Το ήθελαν και «έφαγαν» και τους… Τσετσένους!

13:26 26/6/2011 - Πηγή: Gazzetta

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει στο gazzetta.gr για τα «στημένα» πιστεύοντας πως θα εξελιχθεί σε μια τεράστια υπόθεση φοροδιαφυγής παρά σε «αθλητική» βρώμικη ιστορία καθώς ήθελαν από «ψηλά» να προχωρήσει το θέμα. ·         Είναι τρελό να πιστεύει κάποιος ότι θα καταδικαστούν όλοι όσοι κατηγορούνται στην υπόθεση με τα στημένα, η οποία πιθανότατα θα εξελιχθεί περισσότερο προς μια τεράστια υπόθεση φοροδιαφυγής παρά σε μια «αθλητική» βρώμικη ιστορία. Παρατηρώ, όμως ότι ήδη το κόστος για πολλούς από τους εμπλεκόμενους στους διαλόγους

είναι άμεσο και μεγάλο. Ο Μπουρούσης (από…σπόντα) αποχαιρετά, ο Μενδρινός κλήθηκε σε απολογία, οι διαιτητές και οι υπάλληλοι της ΕΠΟ ξηλώθηκαν, ο Μαρινάκης στιγματίζεται «χοντρά» για δεύτερη φορά και πολλοί ζητούν την παραίτησή του, άνθρωποι οι οποίοι ένιωθαν ατρόμητοι, βασιλιάδες, ανέγγιχτοι, που αισθάνονταν ως οι «γ…ω» και δ…ω» (οι πιο έξυπνοι χωρίς να το διαφημίζουν, απλώς κάνοντας τη «δουλειά» τους, οι πιο ανόητοι με λεκτικό θράσος), τώρα αντιλαμβάνονται ότι τελικά ορισμένοι απ΄ αυτούς που θεωρούσαν μακάκες σε ένα ανυπόληπτο κράτος, τελικά είχαν άντερα. ·         Είχαν άντερα, παρότι το περιβάλλον στο οποίο δομήθηκε το σύστημα των στησιμάτων σε συνδυασμό με την προσπάθεια επίδρασης σε ορισμούς διαιτητών και σε παίκτες, δεν είχε ως μοναδικό πυλώνα του το εύκολο χρήμα που γλυκαίνει τόσο πολύ αυτή την εποχή, είτε πρόκειται για ένα χιλιάρικο, είτε για ένα εκατομμύριο. Αλλά στηρίχθηκε και μάλιστα χωρίς να το πάρουν πολλοί χαμπάρι, και στον φόβο για το ξύλο και τα… χειρότερα. Στηρίχθηκε και στον τρόμο για τους… «Τσετσένους και τους Ρώσους» που κάποιος, όπως είχε ακουστεί στις περίφημες κασέτες που πήγαν στο αρχείο, δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει. Στα «πεσίματα» με διαφορετικές μορφές (σε μηχανάκια, αυτοκίνητα, μαγαζιά, φυσούνες) προς διάφορες κατευθύνσεις: παίκτες, διαιτητές, επόπτες, παράγοντες. Το βασίλειο της τρομοκρατίας από τους «εύσωμους κυρίους» δημιουργήθηκε γρήγορα και εύκολα. ·         Η πιάτσα είναι πολύ μικρή. Μια κοινωνία 1000 ανθρώπων πάνω –κάτω. Και ο μπαγάσας ο Ελληνας το στόμα του σπανίως το κρατάει κλειστό. Σχεδόν ό,τι συνέβαινε σ΄ αυτό το πεδίο κυκλοφορούσε άμεσα. Κι αν δεν γινόταν γνωστό από τις εφημερίδες, οι οποίες προσπαθούσαν να τα γράψουν χωρίς να «φάνε» αγωγές (τα κανάλια στον… ύπνο τους ασφαλώς, αλλά και ο έντυπος Τύπος έγραφε τα μισά των μισών απ΄ όσα μάθαιναν οι δημοσιογράφοι), οι αρμόδιοι, αυτοί που νοιάζονταν, είχαν τρόπο να το «κυκλοφορήσουν». ·         Στόχος τους ήταν ένας: να διαχυθεί παντού η οσμή του φόβου, μια από τις ισχυρότερες. Να καταλάβουν όλοι ότι το σύστημα ήταν μπετόν, πανίσχυρο, αλώβητο. Ότι οι δουλειές θα γίνονταν. Ετσι ή… γιουβέτσι. Με το καλό ή με κάνα κάψιμο, με καμιά φυσούνα, με κάνα μαγκιόρικο τηλεφώνημα γι΄ αυτούς που «μασάνε» εύκολα και δεν χρειάζονταν τα… περαιτέρω. Και με πολλές «σπόντες». Με χτυπήματα εδώ και εκεί προς συμμόρφωση και παραδειγματισμό. Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια είναι η αλήθεια. Η νίκη ήταν εύκολη. Το «άσε, που να μπλέξω, το μόνο που δεν θέλω είναι να μ