Βγήκαν στους δρόμους

03:42 19/9/2011 - Πηγή: Gazzetta

Την ώρα που στη Λιθουανία έπεφτε η αυλαία του Ευρωμπάσκετ, στην Αυστρία τελείωνε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα βόλεϊ. Βέβαια, για την Ελλάδα η δεύτερη διοργάνωση είναι ως μην γενόμενη αφού η Εθνική ομάδα δεν συμμετείχε οπότε υπήρχε κι ένα καλό άλλοθι να «θαφτεί» το σημαντικότερο ευρωπαϊκό γεγονός στο άθλημα του φιλέ. Με την βοήθεια του... Την ώρα που στη Λιθουανία έπεφτε η αυλαία του Ευρωμπάσκετ,

στην Αυστρία τελείωνε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα βόλεϊ. Βέβαια, για την Ελλάδα η δεύτερη διοργάνωση είναι ως μην γενόμενη αφού η Εθνική ομάδα δεν συμμετείχε οπότε υπήρχε κι ένα καλό άλλοθι να «θαφτεί» το σημαντικότερο ευρωπαϊκό γεγονός στο άθλημα του φιλέ. Με την βοήθεια του ίντερνετ και των δορυφορικών συνδέσεων ευτυχώς πήραμε κι εμείς μια γεύση εδώ κάτω στην εσχατιά της Ευρώπης και της Βαλκανίων. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία του βόλεϊ ταυτίζει τις ημερομηνίες της με αυτές του μπάσκετ. Αλλά να ήταν μόνο αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία... Παρά τις όποιες καλές προσπάθειες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια το άθλημα παραμένει πολύ πίσω σε θέματα προβολής και οργάνωσης. Και δεν μιλάμε σε σύγκριση με αυτό που υπήρχε πριν από μερικά χρόνια, αλλά σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό, δηλαδή, τα άλλα ομαδικά αθλήματα. Αγωνιστικά στο 27ο Euro, δεν είδαμε κάτι το ξεχωριστό ή, κάποιον νεοτερισμό και η επικράτηση της Σερβίας οφείλεται στην ικανότητα των Σέρβων να επιβιώνουν στα δύσκολα αλλά και στην βολεϊκή τους ευφυία. Εκτός των άλλων, η Σερβία κατάφερε να κρατήσει το ρυθμό της σε όλη τη διοργάνωση και να αποφύγει τα «μπλακ άουτ» σε υποδοχή και ανάπτυξη, ειδικά στα ματς που παίχτηκε η πρώτη θέση. Αυτό το χρυσό μετάλλιο φέρει την υπογραφή του Βλάντο Πέτκοβιτς, του πασαδόρου που σήκωσε το βάρος της ομάδας στη μετά Νίκολα Γκρμπιτς εποχή και που έδωσε στην ομάδα χαρακτήρα και προσωπικότητα. Φυσικά, χωρίς τον Ιβάν Μίλκοβιτς δεν υπάρχει Σερβία και παρότι στον τελικό μπλοκαρίστηκε από τους Ιταλούς κατάφερε και πάλι να κάνει τη διαφορά. Ο τελευταίος των Μοϊκανών είχε πανηγυρίσει τον τίτλο και το 2001 στην Οστράβα και πάλι κόντρα στην Ιταλία. Μπορεί να άσπρισαν λίγο τα μαλλιά του αλλά ο 32χρονος Ιβάν παραμένει... τρομερός και κυρίως ηγέτης. Δυστυχώς για το άθλημα δεν υπάρχουν πολλοί Μίλκοβιτς και αυτό είναι το πρόβλημα. Μπορεί να έχουν βγει δεκάδες καλοί αθλητές που «τσαλακώνουν» τη μπάλα, αλλά δεν είναι ηγέτες, δεν ξεχωρίζουν... Ρεσιτάλ από τον λίμπερο Νίκολα Ρόσιτς (ειδικά στην άμυνα), ενώ ο πρώην ακραίος του Άρη Νίκολα Κοβάσεβιτς μαζί με τον Ντράγκαν Στάνκοβιτς ήταν τα δύο 4αρια που κινήθηκαν έξυπνα, κράτησαν την υποδοχή και άντεξαν επιθετικά. Γενικά, η Σερβία ήταν αυτό που λέμε ομάδα. Δεν είχε παίκτες που ξεχώριζαν,  το δέσιμο ήταν καταπληκτικό και το αποτέλεσμα έβγαλε απόψε τους Σέρβους στους δρόμους του Βελιγραδίου. Αναρρωτιέμαι αν ποτέ θα βγουν οι Ελληνες στους δρόμους για το βόλεϊ...  Ποιο βόλεϊ, δηλαδή... Εδώ καιγόμαστε κι εμείς απόψε μιλάμε για βόλεϊ... Έτσι, για να ξεχνιόμαστε... Όσο για την Ιταλία του