Ελένη Θεοχάρους: Έλληνες στην άρρωστη νήσο

00:10 15/7/2011 - Πηγή: OnlyCY

Είναι βαρύτατος και συνάμα πολυτιμότατος ο τίτλος του καλού Έλληνα. Γιατί σε φορτώνει με τη μέγιστη  ευθύνη και τη μέγιστη έγνοια, όχι για την ένδοξη Ελλάδα των περασμένων καιρών που κουβαλάς μέσα σου, αλλά για την Ελλάδα του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι βαρύτατος ο τίτλος του Έλληνα όταν πρέπει με τη στάση σου μες στη ζωή και μπροστά στο θάνατο να αποδεικνύεις συνεχώς την πλάνη όλων όσων οι ψυχές έχουν φαρμακωθεί από τη χολή και το δηλητήριο, που χρόνια

σταλάζουν συστηματικά στις ψυχές μας εδώ στην Κύπρο· αμέτρητες φορές οι εχθροί μας που «έρχονται ντυμένοι φίλοι».Είναι βαρύτατη η ευθύνη να είσαι Έλληνας στην άρρωστη νήσο και να νιώθεις γι’ αυτήν, όχι πως είναι η γριά Μάνα σου που πρέπει να την απομυζάς, αλλά ένα ασθενικό βρέφος που πρέπει να το σώσεις. Είναι βαρύτατη η έγνοια να αποτρέψεις με τη δική σου θυσία τον άδικο θάνατο άλλων, να προστατέψεις τον τόπο από την καταστροφή, να δώσεις ένα μάθημα υψίστης πολιτικής αγωγής προς τους κάθε λογής τυμβωρύχους και ασπάλακες της μισαλλοδοξίας. Αυτοί που σκοτώθηκαν στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» ήσαν όλοι στρατιώτες σ’ ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού. Φύλαγαν Θερμοπύλες και γνώριζαν πως ο Εφιάλτης βρισκόταν εντός του στρατοπέδου.Ο Διοικητής του Ναυτικού, Ανδρέας Ιωαννίδης και ο Διοικητής της Βάσης, Λάμπρος Λάμπρου, έδιωξαν όλους τους υπόλοιπους, γνωρίζοντα πως η έκρηξη δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Ο Αρχικελευστής Κλεάνθης Κλεάνθους και ο Κελευστής Μιχάλης Ηρακλέους παρέμειναν πιστοί στρατιώτες και απέδειξαν πως η επιλογή του θανάτου για την υπεράσπιση ενός μεγάλου ιδανικού, καταξιώνει τη ζωή και την ύπαρξή μας. Οι δύο δίδυμοι ναύτες, ο Χρίστος και ο Μιλτιάδης, διακτινίσθηκαν στον υπέρλαμπρο ουρανό της Κυπριακής Ιστορίας, που τον φωτίζουν οι ήλιοι των έφηβων ημιθέων μας.  Οι Πυροσβέστες Ανδρέας Παπαδόπουλος, Βασίλης Κρόκος, Σπύρος Ταντής, Παναγιώτης Θεοφίλου, Γιώργος Γιακουμής και Αδάμος Αδάμου, μέσα από τη λάβα που κατέκαυσε την ανθρώπινη ύπαρξή τους, συνομολόγησαν με τον κάθε ευσυνείδητο Κύπριο την υποχρέωση της ενότητας του λαού, όχι στη βάση της ατιμωρησίας των ενόχων ή της εκδίκησης, αλλά στη βάση της μεγάλης διδαχής που συνιστά μια ανυπέρβλητη θυσία.Όλοι υπήρξαν ωραίοι Έλληνες. Χάθηκαν άδικα αλλά η θυσία τους, σίγουρα, δεν θα πάει χαμένη. Ο Θεός των Ελλήνων να φωτίσει πρέπει όλους μας. Να σταματήσει εδώ η συμφορά. Να μαζέψουμε το νου μας. Να αφήσουμε στην άκρη το εμφύλιο μίσος. Να μην οδηγηθούμε στην παράνοια του παρελθόντος. Να ζητήσουμε συγγνώμη από τις οικογένειες των νεκρών, να γονατίσουμε στο πέρασμα της κάθε σορού καθώς οδεύει προς τη λατρεμένη γη μας, να ανανήψουμε. Να προλάβουμε μιαν άλλη συμφορά που θα είναι η τελειωτική. Όλοι εμείς, φταίχτες και αθώοι, ένοχοι και αδιάφοροι, που στρέφαμε τάχα αδιάφορα το βλέμμα όταν συνετελείτο το φονικό, ας σκύψουμε το κεφάλι και ας απολογηθούμε στο λαό. Ο λαός ας μας βοηθήσει να γίνουμε όλοι καλύτεροι. Για να μην είναι η Θυσία των παλικαριών μας χαμένη και άδικη.