώτο "πράσινο" ξέσπασμα (65-60). Οι πιο παλιοί θα θυμήθηκαν τον καυγά του Παναγιώτη Γιαννάκη με τον μακαρίτη Κέβιν Μαγκί στον ημιτελικό Αρη-Μακάμπι το 1989 στο Μόναχο! Οπως και ο Αρης εκείνης της βραδιάς, έτσι και ο αποψινός Ολυμπιακός: ουδέποτε συνήλθε. Ακολούθησε σερί 12-2 μέσα σε ατμόσφαιρα πράσινης γιορτής και, μοιραία, το "τετέλεσται" των φιλοξενούμενων. Το 2-0 γράφτηκε στο ταμπλό των τελικών με συνοπτικές διαδικασίες και ο Ολυμπιακός έστρεψε το μνημονικό του στο πάθημα του 2002. Ναι, αυτός είναι η μοναδική ομάδα που έχασε τίτλο ολονότι προηγήθηκε με 2-0. Το χουνέρι εκείνο του το σκάρωσε η ΑΕΚ, την ίδια ώρα που ο Παναθηναϊκός πανηγύριζε τον ευρωπαϊκό στέμμα που κατέκτησε στη Μπολώνια. Εχει ο Ολυμπιακός το κουράγιο για να ορθώσει ανάστημα; Το πλεονέκτημα της έδρας στον τρίτο αγώνα (και στον πέμπτο, αν χρειαστεί) του προσφέρει ένα ψήγμα ελπίδας. Ομως, το κοινό του καλείται να αξιοποιήσει τα χθεσινά διδάγματα των απέναντι. Αν είναι να φερθεί ξανά όπως το αλήστου μνήμης βράδυ του περυσινού τέταρτου