Η Ελλάδα και τα παιχνίδια με τις λέξεις

10:12 25/7/2012 - Πηγή: Opinion Post

Στο επίκεντρο η επαναδιαπραγμάτευση.

Όταν κοιτάς πολλή ώρα ένα δένδρο, χάνεις το δάσος… Αυτός ακριβώς είναι και ο κίνδυνος των διαπραγματεύσεων αυτή τη στιγμή μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικας. Όσο σημαντικά και αν είναι θέματα όπως οι κατώτατες αποδοχές, ή οι συντάξεις, το μοντέλο διάσωσης των τραπεζών ή ακόμα και οι απολύσεις στο δημόσιο, δεν

είναι και δεν έπρεπε να είναι ο βασικός στόχος των διαπραγματεύσεων. Το ζητούμενο είναι να γίνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο, να στηριχθεί η οικονομική ανάπτυξη και να επιτευχθεί ο δημοσιονομικός ισοσκελισμός. Όλα τα υπόλοιπα απλώς αποκρύπτουν τον πραγματικό στόχο και δεν βοηθάνε καθόλου τη χώρα στην έξοδο από την κρίση. Εκεί πρέπει να μπουν οι «κόκκινες γραμμές» και κυρίως να ετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο να αποτύχει η διαπραγμάτευση, κάτι το οποίο ίσως και να μην είναι τόσο αρνητικό όσο φαίνεται.

Η βιασύνη είναι κακός σύμβουλος

Το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ δεν είναι αυτή τη στιγμή τόσο σημαντικό, ούτε να αποδοθούν οι ευθύνες για τα τελευταία τριάντα χρόνια, ή ακόμα και για τους τελευταίους είκοσι μήνες. Το σημαντικό είναι να επιτευχθεί μια συμφωνία με την τρόικα η οποία να έχει γνώμονα το εθνικό συμφέρον, καθώς αυτό το οποίο θα συμφωνηθεί αυτές τις ημέρες θα διαμορφώσει το οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον στη χώρα μας όχι μόνο μέχρι το 2020, αλλά για πολλές δεκαετίες. Θα ήταν λοιπόν οδυνηρό λάθος να συμφωνήσει η κυβέρνηση σε ένα οικονομικό πρόγραμμα δεκαετιών κάτω από την πίεση του χρόνου μέχρι την επόμενη μεγάλη λήξη ομολόγου σε λίγες εβδομάδες. Καλύτερα να βρεθεί μια ολοκληρωμένη και εφικτή λύση η οποία να αντιμετωπίζει τόσο τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όσο και να προσδίδει προοπτικές ανάπτυξης, παρά, μέσα στη βιασύνη να αποφευχθεί η απειλούμενη άτακτη χρεοκοπία, να συμφωνήσουμε σε μια ατελή λύση, η οποία εκ των πραγμάτων θα πρέπει να αναθεωρηθεί σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, σε ακόμα χειρότερες για την ελληνική κοινωνία συνθήκες.

Η απειλή της άτακτης χρεοκοπίας

Το… σκιάχτρο της άτακτης χρεοκοπίας χρησιμοποιούν η τρόικα και το Βερολίνο προκειμένου να συμφωνήσει η ελληνική κυβέρνηση και τα βασικά πολιτικά κόμματα σε ένα οικονομικό και δημοσιονομικό πρόγραμμα, το οποίο δεν διαφέρει σε τίποτα από τα προγράμματα που επιβλήθηκαν με κραυγαλέα αποτυχία στο πρώτο μνημόνιο και στο μεσοπρόθεσμο. Η συνταγή, την οποία βέβαια έχουν ήδη καταδικάσει το ίδιο το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, στοχεύει στην εσωτερική υποτίμηση προκειμένου να γίνει η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική και σε ένα ιδιόμορφο δανειακό σχέδιο, βάσει του οποίου μας δανείζουν αποκλειστικά και μόνο για να εξυπηρετούμε τα δάνεια τα οποία μας έχει χορηγήσει η τρόικα. Δάνεια τα οποία, πλην των κεφαλαίων του ΔΝΤ, έχουν χορηγηθεί με επιτόκια σημαντικά υψηλότερα από αυτά τα οποία φέρουν τα νέα ομόλογα που προέκυψαν από το PSI για τους πιστωτές του ιδιωτικού τομέα. Κι όλο αυτό, ενώ επικοινωνιακά η κοινή γνώμη στην Ευρώπη πιστεύει ότι το κόστος διάσωσης το έχουν επωμιστεί οι Γερμανοί φορολ