Σήμερα η μικρότερη ημέρα και η πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου

12:05 22/12/2011 - Πηγή: OnlyCY

Σήμερα, την πιο μικρή ημέρα του χρόνου, ο αστήρ του δικού μας ηλιακού συστήματος, ο ‘Hλιος, φθάνει στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, στο σημείο δηλαδή της ετήσιας τροχιάς του από το οποίο αρχίζει και επίσημα η εποχή του Χειμώνα.

Οι Έλληνες, από τα πανάρχαια έτη, εόρταζαν την ημέρα αυτή τη Γέννηση του Διονύσου από τη μητέρα του Σεμέλη και το κύριο δρώμενο της ημέρας αυτής ήταν η περιφορά σε κάθε πόλη ενός ελάτου στολισμένου με καρπούς, ή ενός καρποφόρου κλαδιού αγριελιάς, έθιμο που μεταφέρθηκε στο χριστιανικό κόσμο αργότερα και που διατηρείται αλώβητο στις ημέρες μας.

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο,

22-25 Δεκεμβρίου, σημαίνει την αρχή του Χειμώνα, οπόταν αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει η ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ισημερία τον Μάρτιο, οπόταν ο Ηλιος νικά το σκοτάδι και έρχεται η Ανοιξη, η εποχή της αναγέννησης για τη φύση και τους ανθρώπους.

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο δεν συμπίπτει πάντοτε την ίδια ημερομηνία, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου κάθε έτους.

Όπως δηλώνει σε σχετική του αναφορά ο Διονύσης Σιμόπουλος, Διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανηταρίου, η τελευταία φορά, κατά την οποία το Χειμερινό Ηλιοστάσιο συνέπεσε στις 23 Δεκεμβρίου, ήταν το έτος 190 της νέας εποχής, ενώ η επόμενη θα είναι το 2303.

Εφέτος, λοιπόν, η μεγαλύτερη νύκτα του έτους θα είναι απόψε και θα έχει διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών.

Το χειμερινό ηλιοστάσιο συμπίπτει σπανίως με την 20ή Δεκεμβρίου όπως θα συμβεί την αμέσως επόμενη φορά το 2080.

Οι αρχαίοι Έλληνες, κατά τη χειμερινή τροπή του Ηλιου, εόρταζαν τη γέννηση του Διονύσου, ο οποίος αποκαλείτο ”Σωτήρ” και ”Θείο (θεϊκό) βρέφος”, το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σεμέλη. Ο Διόνυσος ήταν ο ”Καλός Ποιμήν”, του οποίου οι ιερείς κρατούσαν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Αιγύπτιο θεό Οσιρη.

Τον Χειμώνα θρηνούσαν το φόνο του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του και οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος και φωνάζοντας ”Ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε – Ο Διόνυσος ζη”.

Σε σχετική επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγραφόταν η φράση: ”Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το Αλφα και το Ωμέγα”.

Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς εορτές των Σατουρναλίων προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, για αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης.

Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες εορτές των Ρωμαίων και ονομάζονταν ”Ημέρα του αήττητου Ηλιου”, άρχιζαν δε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσαν επτά ήμερες.

Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες, ενώ στα παιδιά έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του.

Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού ‘Hλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού και οι λεγόμενοι ”εθνικοί” αποκαλούσαν την πρώτη ημέρα της εβδομάδας ως ”Ημέρα του Κυρίου Ηλιου”, ορολογία την