Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας δεν ήσαν στη Βαβυλώνα

09:44 7/5/2013 - Πηγή: OnlyCY

Μια ιστορική παρεξήγηση έχει πιθανώς συμβεί με ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, αφού τελικά μάλλον βρίσκονταν σε άλλη πόλη, τη Νινευή, σύμφωνα με μια διακεκριμένη Βρετανίδα ιστορικό, η οποία έχει αφιερώσει πολύχρονη έρευνα πάνω στο ζήτημα. Μερικοί αρχαιολόγοι πιστεύουν πως οι κρεμαστοί κήποι δεν υπήρξαν ποτέ, καθώς δεν έχουν καταφέρει ακόμα να βρουν ίχνη τους στις ανασκαφές, αλλά η έρευνα της Βρετανίδας ιστορικού συμπέρανε ότι το αρχαίο «θαύμα» όντως υπήρξε- αν και σε άλλη πόλη.

Η δρ Στέφανι Ντάλεϊ του Ασιατικού Ινστιτούτου

του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, μετά από 20ετή εξονυχιστική έρευνα, ανακοίνωσε ότι, πέρα από κάθε αμφιβολία, οι θαυμαστοί κήποι ήσαν στη μεγάλη ανταγωνίστρια της Βαβυλώνας, τη Νινευή, σχεδόν 500 χιλιόμετρα βορειότερα, κοντά στη σημερινή πόλη Μοσούλη του Ιράκ, σύμφωνα με τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ».

Οι κήποι χτίστηκαν στη Νινευή από τον μεγάλο Ασσύριο ηγεμόνα Σεναχερίμπ και όχι, όπως πίστευαν ως τώρα οι ιστορικοί, από τον βαβυλώνιο βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. Η Στ. Ντάλεϊ διατύπωσε για πρώτη φορά την επίμαχη θεωρία της το 1992 και έκτοτε συγκέντρωνε ολοένα περισσότερα στοιχεία υπέρ της άποψής της.

Μέσα στον Μάιο πρόκειται να εκδώσει και σχετικό βιβλίο («Το μυστήριο των Κρεμαστών Κήπων της Βαβυλώνος» από τις εκδόσεις Oxford University Press), που θα τεκμηριώνει την επιχειρηματολογία της και το οποίο αναμένεται να πυροδοτήσει νέες επιστημονικές διαμάχες.

Μεταξύ άλλων, η Βρετανίδα ιστορικός έχει ανακαλύψει ένα ανάγλυφο γλυπτό από το παλάτι του Σεχανερίμπ στη Νινευή, το οποίο ταιριάζει ακριβώς με την κλασσική ιστορική περιγραφή των κρεμαστών κήπων της Βαβυλώνας. Αν και το πρωτότυπο του εν λόγω γλυπτού χάθηκε τον 19ο αιώνα, έχουν διασωθεί αντίγραφα του σχεδίου του.

Επιπλέον, η Στ. Ντάλεϊ αναφέρει ότι μετά την κατάληψη της Βαβυλώνας από τους Ασσυρίους το 689 πΧ, η ασσυριακή πρωτεύουσα Νινευή εθεωρείτο η «Νέα Βαβυλώνα», γεγονός που βοήθησε ώστε να δημιουργηθεί η λανθασμένη εντύπωση πως οι κρεμαστοί κήποι βρίσκονταν στην ίδια τη Βαβυλώνα. Ακόμα, τουλάχιστον μια ακόμη πόλη στη Μεσοποταμία περιγραφόταν ως «άλλη Βαβυλώνα» ήδη από τον 13ο αιώνα πΧ.

Εξάλλου, όπως επισημαίνει η Στ. Ντάλεϊ, που είναι ειδική στις αρχαίες μεσανατολικές γλώσσες, ο Σεναχερίμπ, αφού κατέκτησε τη Βαβυλώνα, καταστρέφοντας τους μεγάλους ναούς της ξακουστής πόλης και σοκάροντας όλο τον Μεσοποταμιακό κόσμο, μετονόμασε τις πύλες της Νινευή, δίνοντάς τους τα ονόματα θεών που παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν για τις πύλες της Βαβυλώνας, έτσι ώστε να τονίσει την εντύπωση πως η ασσυριακή πρωτεύουσα ήταν όντως η «νέα Βαβυλώνα».

Ένα άλλο επιχείρημα κατά της ύπαρξης των κρεμαστών κήπων στη Βαβυλώνα είναι ότι η επίπεδη τοπογραφία τής γύρω περιοχής θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατο να μεταφέρεται συνεχώς τόσο νερό για να ποτίζονται οι κήποι, ενώ αντίθετα στη Νινευή η μορφολογία του εδάφους βοηθούσε περισσότερο για τη δημιουργία μεγάλων υδάτινων καναλιών.

Ακόμα, η Στ. Ντάλεϊ ισχυρίζεται ότι οι αρχικές περιγραφές των κρεμαστών κήπων γράφτηκαν από Έλληνες ιστορικούς που στην πραγματικότητα είχαν επισκεφτεί τη Νινευή και όχι τη Βαβυλώνα. Ερευνώντας την μετα-ασσυριακή ιστορία της Νινευή, η Στ. Ντάλεϊ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε στην πραγματικότητα στρατοπεδεύσει κοντά σε αυτή την πόλη το 331 πΧ, λίγο προτού νικήσει τους Πέρσες στην μάχη των Γαυγαμήλων. Τον Αλέξανδρο πλαισίωναν αρκετοί Έλληνες ιστορικοί, όπως ο Καλλισθένης, ο Κλείταρχος και ο Ονεισίκριτος, των οποίων τα έργα έχουν χαθεί, αν και χρησιμοποιήθηκαν ως πηγές (μάλλον λανθασμένα) από μεταγενέστερους συγγραφείς.

Σύμφωνα με τη Στ. Ντάλεϊ, οι κρεμαστοί κήποι είχαν κατασκευαστεί με αμφιθεατρικό σχήμα (όπως τα αρχαία θέατρα) σε ένα τεχνητό λόφο με ύψος περίπου 25 μέτρων. Στη βάση τους υπήρχε μια μεγάλη λίμνη, η οποία τροφοδοτείτο από ρυάκια που έρρεαν από διάφορες κατευθύνσεις. Δέντρα και λουλούδια είχαν φυτευτεί στην κορυφή στεγασμένων κιονοστοιχιών.

Ο μεγάλος κήπος, ο οποίος φαίνεται πως χτίστηκε περίπου το 700 πΧ (ή λίγο μετά) στο παλάτι του Σεχαρίμπ, είχε μήκος περίπου 120 μέτρων και ποτιζόταν με τουλάχιστον 35.000 λίτρα νερού, που έρχονταν μέσω ενός πολύπλοκου συστήματος καναλιών, φραγμάτων και υδραγωγείων από απόσταση έως 80 χιλιομέτρων. Όταν έφθανε στον κήπο, το νερό ανυψωνόταν μηχανικά στις διαδοχικές αναβαθμίδες με ειδικές αντλίες από χαλκό, έτσι ώστε να ποτίζονται τα φυτά μέχρι το υψηλότερο επίπεδο.

Έως τώρα η περιοχή γύρω από τη Μοσούλη και την αρχαία Νινευή εθεωρείτο όλα αυτά τα χρόνια υψηλού κινδύνου, γι’ αυτό λίγες μόνο ανασκαφές έχουν γίνει.