Παιδική Σκολίωση και τρόποι αντιμετώπισης

10:31 12/2/2013 - Πηγή: OnlyCY

Η σκολίωση αποτελεί παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, με κύρια χαρακτηριστικά την πλάγια κλίση και στροφή των σπονδύλων στο μεγαλύτερο ποσοστό (οργανικές μορφές) και αποτελεί βασικά πρόβλημα αισθητικό, σε βαριές όμως μορφές με μεγάλη γωνία και στροφή των σπονδύλων έχει επιπτώσεις στο καρδιοαναπνευστικό σύστημα και σπάνια στο νωτιαίο μυελό. Η παιδική σκολίωση, εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα και στα δύο φύλλα στις ηλικίες από 4 έως 10 έτη. Η τάση επιδείνωσης είναι ελάχιστη στα πρώτα χρόνια της εμφάνισής της και ελεγχόμενη. Πλησιάζοντας όμως προς την αρχή της εφηβείας

ο κλινικός και ο ακτινολογικός έλεγχος πρέπει να είναι περισσότερο σχολαστικός, γιατί μπορεί να υπάρξει μια απότομη επιδείνωση, πολλές φορές μη ελεγχόμενη. Επίσης οι παιδικές σκολιώσεις με έναρξη γύρω στα 8 έτη, θα μπορούσαν να ήταν πρώιμη εκδήλωση της εφηβικής σκολίωσης με χαρακτηριστικά ήπιας εικόνας βαρύτητας και επιδείνωσης, που όμως κοντά στην ηλικία των 10 ετών απότομα επιδεινώνονται, αναπτύσσοντας την ολοκληρωμένη εικόνα της εφηβικής ιδιοπαθούς σκολίωσης. Η θεραπεία της παιδικής ιδιοπαθούς σκολίωσης γίνεται με κηδεμόνες και δεν διαφέρει από την θεραπεία της εφηβικής ιδιοπαθούς, εκτός του ότι έχουμε μια ήπια εικόνα με ελάχιστη επιδείνωση και ότι η ξαφνική επιδείνωση συνήθως είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Επιπλέον γίνονται ασκήσεις ενδυνάμωσης στους μύες που βρίσκονται στην πλευρά όπου είναι το κυρτό μέρος της σκολίωσης, και διατατικές ασκήσεις από την πλευρά που είναι το κοίλο μέρος της σκολίωσης. Οι ασκήσεις αυτές πρέπει να γίνονται με επίβλεψη φυσικοθεραπευτή, ο οποίος μπορεί να προσφέρει:

Ανακούφιση από τον πόνο και τη τάση των μυώνΑποκατάσταση του εύρους κίνησης της σπονδυλικής στήληςΑποκατάσταση της μυϊκής δύναμης, αντοχής και λειτουργικότηταςΕπανεκπαίδευση της κιναισθητικής ενίσχυσης αντίληψης και του ελέγχου της φυσιολογικής ευθυγράμμισης.Συμμετοχή και εκπαίδευση του ασθενούς για την τροποποίηση της στάσηςΤην αποφυγή της επανεμφάνισης του προβλήματος.

Ο ανθρώπινος σκελετός αποτελεί ένα πολύπλοκο και σύνθετο σύνολο και αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο συμπλέκονται ανατομικά και λειτουργικά τα στοιχεία που τον απαρτίζουν. Οποιαδήποτε απόκλιση από το φυσιολογικό διαταράσσει την ισορροπία αυτού του συνόλου και διεγείρει μηχανισμούς αποκατάστασής του, μηχανισμούς που έχουν επιλεγεί από την ίδια την εξέλιξη. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος, που πρέπει να αντιμετωπίζουμε άμεσα τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται στον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά και να λαμβάνουμε την κατάλληλη πρόληψη, η οποία θα μας παρέχει αποφυγή τυχών τραυματισμών ή άλλων επιπλοκών, αλλά και αποφυγή υποτροπών παλαιότερων προβλημάτων ή τραυματισμών.