Τρεις ιστορίες στη μνήμη του Γλαύκου Κληρίδη

16:35 16/11/2013 - Πηγή: OnlyCY

Χάρη σ΄ αυτό το υπέροχο επάγγελμα, τη δημοσιογραφία, γνώρισα μεταξύ άλλων τον Γλαύκο Κληρίδη. Στο σημείωμα που ακολουθεί έκρινα συμβατό με τη μνήμη του να μοιραστώ μαζί σας τρεις διασκεδαστικές ιστορίες. Διότι ο Κληρίδης, πλην της σοφίας που απέκτησε στο πέρασμα των χρόνων, ήταν διάσημος για το σπινθηροβόλο πνεύμα του και το μοναδικό, αυτοσαρκαστικό και γάργαρο χιούμορ του.

Πριν από πολλά χρόνια λοιπόν βρέθηκα στις Βρυξέλλες

σε κάποια σύνοδο Κορυφής. Ένα βράδυ προσκλήθηκα σε δείπνο από τον Πρόεδρο της Κύπρου. Στο τραπέζι, όπου είχα την τύχη να βρεθώ, ήταν ακόμη ο Γιαννάκης Κασουλίδης και ο Μιχάλης Παπαπέτρου – όλοι μαζί επιδόθηκαν σε μιαν υπέροχη άμιλλα αναδρομής σε αστείες ιστορίες. «Όπως τότε» έλεγε ο Παπαπέτρου, «που πάθαμε το κόψιμο, τη στιγμή που άνοιγε η πόρτα και μας υποδεχόταν ο Τσαουσέσκου…» κι έσκαγαν όλοι στα γέλια.

Ο Κληρίδης, εκείνο το βράδυ είπε πολλές ιστορίες – θα σας πω δύο: κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ΄60, του ζήτησε ο Σπ. Κυπριανού (υπουργός Εξωτερικών, τότε) να πάει στην Ινδία να ενημερώσει για το Κυπριακό την Ίντιρα Γκάντι. «Πάω πράγματι στο Δελχί, ενημερώνω την Γκάντι κι όταν τελειώσαμε τη συζήτηση, με παρακάλεσε για λόγους τάξης να ενημερώσω και τον Πρόεδρο της χώρας, τον κ. Γκίρι» διηγήθηκε ο Κληρίδης. «Βεβαίως, της λέω, μου κανονίζει εκείνη το ραντεβού και πάω στον κ. Γκίρι. Ο οποίος, με το που ξεκινώ να μιλώ για την Κύπρο, γέρνει το κεφαλάκι του, κλείνει τα ματάκια του και αποκοιμιέται… Τον νανούρισα λοιπόν κι εγώ κάνα τέταρτο κι εκεί που ήμουν σε αμηχανία – πώς να τελειώσω τη συνάντηση; – ανοίγει εκείνος τα ματάκια του και με ρωτά: and how is the weather in… Jamaica?» είπε ο Κληρίδης γελώντας βροντερά!

Μιαν άλλη φορά, είπε ο Κληρίδης – «είχαμε συνομιλίες στη Νέα Υόρκη και παραζαλισμένος καθώς ήμουν, βγήκα να ξεμουδιάσω λίγο κι έκανα τον γύρο του τετραγώνου. Σε μια γωνία ήταν ένας μαύρος με ένα τσίγκινο κουτί μπροστά του, που εκείνη τη στιγμή είχε σκύψει κι έδενε το παπούτσι του. Έσκυψα κι εγώ κι έριξα κάποια κέρματα στο κουτί του – «γιατί μου χαλάσατε το γεύμα μου sir;» μου φώναξε εκείνος εξαγριωμένος και με πήρε από πίσω, ενώ είχαν λυθεί στα γέλια ο Κασουλίδης κι ο Στυλιανίδης που ερχόντουσαν πιο πίσω»…

Την τρίτη ιστορία μου την είπε ένας γιατρός του, πέρσι, στη Λευκωσία, στο σπίτι της φίλης μου της Θούλας. Ο Κληρίδης είχε μπει στο νοσοκομείο για να κάνει μια μικρο-επέμβαση και την παραμονή πήγε ο συνομιλητής μου στο δωμάτιό του – «αύριο, κύριε Πρόεδρε, θα σας πάρουμε κατά τις 8 το πρωί και θα σας πάμε στο χειρουργείο, όπου θα είναι ο αναισθησιολόγος, ο χειρουργός, ο πνευμονολόγος σας, εγώ – » εκεί με έκοψε» μου είπε ο συνομιλητής μου. «Ε, αφού θα είστε τόσοι πολλοί, εγώ να πηγαίνω …» του είπε ο Κληρίδης.

Με αξιοπρέπεια και με την πληρότητα μιας περιεκτικής ζωής, ο Γλαύκος Κληρίδης μας αποχαιρέτισε το απόγευμα της Παρασκευής. Και είμαι βέβαιη, ότι ευχαρίστως θα συνέπραττε σε ένα μεταφυσικό παιχνίδι εποπτεύοντας την κηδεία του, σχολιάζοντας τους επικήδειους και μαλώνοντας τους ηχολήπτες (όπως συχνά έκανε)- «τι στήσατε αυτό τον καπούτσο μπροστά μου;» έλεγε κι έδειχνε γελώντας τα μικρόφωνα.

Της Χριστίνας Πουλίδου στο protagon.gr