Στο κόκκινο η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση της UNICEF

19:53 22/5/2013 - Πηγή: OnlyCY

Στο «κόκκινο» βρίσκεται η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός στην Ελλάδα, με θύματα παιδιά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η UNICEF σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην έκθεση «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2013», αποκαλύπτεται ότι τα φτωχά ή κοινωνικά

αποκλεισμένα παιδιά στην Ελλάδα, φτάνουν τα 597.000, με τα 322.000 εξ αυτών να είναι σε σοβαρή υλική αποστέρηση. Όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα, το 2011 έφτανε το 23,7%, με τα φτωχά παιδιά να ανέρχονται σε 465.000. Συνολικά ο δείκτης «φτώχεια ή κοινωνικός αποκλεισμός» για το 2011 αφορούσε 597.000 παιδιά, δηλαδή ποσοστό 30,4%, που σημαίνει αύξηση κατά 9,1% από το 2010. Τα παιδιά που διαβιούσαν σε «συνθήκες συσσώρευσης πολλαπλών μειονεξιών», δηλαδή σε νοικοκυριά που χαρακτηρίζονται από φτώχεια, από σοβαρή υλική αποστέρηση και από χαμηλή ένταση εργασίας, το 2011 έφθασαν στο 3,5% και ο αριθμός τους εκτινάχτηκε στα 69.000 παιδιά από 12.000 παιδιά που ήταν το αντίστοιχο μέγεθος το 2010.

Ακόμα, το 16,4% του συνόλου των ανηλίκων εμφανίζεται να διαβιεί σε νοικοκυριά με «σοβαρή υλική αποστέρηση», ποσοστό που αντιστοιχεί σε 322.000 παιδιά, αριθμός αυξημένος κατά 89.000 άτομα ή ποσοστιαία αύξηση της τάξης του 38,2%, μεταξύ 2010 και 2011. Η αντίστοιχη ποσοστιαία αύξηση μεταξύ 2010 και 2011 για την ηλικιακή ομάδα 6 έως 11 φθάνει το 46,7%.

Η έκθεση αναφέρει ότι η κατοχή ιθαγένειας αποτελεί κρίσιμο δικαίωμα για το παιδί, καθώς είναι προαπαιτούμενο για την άσκηση άλλων δικαιωμάτων ή για την απολαβή διαφόρων ευνοϊκών μέτρων, τόσο πριν όσο και μετά την ενηλικίωσή του και προσθέτει ότι η απόφαση να κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος 3838/2010, ο οποίος παρείχε τη δυνατότητα σε πολλά παιδιά που σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να ήταν ανιθαγενή να αποκτήσουν ιθαγένεια, και η αναμενόμενη τροποποίηση στον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, «έχει ως αποτέλεσμα να εκφράζονται προβληματισμοί σχετικά με την πραγμάτωση του αναφερόμενου δικαιώματος».

Επίσης, σημειώνονται να υψηλά ποσοστά ανεργίας των νέων ηλικίας 15 έως 24 ετών στην Ελλάδα, που έφτασαν το 55,3% το 2012 και το 64,2% τον Φεβρουάριο του 2013, τονίζοντας ότι οι άνεργοι της ηλικιακής κατηγορίας 15 έως 18 ετών αυξήθηκαν κατά 73,2% (αύξηση κατά 35,1 ποσοστιαίες μονάδες).

Η φτώχεια έχει ως αποτέλεσμα να γίνονται «εκπτώσεις» και στην υγεία των παιδιών. Σύμφωνα με τα στοιχεία το ποσοστό των νοικοκυριών με παιδιά κάτω από το όριο φτώχειας που δήλωνε αδυναμία για διατροφή που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κρέας, ψάρι, κοτόπουλο ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας ανέρχεται σε 44,3% για το 2011, από 21,6% το 2010, ενώ τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά που δηλώνουν οικονομική αδυναμία για ικανοποιητική θέρμανση έχουν αυξηθεί από 14,8% το 2010 σε 19,3% το 2011 και τα φτωχά νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά από 37,1% σε 39,7% τα αντίστοιχα έτη.

Ακόμα οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν στο 6% του ΑΕΠ για το 2011 από το 7,4% το 2009, ενώ για τις νοσοκομειακές υπηρεσίες από το 3,6% σε 3% αντιστοίχως, εκτιμάται ότι είναι δυνατό να επηρεάσουν ιδιαίτερα τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, εφόσον το 10,1%, για το 2011, δηλώνουν οικονομική αδυναμία για την κάλυψη ιατρικών εξετάσεων.

Η έκθεση τονίζει ότι η υφιστάμενη χρηματοοικονομική κρίση αναγνωρίζεται από την Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού ως ανασταλτικός παράγοντας για την εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Δ.Σ.Δ.Π.) και για τον λόγο αυτό προτρέπει την Ελλάδα «όχι μόνο να διατηρήσει τις κοινωνικές παροχές αλλά να τις επεκτείνει περαιτέρω και πολύ περισσότερο στα παιδιά. Αντίθετα, η τακτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια στην κατανομή των δαπανών κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα, δείχνει ότι τα επιδόματα για την κατηγορία οικογένεια/ παιδιά παρέμεναν σχεδόν σταθερά (από 1,68% του Α.Ε.Π. το 2000 στο 1,79% το 2010)».

Παράλληλα εκφράζεται ανησυχία για την επίπτωση της χρηματοοικονομικής κρίσης στις δημόσιες δαπάνες και για το γεγονός ότι ο τρόπος κατάρτισης και εκτέλεσης του προϋπολογισμού δεν επιτρέπει τον προσδιορισμό των πόρων που διατίθενται για την εφαρμογή της Δ.Σ.Δ.Π., κάτι το οποίο αποτελεί πάγιο αίτημα και της UNICEF.