‘Διαστρέβλωση των θέσεων μου από το Επιτελείο Αναστασιάδη’

14:23 19/9/2012 - Πηγή: OnlyCY

Για διαστρέβλωση των θέσεων του από το Επιτελείο ανθυποψηφίου του για την Προεδρία της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, έκανε λόγο σήμερα ο Γιώργος Λιλλήκας.

Σε δηλώσεις του ο Γιώργος Λιλλήκας ανέφερε ότι το Επιτελείο του κ. Αναστασιάδη, ελλείψει επιχειρημάτων, προσφεύγει στην παραποίηση σκέψεων ή θέσεων του με την ανάγνωση αποσπασμάτων όπως αυτές κατατίθενται στο βιβλίο του «Λύση του Κυπριακού – Πραγματικότητες, διλήμματα

και επιλογές» που εκδόθηκε το 2008 από τον οίκο Λιβάνη.

Ο Γιώργος Λιλλήκας είπε ότι η παραποίηση θέσεων γίνεται με τη μέθοδο της απομόνωσης φράσεων ή αποσπασμάτων χωρίς να παρουσιάζεται ολόκληρη η ανάλυση στο συγκεκριμένο ζήτημα. «Με την πολιτική των τσιτάτων το Επιτελείο του κ. Αναστασιάδη, με παρουσιάζει να υποστηρίζω τη ‘χαλαρή ομοσπονδία’, που αποτελεί θέση του κ. Αναστασιάδη και την οποία όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις απορρίπτουν».

Ο κ. Λιλλήκας ανέφερε ότι στο συγκεκριμένο κεφάλαιο παρουσιάζονται όλες οι προτάσεις –μοντέλα λύσης που έχουν κατά καιρούς συζητηθεί ή τεθεί στο δημόσιο διάλογο, υποδεικνύοντας ότι ο ίδιος με αντικειμενικότητα παρουσιάζει τις θέσεις των υποστηρικτών του κάθε μοντέλου λύση εγείροντας ερωτήματα και προβληματισμούς για να αφεθεί ο αναγνώστης να κρίνει ελεύθερα. Ανέγνωσε μάλιστα απόσπασμα από το συγκεκριμένο κεφάλαιο του βιβλίου, για τη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία, όπου γράφει ότι (σελ. 271) «Ένα άλλο σοβαρό ζήτημα που θα πρέπει να αξιολογηθεί και να αποφασιστεί σε πολιτικό επίπεδο (μετά από ενδελεχή και σε βάθος μελέτη και προβληματισμό, εννοείται, και όχι στη βάση συνθημάτων και διακηρύξεων) είναι η συνεκτικότητα της Ομοσπονδίας. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο αναφέρονται (γιατί αυτό διακηρύχθηκε πριν από τριάντα χρόνια και η αναφορά στο παγιωμένο προσφέρει ασφάλεια για μια πολιτική δύναμη και την προστατεύει από πονοκεφάλους) σε Ομοσπονδία με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση. Όμως το ερώτημα:  ‘Συνεκτική Ομοσπονδία με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση ή χαλαρή Ομοσπονδία με αυξημένες αρμοδιότητες στις κυβερνήσεις των κρατιδίων;’ δεν είναι τόσο απλό στην απάντησή του, όσο η θεωρία το παρουσιάζει. Θεωρητικά, σε μια ιδεώδη κατάσταση, μπορεί να μη χρειάζεται ισχυρή κεντρική κυβέρνηση. Σε καταστάσεις όπου ελλοχεύει ο κίνδυνος απόσχισης του ενός εκ των δύο κρατιδίων ή υπάρχουν σκοπιμότητες που εξυπηρετούνται με διαιρετικές ρυθμίσεις, η ισχυρή κεντρική κυβέρνηση μπορεί να είναι η δικλείδα ασφαλείας για τη διατήρηση της ενότητας του κράτους (νοουμένου ότι αυτό έχει διασφαλιστεί και στις διάφορες πτυχές της συμφωνίας)».

Για να προσθέσει πως «αυτό το σοβαρό επιχείρημα απόρριψης της χαλαρής ομοσπονδίας, δεν το παρουσιάζει αλλά το αποκρύβει το Επιτελείο του κ. Αναστασιάδη».
Ανέφερε ακόμη πως «αν αντί να εξαντλούν την ενέργεια και τη διάνοια τους στην απομόνωση φράσεων ή παραγράφων, έμπαιναν στον κόπο να διαβάσουν ολόκληρο το βιβλίο, θα διαπίστωναν ότι στον πρόλογο σημειώνει (σελ. 25) ότι «Ο προβληματισμός και οι εκτιμήσεις που παραθέτω σ’ αυτό το βιβλίο δεν διεκδικούν ούτε το αλά